اذیت و آزار واقعی است

شش ماه پیش، خلبان هانا خان تصویر خود را در اپلیکیشنی دید که ده‌ها زن مسلمان را در هند «حراج» می‌کرد. برنامه به سرعت حذف شد، اما هیچ‌کس متهم شناخته نشد و به نوعی این ماجرا مسکوت ماند، تا اینکه برنامه مشابهی در روز اول سال نو میلادی، ظاهر شد.
خان در این برنامه جدید به نام Bulli Bai (توهینی برای زنان مسلمان) حضور نداشت، اما چند فعال حقوق زنان، چند روزنامه‌نگار، یک بازیگر، چند سیاست‌مدار زن و ملاله یوسف‌زی برنده جایزه نوبل در این برنامه به عنوان خدمتکار برای فروش عرضه شده بودند. آن‌طور که الجزیره گزارش داده است سازنده این اپلیکیشن هندی دستگیر شد اما اپلیکیشن بولی بای، به عنوان امکانی آنلاین برای «حراج» زنان مسلمان هند، مطرح شده بود. در میان خشم بسیار، این برنامه نیز حذف شد با یک تفاوت که این بار چهار مظنون دستگیر شدند.
حراج‌های جعلی به طور گسترده در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شود. این اتفاق از آخرین نمونه‌هایی است که با استفاده از فناوری - اغلب با سهولت، سرعت و هزینه کم - برای تحقیر و سوءاستفاده از زنان رخ داده است. درحالی که زنان به طور روزمره به صورت آنلاین، مورد سوءاستفاده، نقض حریم خصوصی یا استثمار جنسی قرار می‌گیرند، این روند برای زنان مسلمان در هند نیز، به صورت یک خطر روزمره مطرح است، درواقع از رسانه‌های اجتماعی برای ابراز نفرت و تبعیض علیه جامعه اقلیت مسلمان استفاده می‌شود.
یکی از این زنان می‌گوید: «وقتی عکسم را در برنامه دیدم، انگار دنیا بر سرم خراب شد. من از اینکه کسی می‌تواند این کار را با من انجام دهد ناراحت و عصبانی بودم و وقتی فهمیدم این شخص بدون نام، می‌تواند به راحتی این کار را انجام دهد، عصبانی‌تر هم شدم».
هانا خان خلبان 30ساله یک شرکت تجاری است. او به بنیاد تامسون رویترز می‌گوید: «وقتی این بار هم این اتفاق برای زنان مسلمانی مانند من تکرار شد، احساس ترس و ناامیدی فراوانی کردم. من نمی‌دانم چگونه آن را متوقف کنم».
عصمت آرا، روزنامه‌نگاری که در این برنامه عکسش قرار داشته، آن را «چیزی فراتر از آزار و اذیت آنلاین» نامید و در شکایتی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، این نکته را تأکید کرد: «خشونت، تهدید و احساس ترس و شرم در ذهن من و به طور کلی زنان جامعه مسلمانان قرار دارد». ارفع خانم شروانی نیز در توییتر خود نوشت: «حراج ممکن است جعلی باشد اما آزار و شکنجه واقعی است».
به گزارش آسوشیتدپرس پلیس بمبئی در حال بررسی است که آیا برنامه (بولی بای) «بخشی از یک توطئه بزرگ‌تر» است یا خیر؟ یکی از سخنگویان «گت‌هاب» که میزبان هر دو برنامه بود، گفت: «سیاست‌های طولانی‌مدتی علیه محتوا و رفتارهای مبتنی بر اذیت و آزار، تبعیض و خشونت وجود دارد. ما یک حساب کاربری را پس از بررسی گزارش‌های مربوط به چنین فعالیت‌هایی که همه خط‌مشی‌های ما را نقض می‌کنند، معلق کردیم».
پیشرفت‌های فناوری، خطرات را برای زنان در سراسر جهان افزایش داده است، خواه ترولینگ یا فاش‌شدن اطلاعات شخصی‌ زنان باشد، یا انتشار عکس‌هایی از دوربین‌های نظارتی، ردیابی موقعیت مکانی، یا فیلم‌های مستهجن که برگرفته از تصاویر آرشیوی باشد. برخی برنامه‌های جدید در دیپ‌فیک‌ها، به کاربران اجازه می‌دهد لباس‌های زنان را بردارند یا تصاویر چهره‌شان را در ویدئوهای دیگر جایگزین کنند.
آدام دوج، مدیر اجرائی اندتب (یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در آمریکا که با سوءاستفاده از فناوری مقابله می‌کند،) گفت: سوءاستفاده دیجیتال از زنان فراگیر است زیرا «همه یک دستگاه دارند و در فضای دیجیتال حضور دارند». او گفت: «اعمال خشونت آسان‌تر شده است، زیرا می‌توانید در هر کجای دنیا با کسی با این رفتارها روبه‌رو شوید، می‌توانید هر چیزی را در عرض چند ثانیه به دنیا نشان دهید. این خشونت ماندگار است زیرا آن عکس یا ویدئو برای همیشه به صورت آنلاین وجود دارد».
هرچند آن‌طور که رسانه‌های هند گزارش داده‌اند، چند روز پیش یک مرد و یک زن به این اتهام دستگیر شدند و در دادگاهی به جرمشان رسیدگی خواهد شد.
نوئل مارتین، یک فعال استرالیایی، گفت که تأثیر عاطفی و روانی چنین آزاری «به همان اندازه آزاردهنده» است که آزار جسمی! به خصوص که این آزار با دربرگیری همگانی و ماندگاری ترکیب شده است.
مارتین در 17سالگی متوجه شد که تصویر او به صورت دیجیتالی به تصاویر پورنوگرافیک تبدیل و توزیع شده است. کمپین او علیه سوءاستفاده مبتنی بر تصویر به تغییر قانون در استرالیا کمک کرد. او گفت، اما قربانیان برای شنیده‌شدن تلاش بسیاری می‌کنند «این تصور غلط خطرناک وجود دارد که مضرات سوء‌استفاده از فناوری به اندازه سوءاستفاده از یک عنصر فیزیکی واقعی، جدی یا بالقوه کشنده نیست. درحالی که این تصور غلط، امکان صحبت‌کردن، حمایت‌طلبی و دسترسی به عدالت را برای آزاردیدگان سخت و سخت‌تر می‌کند».
به گزارش الجزیره ردیابی سازندگان تنها و کدنویس‌های سرکش، کار سختی است و پلتفرم‌های فناوری تمایل دارند از کاربران ناشناس محافظت کنند. او که یکی از فعالان در زمینه نرم‌افزارهاست معتقد است که با هر فناوری جدید، ما باید «فوراً به این فکر کنیم که از آن چطور و چه وقت برای آسیب‌رساندن به دختران و زنان آنلاین استفاده نادرست می‌شود. پلتفرم‌های فناوری فضای امنی را برای سوءاستفاده‌کنندگان آنلاین فراهم کرده‌اند و روش‌های سنتی طلب کمک، قابل استفاده در فضای آنلاین نیست» هرچند برخی از شرکت‌های فناوری در حال انجام اقداماتی برای حفاظت بیشتر هستند اما به نظر می‌رسد راه زیادی در پیش است.

شش ماه پیش، خلبان هانا خان تصویر خود را در اپلیکیشنی دید که ده‌ها زن مسلمان را در هند «حراج» می‌کرد. برنامه به سرعت حذف شد، اما هیچ‌کس متهم شناخته نشد و به نوعی این ماجرا مسکوت ماند، تا اینکه برنامه مشابهی در روز اول سال نو میلادی، ظاهر شد.
خان در این برنامه جدید به نام Bulli Bai (توهینی برای زنان مسلمان) حضور نداشت، اما چند فعال حقوق زنان، چند روزنامه‌نگار، یک بازیگر، چند سیاست‌مدار زن و ملاله یوسف‌زی برنده جایزه نوبل در این برنامه به عنوان خدمتکار برای فروش عرضه شده بودند. آن‌طور که الجزیره گزارش داده است سازنده این اپلیکیشن هندی دستگیر شد اما اپلیکیشن بولی بای، به عنوان امکانی آنلاین برای «حراج» زنان مسلمان هند، مطرح شده بود. در میان خشم بسیار، این برنامه نیز حذف شد با یک تفاوت که این بار چهار مظنون دستگیر شدند.
حراج‌های جعلی به طور گسترده در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شود. این اتفاق از آخرین نمونه‌هایی است که با استفاده از فناوری - اغلب با سهولت، سرعت و هزینه کم - برای تحقیر و سوءاستفاده از زنان رخ داده است. درحالی که زنان به طور روزمره به صورت آنلاین، مورد سوءاستفاده، نقض حریم خصوصی یا استثمار جنسی قرار می‌گیرند، این روند برای زنان مسلمان در هند نیز، به صورت یک خطر روزمره مطرح است، درواقع از رسانه‌های اجتماعی برای ابراز نفرت و تبعیض علیه جامعه اقلیت مسلمان استفاده می‌شود.
یکی از این زنان می‌گوید: «وقتی عکسم را در برنامه دیدم، انگار دنیا بر سرم خراب شد. من از اینکه کسی می‌تواند این کار را با من انجام دهد ناراحت و عصبانی بودم و وقتی فهمیدم این شخص بدون نام، می‌تواند به راحتی این کار را انجام دهد، عصبانی‌تر هم شدم».
هانا خان خلبان 30ساله یک شرکت تجاری است. او به بنیاد تامسون رویترز می‌گوید: «وقتی این بار هم این اتفاق برای زنان مسلمانی مانند من تکرار شد، احساس ترس و ناامیدی فراوانی کردم. من نمی‌دانم چگونه آن را متوقف کنم».
عصمت آرا، روزنامه‌نگاری که در این برنامه عکسش قرار داشته، آن را «چیزی فراتر از آزار و اذیت آنلاین» نامید و در شکایتی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، این نکته را تأکید کرد: «خشونت، تهدید و احساس ترس و شرم در ذهن من و به طور کلی زنان جامعه مسلمانان قرار دارد». ارفع خانم شروانی نیز در توییتر خود نوشت: «حراج ممکن است جعلی باشد اما آزار و شکنجه واقعی است».
به گزارش آسوشیتدپرس پلیس بمبئی در حال بررسی است که آیا برنامه (بولی بای) «بخشی از یک توطئه بزرگ‌تر» است یا خیر؟ یکی از سخنگویان «گت‌هاب» که میزبان هر دو برنامه بود، گفت: «سیاست‌های طولانی‌مدتی علیه محتوا و رفتارهای مبتنی بر اذیت و آزار، تبعیض و خشونت وجود دارد. ما یک حساب کاربری را پس از بررسی گزارش‌های مربوط به چنین فعالیت‌هایی که همه خط‌مشی‌های ما را نقض می‌کنند، معلق کردیم».
پیشرفت‌های فناوری، خطرات را برای زنان در سراسر جهان افزایش داده است، خواه ترولینگ یا فاش‌شدن اطلاعات شخصی‌ زنان باشد، یا انتشار عکس‌هایی از دوربین‌های نظارتی، ردیابی موقعیت مکانی، یا فیلم‌های مستهجن که برگرفته از تصاویر آرشیوی باشد. برخی برنامه‌های جدید در دیپ‌فیک‌ها، به کاربران اجازه می‌دهد لباس‌های زنان را بردارند یا تصاویر چهره‌شان را در ویدئوهای دیگر جایگزین کنند.
آدام دوج، مدیر اجرائی اندتب (یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در آمریکا که با سوءاستفاده از فناوری مقابله می‌کند،) گفت: سوءاستفاده دیجیتال از زنان فراگیر است زیرا «همه یک دستگاه دارند و در فضای دیجیتال حضور دارند». او گفت: «اعمال خشونت آسان‌تر شده است، زیرا می‌توانید در هر کجای دنیا با کسی با این رفتارها روبه‌رو شوید، می‌توانید هر چیزی را در عرض چند ثانیه به دنیا نشان دهید. این خشونت ماندگار است زیرا آن عکس یا ویدئو برای همیشه به صورت آنلاین وجود دارد».
هرچند آن‌طور که رسانه‌های هند گزارش داده‌اند، چند روز پیش یک مرد و یک زن به این اتهام دستگیر شدند و در دادگاهی به جرمشان رسیدگی خواهد شد.
نوئل مارتین، یک فعال استرالیایی، گفت که تأثیر عاطفی و روانی چنین آزاری «به همان اندازه آزاردهنده» است که آزار جسمی! به خصوص که این آزار با دربرگیری همگانی و ماندگاری ترکیب شده است.
مارتین در 17سالگی متوجه شد که تصویر او به صورت دیجیتالی به تصاویر پورنوگرافیک تبدیل و توزیع شده است. کمپین او علیه سوءاستفاده مبتنی بر تصویر به تغییر قانون در استرالیا کمک کرد. او گفت، اما قربانیان برای شنیده‌شدن تلاش بسیاری می‌کنند «این تصور غلط خطرناک وجود دارد که مضرات سوء‌استفاده از فناوری به اندازه سوءاستفاده از یک عنصر فیزیکی واقعی، جدی یا بالقوه کشنده نیست. درحالی که این تصور غلط، امکان صحبت‌کردن، حمایت‌طلبی و دسترسی به عدالت را برای آزاردیدگان سخت و سخت‌تر می‌کند».
به گزارش الجزیره ردیابی سازندگان تنها و کدنویس‌های سرکش، کار سختی است و پلتفرم‌های فناوری تمایل دارند از کاربران ناشناس محافظت کنند. او که یکی از فعالان در زمینه نرم‌افزارهاست معتقد است که با هر فناوری جدید، ما باید «فوراً به این فکر کنیم که از آن چطور و چه وقت برای آسیب‌رساندن به دختران و زنان آنلاین استفاده نادرست می‌شود. پلتفرم‌های فناوری فضای امنی را برای سوءاستفاده‌کنندگان آنلاین فراهم کرده‌اند و روش‌های سنتی طلب کمک، قابل استفاده در فضای آنلاین نیست» هرچند برخی از شرکت‌های فناوری در حال انجام اقداماتی برای حفاظت بیشتر هستند اما به نظر می‌رسد راه زیادی در پیش است.