|

نقطه کور تعامل صنعت دارو با رسانه

معصومه شهریاری.روزنامه‌‌نگار

انگليسي‌ها می‌گویند دولتشان در هر کشور دو سفير دارد؛ يکي سفير حکومت و دیگری خبرنگار گاردين؛ ضمن آنکه در بسیاری مواقع نظر خبرنگار این رسانه بر نظر سفیر نیز ترجیح داده می‌شود.

این تفکر درخورتأمل انگلیسی مصداق متقنی بر اهمیت رسانه و افکار عمومی در آن سوی مرزهاست. بازوی قدرتی با بینش فراحزبی و منفعتی که با دیده‌بانی، عرصه را نه‌تنها بر بسياري از سوءاستفاده‌هاي اقتصادي تنگ می‌کند که چینش قطعات پازل توسعه‌یافتگی در کشور به‌ویژه در عرصه صنعت را کامل می‌کند.
امروز صنایع مختلف از جمله صنعت دارو در عصری نفس می‌کشند که صاحبان آن بر اساس ضرورت‌های این عصر عجول و با سرعت مجبورند ارتباط خود را با جهان، جوامع بین‌المللی و رسانه‌ها در چارچوب و قالب‌های جدیدی تعریف کنند. رسانه ضمن آنکه می‌تواند هم از طریق تسلط بر اذهان عمومی بازاری مناسب برای صنایع مهیا کند، از دیگر سو می‌تواند مزاحمت‌هایی نیز برای مدیرانی به وجود آورد که اهل شفافیت نیستند. این کارکرد رسانه می‌تواند یکی از ارکان زمینه‌ساز برای فعالیت پاک و به دور از هرگونه مفاسد در این حوزه باشد.
سیاست‌گذاری در حوزه صنعت دارو و حواشی آن در هر دوره از موضوعات مناقشه‌برانگیز و پربحث در این عرصه بوده است. تئوری‌های جدید علمی در زمینه سیاست‌گذاری‌های جدید در صنایع دارویی کشور در هر دوره‌ای سخت پذیرفته شده و نبود تمایل برای روزآمدکردن سیاست‌های دارویی موجب شده که گاه برخی صاحبان صنایع دارویی کشور به ناگاه وسوسه شوند که به سیاست‌های گذشته این صنعت در 40 سال گذشته عقب‌گرد بزنند و اصرار کنند که از قوانین کهنه و ستادی این حوزه غبار بزدایند و آنها را در صنعت امروز و پویای داروی کشور پیاده‌سازی کنند.
آنچه بر صنعت دارو در ماه‌های گذشته رفته است، چه شرایط ایجادشده به واسطه دوره تحریم و تغییر سیاست‌گذاری‌های گاه و بیگاه توسط متولیان این عرصه در حوزه دارو نشان از آن دارد که در برخی مواقع سیاست‌های جدید در این حوزه نه‌تنها نتوانسته راهگشا باشد که گره نظام بوروکراسی حاکم بر پروسه‌های تولید دارو را پیچیده‌تر کرده است.
به‌کارگیری برخی سیاست‌گذاری‌های پشت درهای بسته برای صنعت دارو گاه این شبهه را برای صاحبان صنایع دارویی کشور ایجاد کرده است که به داده‌های علمی و سیاست‌گذاری صحیح بر این پایه اعتقاد کمتری وجود دارد و این مسئله باعث تأثیرگذاری خواست‌های سلیقه‌ای بر این صنعت در جهات و اهداف تعریف‌شده و مشخص شده است.
اگرچه رسانه‌ها در این میان وارد عرصه شده‌ و قلم‌ها در تأیید و نقد چنین سیاست‌هایی زده‌اند با این نیت که می‌توانند ثمرات و برکات زیادی برای این جامعه صنعتی داشته باشند اما از دیگر سو با عدول از خطوط تعیین‌شده اما نانوشته، برای نقش‌آفرینی خود در این عرصه گاه متهم نیز شده‌اند. کمااینکه در مصداق این گفته می‌توان به پیگیری برخی رسانه‌ها در حادثه آتش‌سوزی یک کارخانه داروسازی در حاشیه پایتخت اشاره کرد که بر اثر مشکلات فنی قابل پیشگیری سه کارگر جوان دچار آتش‌سوزی شدید شده و کشته شدند و برخورد مسئولان مربوطه در این زمینه مثال‌زدنی است که به جای شفاف‌سازی و پاسخگویی در مقابل سؤالات بی‌شمار رسانه‌ها ترجیح داد پرسشگران رسانه‌ای را مورد عنایت قرار دهد و آنان را از عاملان عمو سام در کشور بنامد؛ ضمن آنکه مسئولان این واحد صنعتی با گذشت یک سال و اندی هنوز در مقام پاسخ‌گویی برنیامده‌اند و به هیچ کس پاسخ نگفتند. در زمانه‌ای به سر می‌بریم که دستیابی به خودکفایی و کمک به توسعه صنایع کوچک و بزرگ داروسازی در بخش‌های خصوصی، دولتی و شبه‌دولتی و باور سیاست‌گذاران در بالندگی و استقلال آنها تنها در سایه تعامل، ارتباط و همکاری دست‌یافتنی است. تهییج فضا و امتیازگیری در این عرصه و فضاسازی له یا علیه هر یک از صنایع می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیر و غیرقابل کنترلی برای کشوربه ویژه مردم داشته باشد.
به‌زمین‌افتادن هر یک از واحدهای صنعتی داروی کشور در زورآزمایی‌های مقطعی و دوره‌ای به نفع هیچ‌کس نیست. با تعامل و اعتماد صنایع دارویی کشور به رسانه‌ها زمینه گفت‌وگو، نقد سازنده و طرح دغدغه‌های جمعی این صنعت و یافتن راهکارها در دوران مدرن امروز ایجاد می‌شود و تأثیر آن در قالب محصول خودکفایی در تولید داخل است که با استاندارد GMP بسته‌بندی و به جامعه عرضه می‌شود. رسانه‌های تخصصی در این زمینه پل رابط بین‌بخشی میان شرکت‌های خصوصی، دولتی و شبه‌دولتی با سیاست‌گذاران حوزه دارو هستند و با نقد سالم همه عوامل صنعت داروی کشور اعم از سیاست‌گذار و صاحبان صنایع صدای رسایی برای جامعه تلقی می‌شوند.

انگليسي‌ها می‌گویند دولتشان در هر کشور دو سفير دارد؛ يکي سفير حکومت و دیگری خبرنگار گاردين؛ ضمن آنکه در بسیاری مواقع نظر خبرنگار این رسانه بر نظر سفیر نیز ترجیح داده می‌شود.

این تفکر درخورتأمل انگلیسی مصداق متقنی بر اهمیت رسانه و افکار عمومی در آن سوی مرزهاست. بازوی قدرتی با بینش فراحزبی و منفعتی که با دیده‌بانی، عرصه را نه‌تنها بر بسياري از سوءاستفاده‌هاي اقتصادي تنگ می‌کند که چینش قطعات پازل توسعه‌یافتگی در کشور به‌ویژه در عرصه صنعت را کامل می‌کند.
امروز صنایع مختلف از جمله صنعت دارو در عصری نفس می‌کشند که صاحبان آن بر اساس ضرورت‌های این عصر عجول و با سرعت مجبورند ارتباط خود را با جهان، جوامع بین‌المللی و رسانه‌ها در چارچوب و قالب‌های جدیدی تعریف کنند. رسانه ضمن آنکه می‌تواند هم از طریق تسلط بر اذهان عمومی بازاری مناسب برای صنایع مهیا کند، از دیگر سو می‌تواند مزاحمت‌هایی نیز برای مدیرانی به وجود آورد که اهل شفافیت نیستند. این کارکرد رسانه می‌تواند یکی از ارکان زمینه‌ساز برای فعالیت پاک و به دور از هرگونه مفاسد در این حوزه باشد.
سیاست‌گذاری در حوزه صنعت دارو و حواشی آن در هر دوره از موضوعات مناقشه‌برانگیز و پربحث در این عرصه بوده است. تئوری‌های جدید علمی در زمینه سیاست‌گذاری‌های جدید در صنایع دارویی کشور در هر دوره‌ای سخت پذیرفته شده و نبود تمایل برای روزآمدکردن سیاست‌های دارویی موجب شده که گاه برخی صاحبان صنایع دارویی کشور به ناگاه وسوسه شوند که به سیاست‌های گذشته این صنعت در 40 سال گذشته عقب‌گرد بزنند و اصرار کنند که از قوانین کهنه و ستادی این حوزه غبار بزدایند و آنها را در صنعت امروز و پویای داروی کشور پیاده‌سازی کنند.
آنچه بر صنعت دارو در ماه‌های گذشته رفته است، چه شرایط ایجادشده به واسطه دوره تحریم و تغییر سیاست‌گذاری‌های گاه و بیگاه توسط متولیان این عرصه در حوزه دارو نشان از آن دارد که در برخی مواقع سیاست‌های جدید در این حوزه نه‌تنها نتوانسته راهگشا باشد که گره نظام بوروکراسی حاکم بر پروسه‌های تولید دارو را پیچیده‌تر کرده است.
به‌کارگیری برخی سیاست‌گذاری‌های پشت درهای بسته برای صنعت دارو گاه این شبهه را برای صاحبان صنایع دارویی کشور ایجاد کرده است که به داده‌های علمی و سیاست‌گذاری صحیح بر این پایه اعتقاد کمتری وجود دارد و این مسئله باعث تأثیرگذاری خواست‌های سلیقه‌ای بر این صنعت در جهات و اهداف تعریف‌شده و مشخص شده است.
اگرچه رسانه‌ها در این میان وارد عرصه شده‌ و قلم‌ها در تأیید و نقد چنین سیاست‌هایی زده‌اند با این نیت که می‌توانند ثمرات و برکات زیادی برای این جامعه صنعتی داشته باشند اما از دیگر سو با عدول از خطوط تعیین‌شده اما نانوشته، برای نقش‌آفرینی خود در این عرصه گاه متهم نیز شده‌اند. کمااینکه در مصداق این گفته می‌توان به پیگیری برخی رسانه‌ها در حادثه آتش‌سوزی یک کارخانه داروسازی در حاشیه پایتخت اشاره کرد که بر اثر مشکلات فنی قابل پیشگیری سه کارگر جوان دچار آتش‌سوزی شدید شده و کشته شدند و برخورد مسئولان مربوطه در این زمینه مثال‌زدنی است که به جای شفاف‌سازی و پاسخگویی در مقابل سؤالات بی‌شمار رسانه‌ها ترجیح داد پرسشگران رسانه‌ای را مورد عنایت قرار دهد و آنان را از عاملان عمو سام در کشور بنامد؛ ضمن آنکه مسئولان این واحد صنعتی با گذشت یک سال و اندی هنوز در مقام پاسخ‌گویی برنیامده‌اند و به هیچ کس پاسخ نگفتند. در زمانه‌ای به سر می‌بریم که دستیابی به خودکفایی و کمک به توسعه صنایع کوچک و بزرگ داروسازی در بخش‌های خصوصی، دولتی و شبه‌دولتی و باور سیاست‌گذاران در بالندگی و استقلال آنها تنها در سایه تعامل، ارتباط و همکاری دست‌یافتنی است. تهییج فضا و امتیازگیری در این عرصه و فضاسازی له یا علیه هر یک از صنایع می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیر و غیرقابل کنترلی برای کشوربه ویژه مردم داشته باشد.
به‌زمین‌افتادن هر یک از واحدهای صنعتی داروی کشور در زورآزمایی‌های مقطعی و دوره‌ای به نفع هیچ‌کس نیست. با تعامل و اعتماد صنایع دارویی کشور به رسانه‌ها زمینه گفت‌وگو، نقد سازنده و طرح دغدغه‌های جمعی این صنعت و یافتن راهکارها در دوران مدرن امروز ایجاد می‌شود و تأثیر آن در قالب محصول خودکفایی در تولید داخل است که با استاندارد GMP بسته‌بندی و به جامعه عرضه می‌شود. رسانه‌های تخصصی در این زمینه پل رابط بین‌بخشی میان شرکت‌های خصوصی، دولتی و شبه‌دولتی با سیاست‌گذاران حوزه دارو هستند و با نقد سالم همه عوامل صنعت داروی کشور اعم از سیاست‌گذار و صاحبان صنایع صدای رسایی برای جامعه تلقی می‌شوند.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها