رؤیای متروکه چینی

اینکه چرا ساختمان‌ها، بناها و مکان‌ها متروکه می‌شوند، داستان‌های عجیبی دارد. اینکه یک خانه، کارخانه یا فروشگاه متروکه شود شاید چندان عجیب نباشد، اما اینکه یک شهر کامل متروکه شود، بسیار ترسناک است. مهاجرت یا خروج کامل اهالی یک شهر و رها‌کردن خانه‌هایشان باید رویداد ترسناکی باشد. البته تجربه نشان داده بیشتر شهرهای متروکه، اساسا جایی برای سکونت مردم نبوده‌اند؛ یعنی به هر دلیلی مردم علاقه‌مند به سکونت در خانه‌های این شهر یا شهرک‌ها نبوده و به این ترتیب پروژه‌ها شکست خورده شده‌اند. نمونه‌های زیادی از آن در ایران هم دیده می‌شود. تلاش‌هایی برای اسکان برخی روستاییان سیستان‌وبلوچستان که به معماری و ساخت کپرهایشان عادت داشتند، در خانه‌های آجری و سیمانی، یکی از همین سکونت‌های ناکام است. اما چندی‌پیش آتلانتیک گزارشی منتشر کرده بود از یک شهر عجیب و متروکه در چین؛ شهری که نه برای سکونت که برای تفریح ساکنانش طراحی شده بود و هیچ‌گاه لبخند عابر یا صدای قهقهه کودکی را نشنید. دهکده چن‌ژو وانگ در 20‌مایلی شمال غربی پکن یکی از این شهرک‌های رها‌شده را در دل خود دارد؛ شهری عجیب با ساختمان‌های بزرگ، قصرهای فانتری که رها شده و جایی برای بازی کودکان روستایی، انبار علوفه کشاورزان یا عکاسی عکاسان شده است. جایی که در میان مزارع ذرت کشاورزان پنهان شده و تنها باروهای بلندش از اتوبان‌های اطراف به چشم می‌آید. با تابلوهای فراوان خطر که به جوانان علاقه‌مند به گرافیتی، عکاس‌های اجتماعی، معتادان و کودکان بازیگوش هشدار می‌دهد ممکن است خطری در کمین‌ آنها باشد. این دهکده قرار بود بزرگ‌ترین پارک تفریحی آسیا باشد؛ چیزی الهام گرفته‌شده از دیزنی‌لندهای آمریکا، اما در ابعادی بسیار بزرگ‌تر که در دوران جهش اقتصادی شدید چین در دهه 90 میلادی قرار بود بخشی از پروژه صنعت توریسم این کشور باشد. بچه‌اژدهای چینی در سال‌هایی که تلاش می‌کرد به یک غول اقتصادی تبدیل شود، رؤیاهای زیادی هم برای صنعت توریسم خود کشیده بود که این شهرک یکی از آنهاست. اما همه تلاش‌ها، جاه‌طلبی‌ها و رؤیاپردازی‌ها در یک نقطه متوقف شد. بعد از بالا‌آمدن برج و باروهای فراوان این شهر‌بازی در این روستا، یکباره پروژه ساخت آن در 1998 متوقف شد. علت؟ عدم توافق روستایی‌ها با دولت مرکزی چین بر سر قیمت‌گذاری زمین و واگذاری آن. تلاش‌های در سال 2008 هم برای از‌سرگیری عملیات عمرانی برای ساخت یکی از رؤیاپردازانه‌ترین پروژه‌های توریستی چین بی‌نتیجه ماند تا الان به جای هزاران توریست خارجی و درآمدهای فراوان، جایی برای اتراق گوسفندهای دامداران روستای چن‌ژو وانگ باشد.

اینکه چرا ساختمان‌ها، بناها و مکان‌ها متروکه می‌شوند، داستان‌های عجیبی دارد. اینکه یک خانه، کارخانه یا فروشگاه متروکه شود شاید چندان عجیب نباشد، اما اینکه یک شهر کامل متروکه شود، بسیار ترسناک است. مهاجرت یا خروج کامل اهالی یک شهر و رها‌کردن خانه‌هایشان باید رویداد ترسناکی باشد. البته تجربه نشان داده بیشتر شهرهای متروکه، اساسا جایی برای سکونت مردم نبوده‌اند؛ یعنی به هر دلیلی مردم علاقه‌مند به سکونت در خانه‌های این شهر یا شهرک‌ها نبوده و به این ترتیب پروژه‌ها شکست خورده شده‌اند. نمونه‌های زیادی از آن در ایران هم دیده می‌شود. تلاش‌هایی برای اسکان برخی روستاییان سیستان‌وبلوچستان که به معماری و ساخت کپرهایشان عادت داشتند، در خانه‌های آجری و سیمانی، یکی از همین سکونت‌های ناکام است. اما چندی‌پیش آتلانتیک گزارشی منتشر کرده بود از یک شهر عجیب و متروکه در چین؛ شهری که نه برای سکونت که برای تفریح ساکنانش طراحی شده بود و هیچ‌گاه لبخند عابر یا صدای قهقهه کودکی را نشنید. دهکده چن‌ژو وانگ در 20‌مایلی شمال غربی پکن یکی از این شهرک‌های رها‌شده را در دل خود دارد؛ شهری عجیب با ساختمان‌های بزرگ، قصرهای فانتری که رها شده و جایی برای بازی کودکان روستایی، انبار علوفه کشاورزان یا عکاسی عکاسان شده است. جایی که در میان مزارع ذرت کشاورزان پنهان شده و تنها باروهای بلندش از اتوبان‌های اطراف به چشم می‌آید. با تابلوهای فراوان خطر که به جوانان علاقه‌مند به گرافیتی، عکاس‌های اجتماعی، معتادان و کودکان بازیگوش هشدار می‌دهد ممکن است خطری در کمین‌ آنها باشد. این دهکده قرار بود بزرگ‌ترین پارک تفریحی آسیا باشد؛ چیزی الهام گرفته‌شده از دیزنی‌لندهای آمریکا، اما در ابعادی بسیار بزرگ‌تر که در دوران جهش اقتصادی شدید چین در دهه 90 میلادی قرار بود بخشی از پروژه صنعت توریسم این کشور باشد. بچه‌اژدهای چینی در سال‌هایی که تلاش می‌کرد به یک غول اقتصادی تبدیل شود، رؤیاهای زیادی هم برای صنعت توریسم خود کشیده بود که این شهرک یکی از آنهاست. اما همه تلاش‌ها، جاه‌طلبی‌ها و رؤیاپردازی‌ها در یک نقطه متوقف شد. بعد از بالا‌آمدن برج و باروهای فراوان این شهر‌بازی در این روستا، یکباره پروژه ساخت آن در 1998 متوقف شد. علت؟ عدم توافق روستایی‌ها با دولت مرکزی چین بر سر قیمت‌گذاری زمین و واگذاری آن. تلاش‌های در سال 2008 هم برای از‌سرگیری عملیات عمرانی برای ساخت یکی از رؤیاپردازانه‌ترین پروژه‌های توریستی چین بی‌نتیجه ماند تا الان به جای هزاران توریست خارجی و درآمدهای فراوان، جایی برای اتراق گوسفندهای دامداران روستای چن‌ژو وانگ باشد.