بالیسنی: اگر در خارج تمرین کنم، بازی‌های آسیایی مدال می‌گیرم
تنها نماینده شنای ایران در بازی‌های المپیک 2020 توکیو، متین بالسینی بود که با عنوان سی‌و‌سومی در مرحله مقدماتی به کار خود پایان داد. شناگر 200 متر پروانه اگر‌چه در این رقابت‌ها نتوانست به مرحله نیمه‌نهایی راه پیدا کند اما رکوردی از خودش به جا گذاشت که برای شنای ایران خیلی امیدوار‌کننده بود. او که پیش‌تر در انتخابی المپیک صربستان رکورد ۲:۰۰:۹۴ را ثبت کرده بود، توانست رکورد ملی خود را در توکیو بهبود بخشد و تایم ۱:۵۹:۹۷ را ثبت کند. گفت‌وگوی «شرق» را با بالسینی بعد از بازگشت از المپیک می‌خوانید.
از اولین تجربه حضورتان در المپیک بگویید.فکرش را می‌کردید بتوانید این‌قدر خوب رکورد بزنید؟
با وجود اینکه کرونا محدودیت‌های بسیاری را برای این بازی‌ها ایجاد کرده بود اما واقعا خیلی خوب برگزار شد. آن‌قدر خوب که نمی‌توانم آن را توصیف کنم. حضور در المپیک برای من حس عجیبی داشت. من پیش‌بینی این را می‌کردم که در این بازی‌ها رکورد خودم را بزنم اما فکرش را نمی‌کردم که تایمم زیر دو دقیقه شود. به دلیل اینکه در یک ماه منتهی به المپیک اتفاقاتی برایم به وجود آمد که باعث شد از روتین تمرینی‌ام خارج شوم. من سه هفته قبل از المپیک در مسابقات صربستان شرکت کردم، پیک اصلی برای آن مسابقات بود و در‌واقع در این مدت توانستم آمادگی‌ام را حفظ کنم. فشارهایی که در این مقطع به من وارد آمد، خیلی به ضررم شد. من در تمرینات تایم یک دقیقه و 58 ثانیه را هم ثبت کرده بودم. اگر شرایط آن‌طور‌که می‌خواستم پیش می‌رفت، می‌توانستم این رکورد را هم بزنم. من در تورنمنت صربستان هم دچار یک اشتباه شدم و 50 متر پایانی را خوب نرفتم وگرنه آنجا هم می‌توانستم نتیجه بهتری بگیرم.
در مجموع از عملکردتان راضی هستید؟
عملکردم خوب بود این تایمی که من ثبت کردم، رکورد ورودی مسابقات جهانی امسال و سال آینده است. برای اولین بار هم است که یک ایرانی زیر دو دقیقه 200 متر پروانه را شنا می‌کند. اما در‌مجموع راضی نیستم چون، می‌دانم قابلیت من بیشتر از اینهاست. شنای ایران در‌حال پیشرفت است. امیدوارم مسئولان از این رشته حمایت کنند تا این چرخه متوقف نشود.
بعد از مسابقه تان در المپیک، صحبت‌هایی مطرح شد مبنی بر اینکه شما مربی نداشتید و مربیان افغان شما را کوچ کردند. دراین‌باره صحبت می‌کنید.
متأسفانه از صحبت‌های من بد برداشت شد و درست آن را انتقال ندادند. شرایط اینکه همراه من در المپیک مربی داشته باشم و همراهم بیاید وجود نداشت. برای همین من از دوستانی که در بازی‌ها داشتم کمک گرفتم تا در تمرینات برایم تایم بگیرند. یک‌بار مربی هند، یک‌بار شناگر تیم افغان و یک‌بار هم دکتر چراغی، مربی بدنسازم که در کاروان بودند، این کار را برایم انجام دادند. فکر نمی‌کنم کار سخت یا اشتباهی بوده باشد.
برنامه بعدی‌تان چیست؟
من باید در مسابقات قهرمانی جهان که دسامبر امسال برگزار میشود، شرکت کنم. برای همین به دنبال این هستم که تمریناتم را در یکی از کشورهای خارجی دنبال کنم. فدراسیون جهانی شنا، درصدد این است که تعدادی از شناگران را بورسیه کند. اگر این اتفاق بیفتد که خوب است، اگر نه خودم پیگیر می‌شوم تا به خارج از کشور بروم. مسابقات جهانی در استخر 25 متر برگزار میشود و ما در ایران چنین استخری نداریم. نبود این سخت‌افزار باعث میشود تا من در مقایسه با رقیبان ضعیف شوم و عقب بیفتم. اگر این اتفاق بیفتد و من بتوانم به کشوری دیگر بروم، خودم در بازی‌های آسیایی سال آینده مدال می‌گیرم. اگر این اتفاق در مورد همه شناگران تیم ملی بیفتد که سه، چهار مدال را در بازی‌های آسیایی خواهیم گرفت. ما اگر در این یک سال باقی‌مانده تا بازی‌های آسیایی این برنامه را داشته باشیم، حتما نتیجه می‌گیریم. در همین یک سال گذشته که استخرها به خاطر کرونا بسته بود و بزرگ‌ترین ضربه را خوردیم، شش رکورد رسمی و یک رکورد غیررسمی جابه‌جا شده. این یعنی اینکه ما در مسیر رشد هستیم. من اینجا خودم به تنهایی تمرین می‌کنم و مربی‌ام از خارج برنامه‌هایم را می‌دهد. اگر به خارج بروم
جدای از اینکه از سخت‌افزار مناسب برخوردار می‌شوم، حریف تمرینی هم در کنارم دارم. وقتی حریفم یک دقیقه و 56 ثانیه رکورد بزند، من هم می‌توانم یک دقیقه و 57 را بروم. ما اگر در بازی‌های آسیایی مدال بگیریم، حتما برای المپیک بعدی ورودی A را کسب می‌کنیم.
تنها نماینده شنای ایران در بازی‌های المپیک 2020 توکیو، متین بالسینی بود که با عنوان سی‌و‌سومی در مرحله مقدماتی به کار خود پایان داد. شناگر 200 متر پروانه اگر‌چه در این رقابت‌ها نتوانست به مرحله نیمه‌نهایی راه پیدا کند اما رکوردی از خودش به جا گذاشت که برای شنای ایران خیلی امیدوار‌کننده بود. او که پیش‌تر در انتخابی المپیک صربستان رکورد ۲:۰۰:۹۴ را ثبت کرده بود، توانست رکورد ملی خود را در توکیو بهبود بخشد و تایم ۱:۵۹:۹۷ را ثبت کند. گفت‌وگوی «شرق» را با بالسینی بعد از بازگشت از المپیک می‌خوانید.
از اولین تجربه حضورتان در المپیک بگویید.فکرش را می‌کردید بتوانید این‌قدر خوب رکورد بزنید؟
با وجود اینکه کرونا محدودیت‌های بسیاری را برای این بازی‌ها ایجاد کرده بود اما واقعا خیلی خوب برگزار شد. آن‌قدر خوب که نمی‌توانم آن را توصیف کنم. حضور در المپیک برای من حس عجیبی داشت. من پیش‌بینی این را می‌کردم که در این بازی‌ها رکورد خودم را بزنم اما فکرش را نمی‌کردم که تایمم زیر دو دقیقه شود. به دلیل اینکه در یک ماه منتهی به المپیک اتفاقاتی برایم به وجود آمد که باعث شد از روتین تمرینی‌ام خارج شوم. من سه هفته قبل از المپیک در مسابقات صربستان شرکت کردم، پیک اصلی برای آن مسابقات بود و در‌واقع در این مدت توانستم آمادگی‌ام را حفظ کنم. فشارهایی که در این مقطع به من وارد آمد، خیلی به ضررم شد. من در تمرینات تایم یک دقیقه و 58 ثانیه را هم ثبت کرده بودم. اگر شرایط آن‌طور‌که می‌خواستم پیش می‌رفت، می‌توانستم این رکورد را هم بزنم. من در تورنمنت صربستان هم دچار یک اشتباه شدم و 50 متر پایانی را خوب نرفتم وگرنه آنجا هم می‌توانستم نتیجه بهتری بگیرم.
در مجموع از عملکردتان راضی هستید؟
عملکردم خوب بود این تایمی که من ثبت کردم، رکورد ورودی مسابقات جهانی امسال و سال آینده است. برای اولین بار هم است که یک ایرانی زیر دو دقیقه 200 متر پروانه را شنا می‌کند. اما در‌مجموع راضی نیستم چون، می‌دانم قابلیت من بیشتر از اینهاست. شنای ایران در‌حال پیشرفت است. امیدوارم مسئولان از این رشته حمایت کنند تا این چرخه متوقف نشود.
بعد از مسابقه تان در المپیک، صحبت‌هایی مطرح شد مبنی بر اینکه شما مربی نداشتید و مربیان افغان شما را کوچ کردند. دراین‌باره صحبت می‌کنید.
متأسفانه از صحبت‌های من بد برداشت شد و درست آن را انتقال ندادند. شرایط اینکه همراه من در المپیک مربی داشته باشم و همراهم بیاید وجود نداشت. برای همین من از دوستانی که در بازی‌ها داشتم کمک گرفتم تا در تمرینات برایم تایم بگیرند. یک‌بار مربی هند، یک‌بار شناگر تیم افغان و یک‌بار هم دکتر چراغی، مربی بدنسازم که در کاروان بودند، این کار را برایم انجام دادند. فکر نمی‌کنم کار سخت یا اشتباهی بوده باشد.
برنامه بعدی‌تان چیست؟
من باید در مسابقات قهرمانی جهان که دسامبر امسال برگزار میشود، شرکت کنم. برای همین به دنبال این هستم که تمریناتم را در یکی از کشورهای خارجی دنبال کنم. فدراسیون جهانی شنا، درصدد این است که تعدادی از شناگران را بورسیه کند. اگر این اتفاق بیفتد که خوب است، اگر نه خودم پیگیر می‌شوم تا به خارج از کشور بروم. مسابقات جهانی در استخر 25 متر برگزار میشود و ما در ایران چنین استخری نداریم. نبود این سخت‌افزار باعث میشود تا من در مقایسه با رقیبان ضعیف شوم و عقب بیفتم. اگر این اتفاق بیفتد و من بتوانم به کشوری دیگر بروم، خودم در بازی‌های آسیایی سال آینده مدال می‌گیرم. اگر این اتفاق در مورد همه شناگران تیم ملی بیفتد که سه، چهار مدال را در بازی‌های آسیایی خواهیم گرفت. ما اگر در این یک سال باقی‌مانده تا بازی‌های آسیایی این برنامه را داشته باشیم، حتما نتیجه می‌گیریم. در همین یک سال گذشته که استخرها به خاطر کرونا بسته بود و بزرگ‌ترین ضربه را خوردیم، شش رکورد رسمی و یک رکورد غیررسمی جابه‌جا شده. این یعنی اینکه ما در مسیر رشد هستیم. من اینجا خودم به تنهایی تمرین می‌کنم و مربی‌ام از خارج برنامه‌هایم را می‌دهد. اگر به خارج بروم
جدای از اینکه از سخت‌افزار مناسب برخوردار می‌شوم، حریف تمرینی هم در کنارم دارم. وقتی حریفم یک دقیقه و 56 ثانیه رکورد بزند، من هم می‌توانم یک دقیقه و 57 را بروم. ما اگر در بازی‌های آسیایی مدال بگیریم، حتما برای المپیک بعدی ورودی A را کسب می‌کنیم.