|

طاهره طاهریان:

مطالبه زنان در ورزش قهرمانی خیلی متفاوت‌تر از گذشته است

سهم ورزش بانوان ایران برای حضور در بازی‌های المپیک پیش‌رو، همچون ادوار گذشته این بازی‌ها ناچیز است. از 52 سهمیه‌ای که کاروان ورزش کشور برای شرکت در این آوردگاه مهم به دست آورده، شش سهمیه متعلق به زنان است. سهمیه‌هایی که بیشتر آنها در رشته تیراندازی کسب شده است. زنان ورزشکار ایرانی در حالی در هشت دوره از بازی‌های المپیک تابستانی شرکت کرده‌اند که رشته تیراندازی، رکورددار بالاترین تعداد حضور در این رویداد بزرگ بوده است. برای المپیک 2020 توکیو، زنان تیرانداز توانستند رکورد المپیک قبلی را که کسب چهار سهمیه بود، تکرار کنند تا ثابت کنند همیشه در این عرصه پیشتاز هستند. دو سهمیه باقی‌مانده بانوان در این بازی‌ها مربوط به کاراته‌کاران است که البته سهمیه سارا بهمن‌یار به واسطه ادامه‌داشتن رقابت‌های انتخابی المپیک هنوز نهایی نشده است. تا پیش از آمدن ویروس کرونا و تعویق یک‌ساله المپیک، مسئولان ورزش بانوان امیدوار بودند که رکورد حضور زنان ورزشکاران ایرانی در سی‌ودومین دوره بازی‌های المپیک شکسته خواهد شد و از مرز 9 سهمیه المپیک 2016 عبور خواهند کرد.
این امیدواری کماکان ادامه دارد و با وجود اين شرایط متولیان حوزه ورزش بانوان همچنان خوش‌بین هستند که با ازسرگرفتن رقابت‌های انتخابی، زنان ایرانی این شانس را دارند که پیش‌بینی‌ها را به واقعیت تبدیل کنند.
طاهره طاهریان که سابقه طولانی در عرصه مدیریتی ورزش زنان دارد و در حال حاضر هم به عنوان نایب‌رئیس کمیته ملی المپیک، مشغول فعالیت برای پیشبرد امور این حوزه است دراین‌باره توضیح می‌دهد: «ما هر دوره که جلو می‌رویم یقینا بهتر از گذشته نتیجه می‌گیریم. شرایط ورزش بانوان نسبت به قبل کاملا متفاوت شده. بالاخره فدراسیون‌ها نسبت به فعالیت‌های زنان توجه بیشتری دارند. شاید در وهله اول انگیزه‌شان این باشد که زنان می‌توانند سهمیه و حتی مدال بازی‌های المپیک را بگیرند. طبیعتا این موضوع امتیاز مثبتی برای ارزیابی عملکرد فدراسیون‌ها خواهد بود. اتفاق بهترش هم این بوده که به رشد ورزش زنان کمک کرده. گرفتن سهمیه المپیک کمتر از گرفتن مدال در این بازی‌ها نیست. اینجا میدانی است که افراد زیادی با هم رقابت می‌کنند. پس برای همین است که گرفتن سهمیه هم کار بزرگی است. با وجود محدودیت‌هایی که بانوان ورزشکار با آن مواجه هستند، باید قدر این سهمیه را بدانیم. سهمیه‌هایی که برای این دوره از بازی‌های المپیک در دو رشته تیراندازی و کاراته به دست آمده، خیلی ارزشمند است. من معتقدم ما در رشته‌های قایقرانی، دوومیدانی، تنیس روی میز و تکواندو هم می‌توانیم به کسب سهمیه امیدوار باشیم».
امیدواری دیگر معاونت بانوان سازمان اسبق تربیت بدنی درخصوص مدال‌آوری بانوان در المپیک توکیو است: «احساس من این است که ما می‌توانیم در رشته کاراته مدال بگیریم. کاراته زنان ایران شرایط خوبی در سطح آسیا و جهان دارد. با توجه به نتایج درخشانی که دختران کاراته‌کار در میادین بین‌المللی گرفتند خوش‌بین هستیم که در توکیو هم روی سکو برویم. امروز مطالبه زنان در ورزش قهرمانی خیلی متفاوت‌تر از گذشته است. به اعتقاد من فدراسیون‌ها خیلی جدی باید به این موضوع بپردازند، برنامه‌ریزی خاص داشته باشند، حداقل باید برای دو دوره چهارساله برنامه‌ریزی داشته باشند. اگر بخواهیم فقط به کسب سهمیه فکر کنیم و صرف اینکه فقط در المپیک حضور داشته باشیم، این حرکت جواب درستی به ما نمی‌دهد. ممکن است که در این مسیر یک‌دفعه ورزشکاری بیاید و موقعیتی به دست بیاورد اما این برای ما کافی نیست. نگاه ما همواره باید به این باشد که هم سهمیه بگیریم و هم روی سکو برویم. برنامه‌ریزی برای زنان حتی باید فراتر از مردان باشد. ما امروز مشکلی به نام کمبود نیروی انسانی نداریم. عدم نیروی انسانی یکی از معضلاتی بود که در 30 سال گذشته مطرح شده و حتی خود من هم به عنوان مسئول ورزش زنان بر آن تأکید می‌کردم اما الان دیگر این‌طور نیست. ما در حال حاضر زنان توانمند و تحصیل‌کرده‌ای داریم که در دانشکده تربیت‌بدنی فارغ‌التحصیل شده‌اند. مربیانی تربیت شدند که بعد از انقلاب به رشد قهرمانی ورزش زنان کمک بسیاری کردند».
تیراندازی و کاراته دو رشته افتخارآفرین در بخش ورزش بانوان هستند که بی‌شک باید رسیدن به این موفقیت‌ها را مدیون سرمربیان آنها دانست. طاهریان دراین‌باره می‌گوید: «در حال حاضر خیلی از تیم‌های ملی ورزشی بانوان با سرمربی زن هدایت می‌شوند. سمانه خوش‌قدم و الهام هاشمی دو نفر از بهترین مربیان زنی هستند كه دارند دو تیم المپیکی را اداره می‌کنند. بعد از انقلاب انجمن تیراندازی زنان در حالی راه‌اندازی شد که خودش مستقل عمل می‌کرد. این انجمن خیلی به رشد زنان در میادین بین‌المللی کمک کرد. خیلی از ورزشکاران این رشته از جمله الهام هاشمی از این انجمن آمدند. محدودیت‌ها فرصتی شد تا زنان ما بروند و یاد بگیرند. در دوره‌ای که فدراسیون اسلامی زنان راه افتاد به رشد ورزش زنان در همه حوزه‌ها کمک کرد. اما باید به این نکته اشاره کنم که در بعضی از رشته‌ها ضعف داریم. لازم است که همین سرمربیان زن ورزشی را متناسب با علم ورزش روز دنیا جلو ببریم و تربیت کنیم. الان دیگر نمی‌شود با برنامه‌های قبل کاری برای زنان کرد. الان تمام مربیان دنیا مرد هستند و ما برای اینکه بتوانیم خودمان را به سطح آنها برسانیم باید مربیان با دانشی تربیت کنیم. مربیان ما نیاز به این دارند که در کمپ‌های بین‌المللی حضور داشته باشند و ارتقاي سطح پیدا کنند. اگر سهمیه به مربیان مرد در این زمینه داده می‌شود باید به همان ‌اندازه این سهمیه به زنان هم داده شود. سولماز عباسی در رشته قایقرانی جزء مربیانی بود که اخیرا به لندن اعزام شد. ورزش زنان در سطوح دیگری مثل داوری، دوره‌های بدن‌سازی هم نیاز دارد که دانش خودش را بالا ببرد. امروز ما می‌بینیم که در آکادمی ملی المپیک دوره بدن‌سازي تیم ملی برای زنان برگزار می‌کنند. داورانمان را باید وارد گود کنیم تا از حق ورزشکارانمان در عرصه مسابقه دفاع کنند».

سهم ورزش بانوان ایران برای حضور در بازی‌های المپیک پیش‌رو، همچون ادوار گذشته این بازی‌ها ناچیز است. از 52 سهمیه‌ای که کاروان ورزش کشور برای شرکت در این آوردگاه مهم به دست آورده، شش سهمیه متعلق به زنان است. سهمیه‌هایی که بیشتر آنها در رشته تیراندازی کسب شده است. زنان ورزشکار ایرانی در حالی در هشت دوره از بازی‌های المپیک تابستانی شرکت کرده‌اند که رشته تیراندازی، رکورددار بالاترین تعداد حضور در این رویداد بزرگ بوده است. برای المپیک 2020 توکیو، زنان تیرانداز توانستند رکورد المپیک قبلی را که کسب چهار سهمیه بود، تکرار کنند تا ثابت کنند همیشه در این عرصه پیشتاز هستند. دو سهمیه باقی‌مانده بانوان در این بازی‌ها مربوط به کاراته‌کاران است که البته سهمیه سارا بهمن‌یار به واسطه ادامه‌داشتن رقابت‌های انتخابی المپیک هنوز نهایی نشده است. تا پیش از آمدن ویروس کرونا و تعویق یک‌ساله المپیک، مسئولان ورزش بانوان امیدوار بودند که رکورد حضور زنان ورزشکاران ایرانی در سی‌ودومین دوره بازی‌های المپیک شکسته خواهد شد و از مرز 9 سهمیه المپیک 2016 عبور خواهند کرد.
این امیدواری کماکان ادامه دارد و با وجود اين شرایط متولیان حوزه ورزش بانوان همچنان خوش‌بین هستند که با ازسرگرفتن رقابت‌های انتخابی، زنان ایرانی این شانس را دارند که پیش‌بینی‌ها را به واقعیت تبدیل کنند.
طاهره طاهریان که سابقه طولانی در عرصه مدیریتی ورزش زنان دارد و در حال حاضر هم به عنوان نایب‌رئیس کمیته ملی المپیک، مشغول فعالیت برای پیشبرد امور این حوزه است دراین‌باره توضیح می‌دهد: «ما هر دوره که جلو می‌رویم یقینا بهتر از گذشته نتیجه می‌گیریم. شرایط ورزش بانوان نسبت به قبل کاملا متفاوت شده. بالاخره فدراسیون‌ها نسبت به فعالیت‌های زنان توجه بیشتری دارند. شاید در وهله اول انگیزه‌شان این باشد که زنان می‌توانند سهمیه و حتی مدال بازی‌های المپیک را بگیرند. طبیعتا این موضوع امتیاز مثبتی برای ارزیابی عملکرد فدراسیون‌ها خواهد بود. اتفاق بهترش هم این بوده که به رشد ورزش زنان کمک کرده. گرفتن سهمیه المپیک کمتر از گرفتن مدال در این بازی‌ها نیست. اینجا میدانی است که افراد زیادی با هم رقابت می‌کنند. پس برای همین است که گرفتن سهمیه هم کار بزرگی است. با وجود محدودیت‌هایی که بانوان ورزشکار با آن مواجه هستند، باید قدر این سهمیه را بدانیم. سهمیه‌هایی که برای این دوره از بازی‌های المپیک در دو رشته تیراندازی و کاراته به دست آمده، خیلی ارزشمند است. من معتقدم ما در رشته‌های قایقرانی، دوومیدانی، تنیس روی میز و تکواندو هم می‌توانیم به کسب سهمیه امیدوار باشیم».
امیدواری دیگر معاونت بانوان سازمان اسبق تربیت بدنی درخصوص مدال‌آوری بانوان در المپیک توکیو است: «احساس من این است که ما می‌توانیم در رشته کاراته مدال بگیریم. کاراته زنان ایران شرایط خوبی در سطح آسیا و جهان دارد. با توجه به نتایج درخشانی که دختران کاراته‌کار در میادین بین‌المللی گرفتند خوش‌بین هستیم که در توکیو هم روی سکو برویم. امروز مطالبه زنان در ورزش قهرمانی خیلی متفاوت‌تر از گذشته است. به اعتقاد من فدراسیون‌ها خیلی جدی باید به این موضوع بپردازند، برنامه‌ریزی خاص داشته باشند، حداقل باید برای دو دوره چهارساله برنامه‌ریزی داشته باشند. اگر بخواهیم فقط به کسب سهمیه فکر کنیم و صرف اینکه فقط در المپیک حضور داشته باشیم، این حرکت جواب درستی به ما نمی‌دهد. ممکن است که در این مسیر یک‌دفعه ورزشکاری بیاید و موقعیتی به دست بیاورد اما این برای ما کافی نیست. نگاه ما همواره باید به این باشد که هم سهمیه بگیریم و هم روی سکو برویم. برنامه‌ریزی برای زنان حتی باید فراتر از مردان باشد. ما امروز مشکلی به نام کمبود نیروی انسانی نداریم. عدم نیروی انسانی یکی از معضلاتی بود که در 30 سال گذشته مطرح شده و حتی خود من هم به عنوان مسئول ورزش زنان بر آن تأکید می‌کردم اما الان دیگر این‌طور نیست. ما در حال حاضر زنان توانمند و تحصیل‌کرده‌ای داریم که در دانشکده تربیت‌بدنی فارغ‌التحصیل شده‌اند. مربیانی تربیت شدند که بعد از انقلاب به رشد قهرمانی ورزش زنان کمک بسیاری کردند».
تیراندازی و کاراته دو رشته افتخارآفرین در بخش ورزش بانوان هستند که بی‌شک باید رسیدن به این موفقیت‌ها را مدیون سرمربیان آنها دانست. طاهریان دراین‌باره می‌گوید: «در حال حاضر خیلی از تیم‌های ملی ورزشی بانوان با سرمربی زن هدایت می‌شوند. سمانه خوش‌قدم و الهام هاشمی دو نفر از بهترین مربیان زنی هستند كه دارند دو تیم المپیکی را اداره می‌کنند. بعد از انقلاب انجمن تیراندازی زنان در حالی راه‌اندازی شد که خودش مستقل عمل می‌کرد. این انجمن خیلی به رشد زنان در میادین بین‌المللی کمک کرد. خیلی از ورزشکاران این رشته از جمله الهام هاشمی از این انجمن آمدند. محدودیت‌ها فرصتی شد تا زنان ما بروند و یاد بگیرند. در دوره‌ای که فدراسیون اسلامی زنان راه افتاد به رشد ورزش زنان در همه حوزه‌ها کمک کرد. اما باید به این نکته اشاره کنم که در بعضی از رشته‌ها ضعف داریم. لازم است که همین سرمربیان زن ورزشی را متناسب با علم ورزش روز دنیا جلو ببریم و تربیت کنیم. الان دیگر نمی‌شود با برنامه‌های قبل کاری برای زنان کرد. الان تمام مربیان دنیا مرد هستند و ما برای اینکه بتوانیم خودمان را به سطح آنها برسانیم باید مربیان با دانشی تربیت کنیم. مربیان ما نیاز به این دارند که در کمپ‌های بین‌المللی حضور داشته باشند و ارتقاي سطح پیدا کنند. اگر سهمیه به مربیان مرد در این زمینه داده می‌شود باید به همان ‌اندازه این سهمیه به زنان هم داده شود. سولماز عباسی در رشته قایقرانی جزء مربیانی بود که اخیرا به لندن اعزام شد. ورزش زنان در سطوح دیگری مثل داوری، دوره‌های بدن‌سازی هم نیاز دارد که دانش خودش را بالا ببرد. امروز ما می‌بینیم که در آکادمی ملی المپیک دوره بدن‌سازي تیم ملی برای زنان برگزار می‌کنند. داورانمان را باید وارد گود کنیم تا از حق ورزشکارانمان در عرصه مسابقه دفاع کنند».

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها