محمدرضا داورزنی:
دو سال نبودم اما حواسم به والیبال بود
محمدرضا داورزنی یکی از مدیران موفق ورزش کشور به‌ویژه در عرصه والیبال است. او در حالی سومین دوره حضورش را در فدراسیون والیبال سپری می‌کند که مجموعه تحت مدیریتش برای دومین دوره متوالی، تیم ملی والیبال ایران را راهی بازی‌های المپیک کرده است. معاون ورزش حرفه‌ای و قهرمانی پیشین وزیر ورزش و جوانان از مسیری که والیبالیست‌های ایرانی طی کردند تا جواز حضور در آوردگاه توکیو 2020 را به دست آورند، می‌گوید.
فدراسیون والیبال بعد از المپیک 2016 ریو چه مسیری را طی کرد که مجددا توانست برای المپیک توکیو 2020 کسب سهمیه کند؟
همان‌طور که می‌دانید حضور در المپیک کار بسیار دشواری است. علی‌القاعده بدون برنامه‌ریزی منسجم، امکان اینکه تیمی بتواند به این بازی‌ها راه پیدا کند، خیلی سخت خواهد بود. از 220 کشور جهان، تنها 12 کشور می‌توانند به مسابقات والیبال المپیک راه پیدا کنند. اگر تاریخ المپیک‌ها را بررسی کنید، می‌بینید که شش، هفت تا از این کشورها همواره در همه ادوار، در این بازی‌ها شرکت داشته‌اند و شاید جزء تیم‌های بالای جدول بوده‌اند. برزیل، روسیه، آمریکا، آرژانتین و ایتالیا تیم‌هایی هستند که همیشه جزء مدعیان در المپیک بودند. تیم‌هایی هم بودند که قهرمان المپیک شدند اما نتوانستند به المپیک 2020 راه پیدا کنند. مثلا صربستان که در المپیک 2000 سیدنی قهرمان شد، در این دوره ناکام بود. یا تیمی مثل هلند و آلمان که سابقه خوبی در والیبال دنیا دارند، نتوانستند کسب سهمیه کنند. منظور این است که در حال حاضر رقابت فشرده‌ای بین کشورهای مختلف وجود دارد تا در المپیک حضور داشته باشند. طبیعتا والیبال ایران هم مسیر خودش را در 12 سال گذشته به گونه‌ای انتخاب کرد که به موفقیت برسد. برای حضور در المپیک اگر پشتوانه‌سازی نکنی و برنامه‌ریزی خوبی نداشته باشی، از
قافله عقب می‌مانی. والیبال ایران از 2016 به این طرف توانست با اجرای برنامه‌ها و حضور موفق در لیگ جهانی، مسابقات قهرمانی جهان و پشتوانه‌سازی از طریق تیم‌های پایه، نیروهای خوبی را از این رده‌ها به تیم بزرگسالان تزریق کند تا با حفظ توان فنی‌اش در رقابت‌های انتخابی المپیک مجددا کسب سهمیه کند. این افتخار بسیار خوبی برای والیبال ایران است که توانسته دو دوره متوالی در المپیک حضور داشته باشد. البته برنامه فدراسیون این است که بتواند کماکان در سالهای بعد با ادامه پشتوانه‌سازی جزء تیم‌های المپیکی باشد.
شما در این فاصله چهارساله، دو سال را در فدراسیون نبودید و سمت معاونت ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزیر ورزش را بر عهده داشتید. خیلی‌ها می‌گویند در این مدت شما به صورت ویژه باز هم برنامه‌های والیبال را دنبال می‌کردید. در واقع باز هم این حمایت‌های شما بود که والیبال توانست دوباره سهمیه المپیک را بگیرد. دراین‌باره صحبت می‌کنید؟
من به دلیل مسئولیتی که در هیئت‌رئیسه فدراسیون جهانی و آسیایی والیبال داشتم و از طرفی مسیر 13، 14 سالهای که برای رسیدن به این جایگاه والیبال ایران طي شده بود و تلاش شبانه‌روزی‌ای که انجام داده بودیم، طبیعی بود که نمی‌توانستم بی‌تفاوت باشم. درست است که دخالت مستقیم در این کار نمی‌کردم اما بعضی اوقات با نقطه نظرات و بعضا با توجه به مسئولیتی که در معاونت قهرمانی داشتم، سعی می‌کردم هم به والیبال کمک کنم و هم با نظرات مشورتی کاری کنم که این فدراسیون از مسیر خودش دور نشود که خوشبختانه به نتیجه هم رسیدیم. با وجود اینکه دو سال نبودم اما کماکان حواسم به این موضوع بود که زحمات از بین نرود. آقایان ضیایی و داوری هم که مدتی در فدراسیون رئیس و سرپرست بودند، این مسیر ریل‌گذاری را با موفقیت دنبال کردند. اگر والیبال از مسیر خودش خارج می‌شد، ما نمی‌توانستیم کسب سهمیه کنیم. حضور در لیگ جهانی، جام قهرمانان و قهرمانی جهان، برنامه‌هایی بود که در تقویم دیده شده بود. از آن طرف هم قهرمانی تیم نوجوانان ایران در مسابقات جهانی 2017 و قهرمانی تیم جوانان در رقابت‌های جهان سال 2019 پشتوانه‌هایی بودند که به تیم ملی بزرگسالان تزریق شدند.
گرچه کماکان پشتوانه‌های خیلی خوبی برای آینده داریم، اما باید حواسمان باشد این روند را ادامه دهیم و نیروهای خوب را شناسایی کنیم تا به تیم ملی بزرگسالان تزریق شوند.
چه عواملی باعث شد تا دست به تغییر یا اتمام قرارداد با ایگور کولاکوویچ بزنید؟ آیا واقعا بحث کرونا بود یا دیگر عوامل در تغییر ایگور نقش داشت؟
بعد از اینکه مشخص شد در سالی که در آن هستیم، تیم ملی برنامه‌ای ندارد، قرارداد کولاکوویچ را فسخ کردیم. ما باید تمام این مدت به او حقوق می‌دادیم. این در حالی بود که کاری با او نداشتیم. باید منابع را مدیریت می‌کردیم؛ ضمن اینکه مبتنی بر هدف‌گذاری تغییراتی را هم ایجاد می‌کردیم. باید می‌دیدم مردم از والیبال در المپیک توکیو چه انتظاری دارند. در دوره گذشته المپیک توانستیم به مرحله دوم راه پیدا کنیم و پنجم مشترک شویم. البته به لحاظ جایگاه، هفتم مسابقات شدیم اما در المپیک پنجم تا هشتم را مشترک اعلام می‌کنند. هدفمان این بود که در این المپیک آرمانی را تعریف کنیم. آرمان ما هم این بود که جزء چهار تیم برتر المپیک توکیو قرار بگیریم. طبیعتا می‌طلبید برای تحقق این خواسته از همه ابزار‌ها و تجربیاتمان استفاده کنیم. برای همین سعی کردیم در این رابطه از مربیان طراز اول دنیا کمک بگیریم که خوشبختانه با الکنو که تجربه حضور در سه دوره المپیک دارد، توافق کردیم. او دو مدال طلا و برنز و یک عنوان چهارمی المپیک را در کارنامه دارد. مذاکرات خوبی انجام دادیم که از وجود ایشان و دستیار خوبش توتو هم استفاده کنیم تا حضوری قدرتمند در المپیک
توکیو داشته باشيم. با توجه به این موارد مجبور شدیم در ابتدای شرایط کرونا در کشور با کولاکوویچ خداحافظی کنیم که خود او هم این موضوع را پذیرفت. ان‌شاءالله از ابتدای سال آینده الکنو می‌آید. ولی او از زمان عقد قرارداد باید تیم‌های رقیب را آنالیز و بازیکنان ایران را در لیگ‌های داخلی و خارجی رصد کند تا پس از اتمام این مسابقات، بازیکنان خوبی را به اردوی تیم ملی دعوت کند.
کرونا ضربه‌ای به تیم ملی والیبال زده یا نه؟ نگران این نیستید که این وقفه یک‌ساله‌ای که در برگزاری المپیک توکیو به وجود آمده از عمر قهرمانی ملی‌پوشان کم کند؟
وضعیتی که کرونا به وجود آورد برای کل دنیا بود و همه را از زندگی عادی خارج کرد. اثراتش هم در همه دنیا بر جای مانده و همچنان ادامه دارد. فکر می‌کنم در مورد حفظ آمادگی تیم‌ها شرایط یکسانی برای همه کشورها وجود دارد. شاید ما از آن شرایط آرمانی و ایدئالی که می‌خواستم فاصله گرفتيم اما تلاش کردیم در این شرایط لیگ را شروع کنیم. ما اگر لیگ را شروع نمی‌کردیم از بابت آمادگی تیم ملی باید نگران می‌شدیم.
لژیونرها هم در تیم‌های خارجی مشغول مسابقه هستند. ان‌شاءالله از فروردین ماه تا هفته پایانی تیر که المپیک شروع می‌شود، بتوانیم سه ماه پربار را برای انجام تمرینات تیم ملی تنظیم و یک تیم قدرتمند را به المپیک راهی کنیم و به هدفمان برسیم. البته که کارمان سخت خواهد بود. کرونا لطمه بزرگی را به همه ارکان اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشورها وارد کرده اما مهم‌تر از هر چیز سلامتی بازیکنان و کادر فنی است. تلاش کردیم این لطمه را به حداقل برسانیم.
محمدرضا داورزنی یکی از مدیران موفق ورزش کشور به‌ویژه در عرصه والیبال است. او در حالی سومین دوره حضورش را در فدراسیون والیبال سپری می‌کند که مجموعه تحت مدیریتش برای دومین دوره متوالی، تیم ملی والیبال ایران را راهی بازی‌های المپیک کرده است. معاون ورزش حرفه‌ای و قهرمانی پیشین وزیر ورزش و جوانان از مسیری که والیبالیست‌های ایرانی طی کردند تا جواز حضور در آوردگاه توکیو 2020 را به دست آورند، می‌گوید.
فدراسیون والیبال بعد از المپیک 2016 ریو چه مسیری را طی کرد که مجددا توانست برای المپیک توکیو 2020 کسب سهمیه کند؟
همان‌طور که می‌دانید حضور در المپیک کار بسیار دشواری است. علی‌القاعده بدون برنامه‌ریزی منسجم، امکان اینکه تیمی بتواند به این بازی‌ها راه پیدا کند، خیلی سخت خواهد بود. از 220 کشور جهان، تنها 12 کشور می‌توانند به مسابقات والیبال المپیک راه پیدا کنند. اگر تاریخ المپیک‌ها را بررسی کنید، می‌بینید که شش، هفت تا از این کشورها همواره در همه ادوار، در این بازی‌ها شرکت داشته‌اند و شاید جزء تیم‌های بالای جدول بوده‌اند. برزیل، روسیه، آمریکا، آرژانتین و ایتالیا تیم‌هایی هستند که همیشه جزء مدعیان در المپیک بودند. تیم‌هایی هم بودند که قهرمان المپیک شدند اما نتوانستند به المپیک 2020 راه پیدا کنند. مثلا صربستان که در المپیک 2000 سیدنی قهرمان شد، در این دوره ناکام بود. یا تیمی مثل هلند و آلمان که سابقه خوبی در والیبال دنیا دارند، نتوانستند کسب سهمیه کنند. منظور این است که در حال حاضر رقابت فشرده‌ای بین کشورهای مختلف وجود دارد تا در المپیک حضور داشته باشند. طبیعتا والیبال ایران هم مسیر خودش را در 12 سال گذشته به گونه‌ای انتخاب کرد که به موفقیت برسد. برای حضور در المپیک اگر پشتوانه‌سازی نکنی و برنامه‌ریزی خوبی نداشته باشی، از
قافله عقب می‌مانی. والیبال ایران از 2016 به این طرف توانست با اجرای برنامه‌ها و حضور موفق در لیگ جهانی، مسابقات قهرمانی جهان و پشتوانه‌سازی از طریق تیم‌های پایه، نیروهای خوبی را از این رده‌ها به تیم بزرگسالان تزریق کند تا با حفظ توان فنی‌اش در رقابت‌های انتخابی المپیک مجددا کسب سهمیه کند. این افتخار بسیار خوبی برای والیبال ایران است که توانسته دو دوره متوالی در المپیک حضور داشته باشد. البته برنامه فدراسیون این است که بتواند کماکان در سالهای بعد با ادامه پشتوانه‌سازی جزء تیم‌های المپیکی باشد.
شما در این فاصله چهارساله، دو سال را در فدراسیون نبودید و سمت معاونت ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزیر ورزش را بر عهده داشتید. خیلی‌ها می‌گویند در این مدت شما به صورت ویژه باز هم برنامه‌های والیبال را دنبال می‌کردید. در واقع باز هم این حمایت‌های شما بود که والیبال توانست دوباره سهمیه المپیک را بگیرد. دراین‌باره صحبت می‌کنید؟
من به دلیل مسئولیتی که در هیئت‌رئیسه فدراسیون جهانی و آسیایی والیبال داشتم و از طرفی مسیر 13، 14 سالهای که برای رسیدن به این جایگاه والیبال ایران طي شده بود و تلاش شبانه‌روزی‌ای که انجام داده بودیم، طبیعی بود که نمی‌توانستم بی‌تفاوت باشم. درست است که دخالت مستقیم در این کار نمی‌کردم اما بعضی اوقات با نقطه نظرات و بعضا با توجه به مسئولیتی که در معاونت قهرمانی داشتم، سعی می‌کردم هم به والیبال کمک کنم و هم با نظرات مشورتی کاری کنم که این فدراسیون از مسیر خودش دور نشود که خوشبختانه به نتیجه هم رسیدیم. با وجود اینکه دو سال نبودم اما کماکان حواسم به این موضوع بود که زحمات از بین نرود. آقایان ضیایی و داوری هم که مدتی در فدراسیون رئیس و سرپرست بودند، این مسیر ریل‌گذاری را با موفقیت دنبال کردند. اگر والیبال از مسیر خودش خارج می‌شد، ما نمی‌توانستیم کسب سهمیه کنیم. حضور در لیگ جهانی، جام قهرمانان و قهرمانی جهان، برنامه‌هایی بود که در تقویم دیده شده بود. از آن طرف هم قهرمانی تیم نوجوانان ایران در مسابقات جهانی 2017 و قهرمانی تیم جوانان در رقابت‌های جهان سال 2019 پشتوانه‌هایی بودند که به تیم ملی بزرگسالان تزریق شدند.
گرچه کماکان پشتوانه‌های خیلی خوبی برای آینده داریم، اما باید حواسمان باشد این روند را ادامه دهیم و نیروهای خوب را شناسایی کنیم تا به تیم ملی بزرگسالان تزریق شوند.
چه عواملی باعث شد تا دست به تغییر یا اتمام قرارداد با ایگور کولاکوویچ بزنید؟ آیا واقعا بحث کرونا بود یا دیگر عوامل در تغییر ایگور نقش داشت؟
بعد از اینکه مشخص شد در سالی که در آن هستیم، تیم ملی برنامه‌ای ندارد، قرارداد کولاکوویچ را فسخ کردیم. ما باید تمام این مدت به او حقوق می‌دادیم. این در حالی بود که کاری با او نداشتیم. باید منابع را مدیریت می‌کردیم؛ ضمن اینکه مبتنی بر هدف‌گذاری تغییراتی را هم ایجاد می‌کردیم. باید می‌دیدم مردم از والیبال در المپیک توکیو چه انتظاری دارند. در دوره گذشته المپیک توانستیم به مرحله دوم راه پیدا کنیم و پنجم مشترک شویم. البته به لحاظ جایگاه، هفتم مسابقات شدیم اما در المپیک پنجم تا هشتم را مشترک اعلام می‌کنند. هدفمان این بود که در این المپیک آرمانی را تعریف کنیم. آرمان ما هم این بود که جزء چهار تیم برتر المپیک توکیو قرار بگیریم. طبیعتا می‌طلبید برای تحقق این خواسته از همه ابزار‌ها و تجربیاتمان استفاده کنیم. برای همین سعی کردیم در این رابطه از مربیان طراز اول دنیا کمک بگیریم که خوشبختانه با الکنو که تجربه حضور در سه دوره المپیک دارد، توافق کردیم. او دو مدال طلا و برنز و یک عنوان چهارمی المپیک را در کارنامه دارد. مذاکرات خوبی انجام دادیم که از وجود ایشان و دستیار خوبش توتو هم استفاده کنیم تا حضوری قدرتمند در المپیک
توکیو داشته باشيم. با توجه به این موارد مجبور شدیم در ابتدای شرایط کرونا در کشور با کولاکوویچ خداحافظی کنیم که خود او هم این موضوع را پذیرفت. ان‌شاءالله از ابتدای سال آینده الکنو می‌آید. ولی او از زمان عقد قرارداد باید تیم‌های رقیب را آنالیز و بازیکنان ایران را در لیگ‌های داخلی و خارجی رصد کند تا پس از اتمام این مسابقات، بازیکنان خوبی را به اردوی تیم ملی دعوت کند.
کرونا ضربه‌ای به تیم ملی والیبال زده یا نه؟ نگران این نیستید که این وقفه یک‌ساله‌ای که در برگزاری المپیک توکیو به وجود آمده از عمر قهرمانی ملی‌پوشان کم کند؟
وضعیتی که کرونا به وجود آورد برای کل دنیا بود و همه را از زندگی عادی خارج کرد. اثراتش هم در همه دنیا بر جای مانده و همچنان ادامه دارد. فکر می‌کنم در مورد حفظ آمادگی تیم‌ها شرایط یکسانی برای همه کشورها وجود دارد. شاید ما از آن شرایط آرمانی و ایدئالی که می‌خواستم فاصله گرفتيم اما تلاش کردیم در این شرایط لیگ را شروع کنیم. ما اگر لیگ را شروع نمی‌کردیم از بابت آمادگی تیم ملی باید نگران می‌شدیم.
لژیونرها هم در تیم‌های خارجی مشغول مسابقه هستند. ان‌شاءالله از فروردین ماه تا هفته پایانی تیر که المپیک شروع می‌شود، بتوانیم سه ماه پربار را برای انجام تمرینات تیم ملی تنظیم و یک تیم قدرتمند را به المپیک راهی کنیم و به هدفمان برسیم. البته که کارمان سخت خواهد بود. کرونا لطمه بزرگی را به همه ارکان اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشورها وارد کرده اما مهم‌تر از هر چیز سلامتی بازیکنان و کادر فنی است. تلاش کردیم این لطمه را به حداقل برسانیم.