مرد نکونام نمیرد هرگز
پروانه قادرپناه . همسر مرحوم امیرمظاهری
اینک دست طبیعت بهار زندگی ما را به برگ‌ریزان خزان بدل کرد و گل سرسبز زندگی ما را به دیار باقی برد. وقتی کسی 45 سال در کنارت باشد، به زندگی مشترک با همه پستی‌ها و بلندی‌هایش عادت می‌کنی. همچنین با همه خوبی‌ها و صفات بی‌نظیرش که کم هم نبود، عادت کردیم و هر روز که از آسمانی‌شدن محمد می‌گذرد بیشتر به خوبی‌ها، جوانمردی‌ها و گذشت‌هایش که در طول پیوندمان به آنها عادت کرده بودم، پی می‌برم و دلتنگش می‌شوم، چراکه او ذاتا انسان حامی و پشتیبانی بود، نه‌تنها برای من که ایشان چهره‌ای اطمینان‌بخش برای همه دوستانی بودند که او را می‌شناختند. با حضور تو در خانواده نه من و نه هیچ‌یک از بچه‌ها هیچ‌وقت مشکلی یا بهتر بگویم مسئلهای را حس نمی‌کردیم و حالا که در کنارم نیستی، هر لحظه به وجود پر‌ارزشت پی می‌برم و دلتنگت می‌شوم. محمد برای من نرفته چون هر لحظه حسش می‌کنم و در کنارم هست. از بد حادثه و به‌دلیل شرایط سختی که با همه‌گیری کرونا در جهان و ایران حاکم شده بود، ما زمانی برای سوگواری نداشتیم و این مسئله را برای من و بچه‌ها بسیار سخت کرده بود. به‌ویژه اینکه خودش شخصیتی داشت که به‌شدت پایبند به همه مراسم‌ها و سنت‌ها و آیین‌ها
بود؛ همین مسئله، سختی رفتن او را برای ما دوچندان کرد. در واقع دوران سختی که این روزها در حال گذراندن آن هستیم. هم همسر و همدم و دوست 45ساله‌ام را از دست داده‌ام و هم فرصتی برای سوگواری او نداشتم و به این ترتیب کنارآمدن با آن برایم بسیار سخت و دشوار بود. آن هم ازدست‌دادن کسی که همه سختی‌های زندگی را برای من و فرزندانمان آسان کرده بود و همیشه در زندگی مشترکمان هدفش آسایش و آرامش ما بود.روحش شاد، یادش همیشه برای من و بچه‌ها زنده است و بودنش را همیشه در زندگی‌ام احساس می‌کنم. از خداوند می‌طلبم حداقل راه و روش مردانگی، صداقت، تعهد و گذشت او سرمشق زندگی ما شود و راه او را ادامه دهیم.
اینک دست طبیعت بهار زندگی ما را به برگ‌ریزان خزان بدل کرد و گل سرسبز زندگی ما را به دیار باقی برد. وقتی کسی 45 سال در کنارت باشد، به زندگی مشترک با همه پستی‌ها و بلندی‌هایش عادت می‌کنی. همچنین با همه خوبی‌ها و صفات بی‌نظیرش که کم هم نبود، عادت کردیم و هر روز که از آسمانی‌شدن محمد می‌گذرد بیشتر به خوبی‌ها، جوانمردی‌ها و گذشت‌هایش که در طول پیوندمان به آنها عادت کرده بودم، پی می‌برم و دلتنگش می‌شوم، چراکه او ذاتا انسان حامی و پشتیبانی بود، نه‌تنها برای من که ایشان چهره‌ای اطمینان‌بخش برای همه دوستانی بودند که او را می‌شناختند. با حضور تو در خانواده نه من و نه هیچ‌یک از بچه‌ها هیچ‌وقت مشکلی یا بهتر بگویم مسئلهای را حس نمی‌کردیم و حالا که در کنارم نیستی، هر لحظه به وجود پر‌ارزشت پی می‌برم و دلتنگت می‌شوم. محمد برای من نرفته چون هر لحظه حسش می‌کنم و در کنارم هست. از بد حادثه و به‌دلیل شرایط سختی که با همه‌گیری کرونا در جهان و ایران حاکم شده بود، ما زمانی برای سوگواری نداشتیم و این مسئله را برای من و بچه‌ها بسیار سخت کرده بود. به‌ویژه اینکه خودش شخصیتی داشت که به‌شدت پایبند به همه مراسم‌ها و سنت‌ها و آیین‌ها
بود؛ همین مسئله، سختی رفتن او را برای ما دوچندان کرد. در واقع دوران سختی که این روزها در حال گذراندن آن هستیم. هم همسر و همدم و دوست 45ساله‌ام را از دست داده‌ام و هم فرصتی برای سوگواری او نداشتم و به این ترتیب کنارآمدن با آن برایم بسیار سخت و دشوار بود. آن هم ازدست‌دادن کسی که همه سختی‌های زندگی را برای من و فرزندانمان آسان کرده بود و همیشه در زندگی مشترکمان هدفش آسایش و آرامش ما بود.روحش شاد، یادش همیشه برای من و بچه‌ها زنده است و بودنش را همیشه در زندگی‌ام احساس می‌کنم. از خداوند می‌طلبم حداقل راه و روش مردانگی، صداقت، تعهد و گذشت او سرمشق زندگی ما شود و راه او را ادامه دهیم.