|

کام جامعه را تلخ نکنیم

حسین نوری‌نیا

در خبرها آمد که فرمانده انتظامی دزفول اعضای گروه موسیقی «سل‌لا» به سرپرستی پیمان یوسفی، از مربیان موسیقی را برای انتشار یک موزیک‌ویدئوی جمعی احضار کرده و برای آنان تشکیل پرونده داده است. این فرمانده نیروی انتظامی گفته است که این جوانان را در کمتر از 24 ساعت شناسایی و احضار کرده و در ادامه گفته دزفول شهر دارالمؤمنین است و اجازه نمی‌دهد وجهه شهرستان و آبروی دزفول مخدوش شود. اینکه جوانانی شناخته‌شده و با هویت گروهی را در کمتر از 24 ساعت شناسایی و احضار کنیم، کار مهمی نکرده‌ایم و چنین خبری در فضای عمومی خیلی سریع به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود. پیش از اقدام نیروی انتظامی در احضار این جوانان، کلیپ‌ آنان در فضای مجازی دست به دست می‌شد و هر بیننده‌ای از آن لذت می‌برد و همچنان دست به دست می‌شود، بیش از گذشته، و هر کسی که ببیند از آن لذت می‌برد و به آن جوانان آفرین و به مربی آنان دست‌مریزاد می‌گوید. دیدن این کلیپ و کلیپ‌های مشابه که توسط گروه‌های دیگری از جوانان در همین سیاق تهیه و انتشار یافته است، حکایت از سرزندگی جوانان این مرز‌و‌بوم با وجود تمام مشکلات و سختی‌های موجود در بازتولید احساس زندگی و تلاش آنان برای خلاقیت و ایجاد امید و شور زندگی در جامعه‌ای است که سال‌هاست بر‌اساس تمام پیمایش‌های ملی و منطقه‌ای سازمان‌های دولتی و عمومی چشم‌اندازی به آینده ندارد و در مرز ناامیدی به سر می‌برد. جامعه‌ای که خود را شاد نمی‌بیند و وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران را در روندی چندین‌ساله به سمت بدتر‌شدن احساس و ارزیابی می‌کند. کافی است در این موضوع به نتایج تمام پیمایش‌های ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان مراجعه کنیم تا دریابیم جامعه ایران چه دوران سختی را به‌لحاظ روان جمعی می‌گذراند. در چنین شرایطی، وقتی جوانان ما آثار هنری‌ای را خلق می‌کنند که ازسوی جامعه مورد پذیرش و اقبال عمومی قرار می‌گیرد، حکایت از نیاز جامعه به چنین تلاشی دارد. برخورد با این جوانان، چیزی جز برخورد با جامعه و نیاز آن نیست. جامعه، بزرگ‌ترین معیار برای سنجش ارزشمندی و مطلوبیت هر اقدامی است. کافی است نیروی انتظامی در همان معاونت اجتماعی‌اش همین موضوع را مورد ارزیابی عمومی قرار دهد تا دریابد جامعه ایران نسبت به آن گروه و اقدام فرمانده انتظامی دزفول چه ارزیابی و نظری دارد. قطعا نیروی انتظامی برای حفظ امنیت در مناطق شهری و روستایی، جاده‌ها و نیز مرزها تلاش گسترده‌ای می‌کند و این تلاش از سوی مردم که به‌طور مداوم با این نیرو در ارتباط هستند، دیده می‌شود و مورد قدردانی قرار می‌گیرد.
به‌همین‌دلیل انتظار عمومی آن است که نیروی انتظامی کسانی را مورد تعقیب قرار می‌دهد که امنیت اجتماعی و روانی جامعه و شهروندان را مورد تعرض قرار می‌دهند؛ آنجایی که وجدان جمعی آسیب می‌‌بیند و نسبت به آن حساسیت دارد و خواهان برقراری آرامش و امنیت می‌شود. تولید و توزیع چنین موسیقی گروهی ازسوی جوانان، نه‌فقط وجدان جمعی را آسیب نمی‌زند، بلکه مورد اقبال و توجه جامعه قرار می‌گیرد و انتظار می‌رود فضای کار و خلق اثر هنری برای آنان بیش‌از‌پیش فراهم آید.
همه می‌دانیم که جامعه ایران، به‌شدت نیازمند لحظه‌های شادی است. نگاهی به نمره شادکامی ایران نشان می‌دهد جامعه ما وضعیت بسیار نامناسبی دارد و در سال‌های گذشته رتبه ایران در رده‌های پایینی جدول شادکامی قرار داشته است و نمره شادکامی در تمام سال‌ها زیر عدد پنج بوده است. یکی از متغیرهای شادکامی عواطف مثبت و منفی تجربه‌شده توسط افراد است. تجربه احساسات مثبت و لذت‌بردن از زندگی، تحت فشار و استرس نبودن و خشمگین و عصبانی‌‌نشدن بخشی از این احساسات مثبت و منفی است که مورد سنجش قرار می‌گیرد.
نگاهی به جدول زیر، همه ما را موظف می‌کند نسبت به این جامعه که در وضعیت شکننده‌ای قرار دارد، با احتیاط عمل کنیم. در شرایط سختی و دشواری زندگی که از هر سو بر این جامعه تحمیل شده است که فهرست آن در این نوشته نمی‌گنجد، خوب است سعی کنیم کج‌‌سلیقه نباشیم و جلوی اندک تجربه‌های شادی‌های جمعی را سد نزنیم و کام‌ مردم را تلخ نکنیم.
در خبرها آمد که فرمانده انتظامی دزفول اعضای گروه موسیقی «سل‌لا» به سرپرستی پیمان یوسفی، از مربیان موسیقی را برای انتشار یک موزیک‌ویدئوی جمعی احضار کرده و برای آنان تشکیل پرونده داده است. این فرمانده نیروی انتظامی گفته است که این جوانان را در کمتر از 24 ساعت شناسایی و احضار کرده و در ادامه گفته دزفول شهر دارالمؤمنین است و اجازه نمی‌دهد وجهه شهرستان و آبروی دزفول مخدوش شود. اینکه جوانانی شناخته‌شده و با هویت گروهی را در کمتر از 24 ساعت شناسایی و احضار کنیم، کار مهمی نکرده‌ایم و چنین خبری در فضای عمومی خیلی سریع به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود. پیش از اقدام نیروی انتظامی در احضار این جوانان، کلیپ‌ آنان در فضای مجازی دست به دست می‌شد و هر بیننده‌ای از آن لذت می‌برد و همچنان دست به دست می‌شود، بیش از گذشته، و هر کسی که ببیند از آن لذت می‌برد و به آن جوانان آفرین و به مربی آنان دست‌مریزاد می‌گوید. دیدن این کلیپ و کلیپ‌های مشابه که توسط گروه‌های دیگری از جوانان در همین سیاق تهیه و انتشار یافته است، حکایت از سرزندگی جوانان این مرز‌و‌بوم با وجود تمام مشکلات و سختی‌های موجود در بازتولید احساس زندگی و تلاش آنان برای خلاقیت و ایجاد امید و شور زندگی در جامعه‌ای است که سال‌هاست بر‌اساس تمام پیمایش‌های ملی و منطقه‌ای سازمان‌های دولتی و عمومی چشم‌اندازی به آینده ندارد و در مرز ناامیدی به سر می‌برد. جامعه‌ای که خود را شاد نمی‌بیند و وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران را در روندی چندین‌ساله به سمت بدتر‌شدن احساس و ارزیابی می‌کند. کافی است در این موضوع به نتایج تمام پیمایش‌های ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان مراجعه کنیم تا دریابیم جامعه ایران چه دوران سختی را به‌لحاظ روان جمعی می‌گذراند. در چنین شرایطی، وقتی جوانان ما آثار هنری‌ای را خلق می‌کنند که ازسوی جامعه مورد پذیرش و اقبال عمومی قرار می‌گیرد، حکایت از نیاز جامعه به چنین تلاشی دارد. برخورد با این جوانان، چیزی جز برخورد با جامعه و نیاز آن نیست. جامعه، بزرگ‌ترین معیار برای سنجش ارزشمندی و مطلوبیت هر اقدامی است. کافی است نیروی انتظامی در همان معاونت اجتماعی‌اش همین موضوع را مورد ارزیابی عمومی قرار دهد تا دریابد جامعه ایران نسبت به آن گروه و اقدام فرمانده انتظامی دزفول چه ارزیابی و نظری دارد. قطعا نیروی انتظامی برای حفظ امنیت در مناطق شهری و روستایی، جاده‌ها و نیز مرزها تلاش گسترده‌ای می‌کند و این تلاش از سوی مردم که به‌طور مداوم با این نیرو در ارتباط هستند، دیده می‌شود و مورد قدردانی قرار می‌گیرد.
به‌همین‌دلیل انتظار عمومی آن است که نیروی انتظامی کسانی را مورد تعقیب قرار می‌دهد که امنیت اجتماعی و روانی جامعه و شهروندان را مورد تعرض قرار می‌دهند؛ آنجایی که وجدان جمعی آسیب می‌‌بیند و نسبت به آن حساسیت دارد و خواهان برقراری آرامش و امنیت می‌شود. تولید و توزیع چنین موسیقی گروهی ازسوی جوانان، نه‌فقط وجدان جمعی را آسیب نمی‌زند، بلکه مورد اقبال و توجه جامعه قرار می‌گیرد و انتظار می‌رود فضای کار و خلق اثر هنری برای آنان بیش‌از‌پیش فراهم آید.
همه می‌دانیم که جامعه ایران، به‌شدت نیازمند لحظه‌های شادی است. نگاهی به نمره شادکامی ایران نشان می‌دهد جامعه ما وضعیت بسیار نامناسبی دارد و در سال‌های گذشته رتبه ایران در رده‌های پایینی جدول شادکامی قرار داشته است و نمره شادکامی در تمام سال‌ها زیر عدد پنج بوده است. یکی از متغیرهای شادکامی عواطف مثبت و منفی تجربه‌شده توسط افراد است. تجربه احساسات مثبت و لذت‌بردن از زندگی، تحت فشار و استرس نبودن و خشمگین و عصبانی‌‌نشدن بخشی از این احساسات مثبت و منفی است که مورد سنجش قرار می‌گیرد.
نگاهی به جدول زیر، همه ما را موظف می‌کند نسبت به این جامعه که در وضعیت شکننده‌ای قرار دارد، با احتیاط عمل کنیم. در شرایط سختی و دشواری زندگی که از هر سو بر این جامعه تحمیل شده است که فهرست آن در این نوشته نمی‌گنجد، خوب است سعی کنیم کج‌‌سلیقه نباشیم و جلوی اندک تجربه‌های شادی‌های جمعی را سد نزنیم و کام‌ مردم را تلخ نکنیم.
 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها