مسئولیت مهم فراموش‌‌شده ما
محمد شریعتمداری
من پای ز همراهی آهم نکشم/ دستی به سر کار تباهم نکشم/ من دیده به روی دیدنی‌ها بستم/ تا منت چشم خویش را هم نکشم*
1- روز جهانی افراد دارای معلولیت فرصتی است که از این باوفاترین دوستانم که حتی پس از پایان خدمت در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی همواره پیامی از آنها یا دیدار و گفت‌وگویی با این انسان‌های با‌استعداد و مملو از خلاقیت، مهربانی، صفا و صمیمت داشته‌ام، بنویسم. به‌عنوان فردی که در نظام جمهوری اسلامی ایران مسئولیت‌های متعددی را بر عهده داشته‌ام، باید اعتراف کنم تنها پس از آنکه در هزار روز مسئولیت در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی فرصت خدمت به آنها را یافتم و با آنها محشور شدم، تازه به رمز و رازهای زندگی آنها، به ظرفیت بزرگ آنها برای پیشرفت و توسعه جامعه، به چالش‌ها و مشکلات آنها و به استعداد ناب آنها واقف شدم و خدا را شاکرم که فرصت خدمت به این جامعه بزرگ را به من عطا کرد.
2- واقعیت این است که احقاق حقوق افراد دارای معلولیت فقط یک امر مرتبط با توسعه پایدار، حقوق شهروندی و حتی عدالت اجتماعی نیست؛ بلکه توجه و تمرکز به این جامعه بزرگ یک سرمایه‌گذاری برای آینده مشترک جامعه ما هم هست.
3- باور دارم که باید نگاه و رویکرد ترحم‌آمیز و صدقه‌ای به افراد دارای معلولیت را طرد کنیم و بدانیم یک جامعه پیشرفته، توسعه‌یافته و انسانی تنها زمانی محقق می‌شود که همه افراد آن به‌ویژه اقشار دارای معلولیت حق پایمال‌شده‌شان ادا شود و ظرفیت‌های سترگ آنها در خدمت توسعه همه‌جانبه جامعه و کشور قرار گیرد.
4- در این یادداشت کوتاه از مروری بر اقدامات انجام‌شده در طول تصدی مسئولیت در وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی اجتناب می‌کنم؛ اما به‌عنوان یک پیشنهاد سیاستی می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که در چارچوب تأکید رهبری معظم انقلاب درخصوص ضرورت اجرا و پیاده‌سازی پیوست عدالت در برنامه‌ها و لوایح می‌توان ذیل این پیوست «عدالت برای اقشار دارای معلولیت» را به‌عنوان یک الزام برای همه لوایح، طرح‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌ها در نظر گرفت.
5- توجه داشته باشیم کووید19 نه‌تنها در ایران بلکه در همه جای دنیا هم نابرابری را افزایش داده و هم فقر را شدیدتر و عمیق‌تر کرده است که طبق قاعده می‌توان با اطمینان گفت وضعیت اقشار دارای معلولیت را که در شرایط طبیعی نیز کمتر به مراقبت‌های بهداشتی، آموزش، اشتغال و مشارکت در اجتماع دسترسی دارند، بدتر کرده است؛ بنابراین در دوران پساکرونا باید بیشترین توجه نظام ما خصوصا با رویکرد عدالت به اقشار دارای معلولیت باشد.
6- نکته پایانی اینکه باور دارم مشکلات و چالش‌های اقشار دارای معلولیت نه به ناتوانی آنها، بلکه به تبعیض، جهل و بی‌توجهی همه ما در طول دوران در اولویت‌دادن به تخصیص منابع یا بهتر بگویم سرمایه‌گذاری در این بخش، در اجرای قوانین و مقررات نسبتا کامل و مترقی که داریم برمی‌گردد و به‌عنوان یک شهروند خود را متعهد می‌دانم در کنار همه آنانی که تلاش می‌کنند صدای این جامعه بزرگ را بلندتر کنند و اجرای قوانین و مقررات را سرعت بخشند و اقداماتی مؤثر در این زمینه به عمل آورند، باشم. ای خالق هر وجود، ای رزاق هر موجود، ای لایق هر سجود به معلولان و جانبازان عزیز ما، شفا عنایت فرما، صبوری این عزیزان را افزایش ده و همه ما نظام و مردم را یاری کن که در مسیر بسط عدالت به‌ویژه برای اقشار دارای معلولیت گام برداریم.
پی‌نوشت:
شعر ابتدای یادداشت از استاد نابینا جناب آقای عباس شرار یکی از ادبا و استادان دارای معلولیت و پدر یکی از هنرمندان نابینای کشورمان جناب آقای هاتف شرار است.
من پای ز همراهی آهم نکشم/ دستی به سر کار تباهم نکشم/ من دیده به روی دیدنی‌ها بستم/ تا منت چشم خویش را هم نکشم*
1- روز جهانی افراد دارای معلولیت فرصتی است که از این باوفاترین دوستانم که حتی پس از پایان خدمت در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی همواره پیامی از آنها یا دیدار و گفت‌وگویی با این انسان‌های با‌استعداد و مملو از خلاقیت، مهربانی، صفا و صمیمت داشته‌ام، بنویسم. به‌عنوان فردی که در نظام جمهوری اسلامی ایران مسئولیت‌های متعددی را بر عهده داشته‌ام، باید اعتراف کنم تنها پس از آنکه در هزار روز مسئولیت در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی فرصت خدمت به آنها را یافتم و با آنها محشور شدم، تازه به رمز و رازهای زندگی آنها، به ظرفیت بزرگ آنها برای پیشرفت و توسعه جامعه، به چالش‌ها و مشکلات آنها و به استعداد ناب آنها واقف شدم و خدا را شاکرم که فرصت خدمت به این جامعه بزرگ را به من عطا کرد.
2- واقعیت این است که احقاق حقوق افراد دارای معلولیت فقط یک امر مرتبط با توسعه پایدار، حقوق شهروندی و حتی عدالت اجتماعی نیست؛ بلکه توجه و تمرکز به این جامعه بزرگ یک سرمایه‌گذاری برای آینده مشترک جامعه ما هم هست.
3- باور دارم که باید نگاه و رویکرد ترحم‌آمیز و صدقه‌ای به افراد دارای معلولیت را طرد کنیم و بدانیم یک جامعه پیشرفته، توسعه‌یافته و انسانی تنها زمانی محقق می‌شود که همه افراد آن به‌ویژه اقشار دارای معلولیت حق پایمال‌شده‌شان ادا شود و ظرفیت‌های سترگ آنها در خدمت توسعه همه‌جانبه جامعه و کشور قرار گیرد.
4- در این یادداشت کوتاه از مروری بر اقدامات انجام‌شده در طول تصدی مسئولیت در وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی اجتناب می‌کنم؛ اما به‌عنوان یک پیشنهاد سیاستی می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که در چارچوب تأکید رهبری معظم انقلاب درخصوص ضرورت اجرا و پیاده‌سازی پیوست عدالت در برنامه‌ها و لوایح می‌توان ذیل این پیوست «عدالت برای اقشار دارای معلولیت» را به‌عنوان یک الزام برای همه لوایح، طرح‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌ها در نظر گرفت.
5- توجه داشته باشیم کووید19 نه‌تنها در ایران بلکه در همه جای دنیا هم نابرابری را افزایش داده و هم فقر را شدیدتر و عمیق‌تر کرده است که طبق قاعده می‌توان با اطمینان گفت وضعیت اقشار دارای معلولیت را که در شرایط طبیعی نیز کمتر به مراقبت‌های بهداشتی، آموزش، اشتغال و مشارکت در اجتماع دسترسی دارند، بدتر کرده است؛ بنابراین در دوران پساکرونا باید بیشترین توجه نظام ما خصوصا با رویکرد عدالت به اقشار دارای معلولیت باشد.
6- نکته پایانی اینکه باور دارم مشکلات و چالش‌های اقشار دارای معلولیت نه به ناتوانی آنها، بلکه به تبعیض، جهل و بی‌توجهی همه ما در طول دوران در اولویت‌دادن به تخصیص منابع یا بهتر بگویم سرمایه‌گذاری در این بخش، در اجرای قوانین و مقررات نسبتا کامل و مترقی که داریم برمی‌گردد و به‌عنوان یک شهروند خود را متعهد می‌دانم در کنار همه آنانی که تلاش می‌کنند صدای این جامعه بزرگ را بلندتر کنند و اجرای قوانین و مقررات را سرعت بخشند و اقداماتی مؤثر در این زمینه به عمل آورند، باشم. ای خالق هر وجود، ای رزاق هر موجود، ای لایق هر سجود به معلولان و جانبازان عزیز ما، شفا عنایت فرما، صبوری این عزیزان را افزایش ده و همه ما نظام و مردم را یاری کن که در مسیر بسط عدالت به‌ویژه برای اقشار دارای معلولیت گام برداریم.
پی‌نوشت:
شعر ابتدای یادداشت از استاد نابینا جناب آقای عباس شرار یکی از ادبا و استادان دارای معلولیت و پدر یکی از هنرمندان نابینای کشورمان جناب آقای هاتف شرار است.