سیستانوبلوچستان را دریابیم
محمدرضا رسولي
در چند روز گذشته در پی انتشار فیلمی از گلایه و گریه یک دختربچه بلوچ در فضای مجازی از کم‌آبی در منطقه محل زندگی خود، نگاه‌ها به این استان محروم معطوف شده است. خدمات آب‌رسانی از سوی نیروی زمینی ارتش در مناطق روستایی استان سیستانوبلوچستان و محل زندگی این دختربچه انجام شد. معاون درمان وزیر بهداشت اعلام کرد سه بیمارستان خاتم‌الانبیا، علی ابن‌ابیطالب و بوعلی در شهر زاهدان بیماران مبتلا به کرونا را پذیرش می‌کنند. سپاه پاسداران هم اعلام کرد دو بیمارستان سیار تخصصی کامل به صورت آماده در این استان مستقر خواهد کرد. هر‌چند در شرایط کنونی این‌دست از اقدامات مقطعی در کوتاه‌مدت مرهمی است بر زخم مردم محروم این منطقه، اما پر‌واضح است که مشکلات مردم در این استان تنها کم‌آبی و شیوع بیماری کرونا نیست. مشکلات مردم سیستانوبلوچستان می‌بایست به شکل ریشه‌ای حل شود. نماینده زابل در مجلس می‌گوید: «مردم به دلیل مشکلات اقتصادی قادر به خرید ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده نیستند و وضعیت معیشتی آنان به‌گونه‌ای است که اگر در خانه بمانند، گرسنه خواهند ماند و اگر به سر کار بروند در تهدید بیماری هستند». عمق محرومیت در این دیار استعمار‌ستیز و زادگاه رستم دستان بسیار زیاد است و به شکل باورنکردنی، کلکسیونی از فقر و محرومیت را در خود جای داده است. آنها سال‌هاست با مشکلات متعدد از‌جمله بی‌کاری، فقر، حاشیه‌نشینی، مدارس خشت‌وگلی و کپری، عدم بهره‌مندی از زیرساخت‌های حمل‌ونقل مناسب و خشک‌سالی و بی‌آبی دست‌و‌‌پنجه نرم می‌کنند. آمارها نشان می‌دهد بیش از 70 درصد مردم این استان در فقر شدید زندگی می‌کنند و بیمه بازنشستگی نیز ندارند. یک‌هفتم کودکان بازمانده از تحصیل در این استان زندگی می‌کنند که اغلب به دلیل فقر و نبود امکانات آموزشی نمی‌توانند به مدرسه بروند. متوسط فاصله مدارس روستایی 30 کیلومتر است. طبق گفته نماینده سراوان در مجلس: «دانش‌آموزان با توجه به شرایط کرونایی برای استفاده از سامانه شاد نیازمند گوشی هوشمند و اینترنت هستند، اما به دلیل مشکلات زیرساختی و محرومیت، در حال حاضر در مناطق شهری سراوان فقط 10 درصد دانش‌آموزان از سیستم شاد برخوردار هستند». طبق اظهارات نماینده زاهدان در مجلس: «در برخی از مناطق استان نرخ بی‌کاری بین 40 تا 60 درصد است». عمده ساکنان سیستانوبلوچستان تنها از راه دریافت یارانه اموراتشان را می‌گذرانند. بخشی از مردم هم که معیشت ضعیفی دارند، سوخت‌بری می‌کنند؛ کاری بسیار خطرناک که در واقع بازی با مرگ است. چهره فقر و محرومیت این استان را فرا‌گرفته و در عین داشتن منابع و ظرفیت‌های فراوان، مردم آن در رنج و زحمت و شرایط سخت به سر می‌برند؛ این در حالی است که مردم غیور و بیگانه‌ستیز این استان در طول تاریخ به‌عنوان مرزداران شجاع و جان‌نثار همواره در مقابل تهاجم بیگانگان به سرزمین ایران دلیرانه ایستادگی کرده‌اند. مردم سیستانوبلوچستان می‌گویند: «بیشتر از اینکه محروم باشند، مظلوم هستند». بعضی از ساکنان این استان حتی شناسنامه هم ندارند و از ابتدایی‌ترین حقوق یک شهروند عادی نیز برخوردار نیستند. انگار فقر و نبود امکانات در این منطقه برای دولت‌ها به موضوعی عادی تبدیل شده که نیازی برای بهبود اوضاع را احساس نمی‌کنند. به عقیده کارشناسان، با شیرین‌کردن و انتقال آب دریای عمان، بخشی از مشکل کمبود آب سیستانوبلوچستان مرتفع می‌شود. همچنین با توجه به ظرفیت‌های ممتاز بندر چابهار که دروازه ورود ایران به اقیانوس و آب‌های آزاد است و با توجه به اینکه سیستانوبلوچستان با 63.5 درصد جمعیت زیر۳۰ سال، جوان‌ترین استان کشور است، شایسته است مسئولان امر با نگاهی ویژه، معیشت این مردم مظلوم و مهربان را با ایجاد شغل پایدار و آبرومند بهبود ببخشند و این خطه زرخیز را برای همیشه از فقر و محرومیت نجات دهند.
در چند روز گذشته در پی انتشار فیلمی از گلایه و گریه یک دختربچه بلوچ در فضای مجازی از کم‌آبی در منطقه محل زندگی خود، نگاه‌ها به این استان محروم معطوف شده است. خدمات آب‌رسانی از سوی نیروی زمینی ارتش در مناطق روستایی استان سیستانوبلوچستان و محل زندگی این دختربچه انجام شد. معاون درمان وزیر بهداشت اعلام کرد سه بیمارستان خاتم‌الانبیا، علی ابن‌ابیطالب و بوعلی در شهر زاهدان بیماران مبتلا به کرونا را پذیرش می‌کنند. سپاه پاسداران هم اعلام کرد دو بیمارستان سیار تخصصی کامل به صورت آماده در این استان مستقر خواهد کرد. هر‌چند در شرایط کنونی این‌دست از اقدامات مقطعی در کوتاه‌مدت مرهمی است بر زخم مردم محروم این منطقه، اما پر‌واضح است که مشکلات مردم در این استان تنها کم‌آبی و شیوع بیماری کرونا نیست. مشکلات مردم سیستانوبلوچستان می‌بایست به شکل ریشه‌ای حل شود. نماینده زابل در مجلس می‌گوید: «مردم به دلیل مشکلات اقتصادی قادر به خرید ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده نیستند و وضعیت معیشتی آنان به‌گونه‌ای است که اگر در خانه بمانند، گرسنه خواهند ماند و اگر به سر کار بروند در تهدید بیماری هستند». عمق محرومیت در این دیار استعمار‌ستیز و زادگاه رستم دستان بسیار زیاد است و به شکل باورنکردنی، کلکسیونی از فقر و محرومیت را در خود جای داده است. آنها سال‌هاست با مشکلات متعدد از‌جمله بی‌کاری، فقر، حاشیه‌نشینی، مدارس خشت‌وگلی و کپری، عدم بهره‌مندی از زیرساخت‌های حمل‌ونقل مناسب و خشک‌سالی و بی‌آبی دست‌و‌‌پنجه نرم می‌کنند. آمارها نشان می‌دهد بیش از 70 درصد مردم این استان در فقر شدید زندگی می‌کنند و بیمه بازنشستگی نیز ندارند. یک‌هفتم کودکان بازمانده از تحصیل در این استان زندگی می‌کنند که اغلب به دلیل فقر و نبود امکانات آموزشی نمی‌توانند به مدرسه بروند. متوسط فاصله مدارس روستایی 30 کیلومتر است. طبق گفته نماینده سراوان در مجلس: «دانش‌آموزان با توجه به شرایط کرونایی برای استفاده از سامانه شاد نیازمند گوشی هوشمند و اینترنت هستند، اما به دلیل مشکلات زیرساختی و محرومیت، در حال حاضر در مناطق شهری سراوان فقط 10 درصد دانش‌آموزان از سیستم شاد برخوردار هستند». طبق اظهارات نماینده زاهدان در مجلس: «در برخی از مناطق استان نرخ بی‌کاری بین 40 تا 60 درصد است». عمده ساکنان سیستانوبلوچستان تنها از راه دریافت یارانه اموراتشان را می‌گذرانند. بخشی از مردم هم که معیشت ضعیفی دارند، سوخت‌بری می‌کنند؛ کاری بسیار خطرناک که در واقع بازی با مرگ است. چهره فقر و محرومیت این استان را فرا‌گرفته و در عین داشتن منابع و ظرفیت‌های فراوان، مردم آن در رنج و زحمت و شرایط سخت به سر می‌برند؛ این در حالی است که مردم غیور و بیگانه‌ستیز این استان در طول تاریخ به‌عنوان مرزداران شجاع و جان‌نثار همواره در مقابل تهاجم بیگانگان به سرزمین ایران دلیرانه ایستادگی کرده‌اند. مردم سیستانوبلوچستان می‌گویند: «بیشتر از اینکه محروم باشند، مظلوم هستند». بعضی از ساکنان این استان حتی شناسنامه هم ندارند و از ابتدایی‌ترین حقوق یک شهروند عادی نیز برخوردار نیستند. انگار فقر و نبود امکانات در این منطقه برای دولت‌ها به موضوعی عادی تبدیل شده که نیازی برای بهبود اوضاع را احساس نمی‌کنند. به عقیده کارشناسان، با شیرین‌کردن و انتقال آب دریای عمان، بخشی از مشکل کمبود آب سیستانوبلوچستان مرتفع می‌شود. همچنین با توجه به ظرفیت‌های ممتاز بندر چابهار که دروازه ورود ایران به اقیانوس و آب‌های آزاد است و با توجه به اینکه سیستانوبلوچستان با 63.5 درصد جمعیت زیر۳۰ سال، جوان‌ترین استان کشور است، شایسته است مسئولان امر با نگاهی ویژه، معیشت این مردم مظلوم و مهربان را با ایجاد شغل پایدار و آبرومند بهبود ببخشند و این خطه زرخیز را برای همیشه از فقر و محرومیت نجات دهند.