رئیس دولت مردد کابینه بلاتکلیف
در‌حالی‌که طبق قانون رئیس دولت دو هفته برای معرفی کابینه به مجلس وقت دارد، ولی اصولا رؤسای جمهور در مدت کوتاهی بعد از مراسم تحلیف، کابینه‌ای را که کاملا نهایی شده است، معرفی می‌کنند. اما درباره کابینه رئیسی هنوز گویا قطعیتی وجود ندارد؛ مثلا چند روز قبل در حالی که دفتر مخبر انتصاب او به سمت معاون‌اولی را تکذیب کرده بود، او از سوی دولت به استقبال یک مقام خارجی می‌رود. از سوی دیگر، اعلام کابینه هم مدام به تعویق می‌افتد. گویا قرار بوده دیروز یکشنبه هفدهم مرداد کابینه معرفی شود، ولی تاریخش به سه‌شنبه افتاده است. برخی می‌گویند ممکن است حتی چهارشنبه کابینه معرفی شود و برخی دیگر حتی در این دو روز هم تشکیک وارد کرده‌اند. این در حالی است که رئیسی قول داده بود کابینه این هفته به مجلس معرفی شود. کابینه به‌جای معرفی کامل، به صورت گمانه‌زنی، تأیید و تکذیب و بعد هم یکی‌یکی مشخص شده است. تا اینجای کار برای معاون نخست و رئیس دفتر حکم زده شده است. ابراهیم رئیسی سابقه مدیریت اجرائی و تیمی ندارد و این نکته همواره به‌عنوان پاشنه آشیل او برای تشکیل کابینه مطرح بوده است؛ آن‌هم در حالی که از زمان انتخابش به‌عنوان رئیس دولت، اخبار متعددی درباره فشار، سهم‌خواهی و اختلاف‌های پشت پرده در جریان اصولگرایی برای ورود به کابینه به گوش می‌رسد. در چنین وضعیت آشفته‌ای، طبیعی است که تعویق در معرفی کابینه و آشنانبودن او با حوزه اجرا و چهره‌های مناسب برای این حوزه، به تشکیک در انتخاب افراد منجر شود. اینکه هنوز در ابتدای راه اخباری مبنی بر اختلاف بر سر چینش تیم اقتصادی با معاون‌اولش به گوش می‌رسد، چیزی جز ارجاع به همان وضعیت بلاتکلیف نیست. جماعتی از او انتظار دارند وزرای جوان انقلابی را به کار گمارد، اما جماعتی دیگر از بین همان اصولگرایان چندان موافق نیستند و ترجیحشان حضور نیروهای ترمز‌بریده در دولت نیست و فارغ از اینکه هر جریانی دنبال بیشینه‌سازی سهم خود از کابینه است، فکر می‌کنند به صلاح رئیسی نیست که یک دولت تندرو روی کار بیاورد و بهتر است معدل دولتش به سمت نیروهای محافظه‌کارتر اصولگرا سوق پیدا کند. به نظر می‌رسد که دولت‌های گذشته تکلیفشان با کابینه و نقشه راهشان مشخص‌تر و راحت‌تر بود و بهتر می‌دانستند چه می‌خواهند. اگر هاشمی به دنبال توسعه اقتصادی و سازندگی بود، تیمی همسو با آن برای خود چید. خاتمی اگر توسعه سیاسی مد‌نظرش بود، اولویت را به آن داد و تیم همسو را وارد کابینه کرد. حتی دولت‌های نهم و دهم که با ایده شعاری مهرورزی و عدالت و روحانی که با روش اعتدالی جلو آمدند نیز تکلیفشان بیشتر با خودشان و کابینه‌شان روشن بود یا حداقل از آن اقتدار لازم به پشتوانه سابقه کار اجرائی برخوردار بودند تا برخلاف فشارها، به‌سرعت کابینه را انتخاب و از آن دفاع کنند؛ حلقه‌ای که به نظر می‌رسد در رئیس دولت فعلی مفقود است.نظام‌الدین موسوی، سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس، روز گذشته درباره فهرست وزیران پیشنهادی گفت: در برخی خبرها گفته شده بود قرار است یکشنبه اسامی وزیران پیشنهادی دولت سیزدهم به مجلس ارائه شود، اما تاکنون فهرستی به دست ما نرسیده است. محمدحسین فرهنگی، نماینده تبریز نیز بیان اینکه کابینه امروز (یکشنبه) معرفی نمی‌شود، گفته بود ممکن است به چهارشنبه موکول شود و اگر به چهارشنبه موکول شد، یقینا بررسی آن در صحن مجلس باید بعد از عاشورا و تاسوعا انجام شود؛ یعنی به تأخیر می‌افتد. او در پاسخ به این پرسش که علیرضا سلیمی عضو هیئت‌رئیسه گفته سه‌شنبه فهرست کابینه رئیسی به مجلس ارسال می‌شود، عنوان کرده است: ظاهرا سه‌شنبه جلسه نگذاشته‌اند، مگر اینکه اصلاحیه بدهیم. اگر سه‌شنبه جلسه نگذارند، طبق برنامه هفتگی، چهارشنبه جلسه می‌گذارند. سلیمی با بیان اینکه فهرست اعضای کابینه پیشنهادی دولت رئیسی برای حضور در دولت سیزدهم هنوز نهایی نشده، گفته است به احتمال زیاد این فهرست روز سه‌شنبه هفته جاری به مجلس ارسال می‌شود. این در حالی است که سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس گفته اینکه برخی افراد زمان اعلام می‌کنند و می‌گویند فهرست سه‌شنبه قرار است ارائه شود، همه گمانه‌زنی است و دقیق نیست. خبر دقیق را فقط همکاران دولت اعلام می‌کنند. این در حالی است که ابراهیم رئیسی روز پنجشنبه در مراسم تحلیف اعلام کرد فهرست وزیران پیشنهادی خود را این هفته به مجلس ارائه می‌کند. اقتصادآنلاین نوشته بود که به علت مقاومت مخبر خصوصا در مخالفت با وزیر اقتصاد پیشنهادی، یعنی آقای زاهدی‌وفا و رئیس سازمان برنامه و بانک مرکزی که نیاز به تأیید مجلس ندارند، ارسال فهرست کابینه به تأخیر افتاده است. گفته شده حتی مخبر با انتشار حکم معاون‌اولی خودش نیز مخالفت و اعلام کرده بود با این افراد نمی‌شود اقتصاد کشور را در شرایط بحرانی فعلی مدیریت کرد.
در‌حالی‌که طبق قانون رئیس دولت دو هفته برای معرفی کابینه به مجلس وقت دارد، ولی اصولا رؤسای جمهور در مدت کوتاهی بعد از مراسم تحلیف، کابینه‌ای را که کاملا نهایی شده است، معرفی می‌کنند. اما درباره کابینه رئیسی هنوز گویا قطعیتی وجود ندارد؛ مثلا چند روز قبل در حالی که دفتر مخبر انتصاب او به سمت معاون‌اولی را تکذیب کرده بود، او از سوی دولت به استقبال یک مقام خارجی می‌رود. از سوی دیگر، اعلام کابینه هم مدام به تعویق می‌افتد. گویا قرار بوده دیروز یکشنبه هفدهم مرداد کابینه معرفی شود، ولی تاریخش به سه‌شنبه افتاده است. برخی می‌گویند ممکن است حتی چهارشنبه کابینه معرفی شود و برخی دیگر حتی در این دو روز هم تشکیک وارد کرده‌اند. این در حالی است که رئیسی قول داده بود کابینه این هفته به مجلس معرفی شود. کابینه به‌جای معرفی کامل، به صورت گمانه‌زنی، تأیید و تکذیب و بعد هم یکی‌یکی مشخص شده است. تا اینجای کار برای معاون نخست و رئیس دفتر حکم زده شده است. ابراهیم رئیسی سابقه مدیریت اجرائی و تیمی ندارد و این نکته همواره به‌عنوان پاشنه آشیل او برای تشکیل کابینه مطرح بوده است؛ آن‌هم در حالی که از زمان انتخابش به‌عنوان رئیس دولت، اخبار متعددی درباره فشار، سهم‌خواهی و اختلاف‌های پشت پرده در جریان اصولگرایی برای ورود به کابینه به گوش می‌رسد. در چنین وضعیت آشفته‌ای، طبیعی است که تعویق در معرفی کابینه و آشنانبودن او با حوزه اجرا و چهره‌های مناسب برای این حوزه، به تشکیک در انتخاب افراد منجر شود. اینکه هنوز در ابتدای راه اخباری مبنی بر اختلاف بر سر چینش تیم اقتصادی با معاون‌اولش به گوش می‌رسد، چیزی جز ارجاع به همان وضعیت بلاتکلیف نیست. جماعتی از او انتظار دارند وزرای جوان انقلابی را به کار گمارد، اما جماعتی دیگر از بین همان اصولگرایان چندان موافق نیستند و ترجیحشان حضور نیروهای ترمز‌بریده در دولت نیست و فارغ از اینکه هر جریانی دنبال بیشینه‌سازی سهم خود از کابینه است، فکر می‌کنند به صلاح رئیسی نیست که یک دولت تندرو روی کار بیاورد و بهتر است معدل دولتش به سمت نیروهای محافظه‌کارتر اصولگرا سوق پیدا کند. به نظر می‌رسد که دولت‌های گذشته تکلیفشان با کابینه و نقشه راهشان مشخص‌تر و راحت‌تر بود و بهتر می‌دانستند چه می‌خواهند. اگر هاشمی به دنبال توسعه اقتصادی و سازندگی بود، تیمی همسو با آن برای خود چید. خاتمی اگر توسعه سیاسی مد‌نظرش بود، اولویت را به آن داد و تیم همسو را وارد کابینه کرد. حتی دولت‌های نهم و دهم که با ایده شعاری مهرورزی و عدالت و روحانی که با روش اعتدالی جلو آمدند نیز تکلیفشان بیشتر با خودشان و کابینه‌شان روشن بود یا حداقل از آن اقتدار لازم به پشتوانه سابقه کار اجرائی برخوردار بودند تا برخلاف فشارها، به‌سرعت کابینه را انتخاب و از آن دفاع کنند؛ حلقه‌ای که به نظر می‌رسد در رئیس دولت فعلی مفقود است.نظام‌الدین موسوی، سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس، روز گذشته درباره فهرست وزیران پیشنهادی گفت: در برخی خبرها گفته شده بود قرار است یکشنبه اسامی وزیران پیشنهادی دولت سیزدهم به مجلس ارائه شود، اما تاکنون فهرستی به دست ما نرسیده است. محمدحسین فرهنگی، نماینده تبریز نیز بیان اینکه کابینه امروز (یکشنبه) معرفی نمی‌شود، گفته بود ممکن است به چهارشنبه موکول شود و اگر به چهارشنبه موکول شد، یقینا بررسی آن در صحن مجلس باید بعد از عاشورا و تاسوعا انجام شود؛ یعنی به تأخیر می‌افتد. او در پاسخ به این پرسش که علیرضا سلیمی عضو هیئت‌رئیسه گفته سه‌شنبه فهرست کابینه رئیسی به مجلس ارسال می‌شود، عنوان کرده است: ظاهرا سه‌شنبه جلسه نگذاشته‌اند، مگر اینکه اصلاحیه بدهیم. اگر سه‌شنبه جلسه نگذارند، طبق برنامه هفتگی، چهارشنبه جلسه می‌گذارند. سلیمی با بیان اینکه فهرست اعضای کابینه پیشنهادی دولت رئیسی برای حضور در دولت سیزدهم هنوز نهایی نشده، گفته است به احتمال زیاد این فهرست روز سه‌شنبه هفته جاری به مجلس ارسال می‌شود. این در حالی است که سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس گفته اینکه برخی افراد زمان اعلام می‌کنند و می‌گویند فهرست سه‌شنبه قرار است ارائه شود، همه گمانه‌زنی است و دقیق نیست. خبر دقیق را فقط همکاران دولت اعلام می‌کنند. این در حالی است که ابراهیم رئیسی روز پنجشنبه در مراسم تحلیف اعلام کرد فهرست وزیران پیشنهادی خود را این هفته به مجلس ارائه می‌کند. اقتصادآنلاین نوشته بود که به علت مقاومت مخبر خصوصا در مخالفت با وزیر اقتصاد پیشنهادی، یعنی آقای زاهدی‌وفا و رئیس سازمان برنامه و بانک مرکزی که نیاز به تأیید مجلس ندارند، ارسال فهرست کابینه به تأخیر افتاده است. گفته شده حتی مخبر با انتشار حکم معاون‌اولی خودش نیز مخالفت و اعلام کرده بود با این افراد نمی‌شود اقتصاد کشور را در شرایط بحرانی فعلی مدیریت کرد.