|

مهران شاهین‌طبع:

ارزش کار بازیکنانم را پایین نیاورید

مهران شاهین‌طبع را بی‌تردید باید موفق‌ترین مربی تاریخ بسکتبال کشور نامید؛ مردی که سرآغاز افتخاراتش، اولین قهرمانی بسکتبال ایران در آسیا با تیم ملی جوانان بود. قهرمانی با تیم ملی نوجوانان در غرب آسیا، دو قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا، چهار قهرمانی در باشگاه‌های غرب آسیا و رکورددار بالاترین قهرمانی در رقابت‌های باشگاه‌های ایران او را به جایی رساند تا سرمربی تیم ملی بزرگسالان شود. شاهین‌طبع بهمن ۹۶ و درست یک ماه پس از آغاز دوره ریاست رامین طباطبایی در فدراسیون بسکتبال، هدایت این تیم را برعهده گرفت. او در بحرانی‌ترین شرایط، تیمی را تحویل گرفت که بازی به عراق را واگذار کرده بود و باید امتیاز لازم برای ورود به رقابت‌های جام جهانی و کسب سهمیه المپیک توکیو از این جام را در رقابت با تیم‌هایی مانند استرالیا، نیوزیلند، فیلیپین و... جمع می‌کرد. البته آنچه کار تیم ملی را در پیکارهای انتخابی جام جهانی سخت کرده بود، فقط امتیازات ازدست‌رفته نبود؛ نارضایتی و قهر و غیبت تعدادی از ملی‌پوشان هم مزید بر علت شد تا سایه سنگینی از حواشی روی این تیم بیفتد. با این همه شاهین‌طبع این تیم ازهم‌پاشیده را به گونه‌ای مدیریت کرد که هم سهمیه حضور در جام جهانی چین را به دست آورد و هم سهمیه ارزشمند المپیک توکیو را تا مهم‌ترین اتفاق چند سال اخیر بسکتبال ایران رقم بخورد. البته نباید فراموش کرد كه نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا که بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره به حساب می‌آید نیز عنوان قابل قبول دیگری بود که آسمان‌خراش‌ها در این فاصله به ارمغان آوردند. سرمربی تیم ملی بسکتبال از مسیری كه تیمش برای حضور در بازی‌های المپیک توکیو طی کرده، می‌گوید.

شما مسئولیت تیم ملی بسکتبال را در مقطعی بر عهده گرفتید که تیم برای رفتن به المپیک شرایط حساسی داشت. در این باره توضیح می‌دهید؟
به تیم ملی بسکتبال ایران در چند سال گذشته به لحاظ فنی توجه خوبی شده بود. اثرات حضور مربی خارجی در رده‌های سنی مختلف کاملا مشخص است. البته که مربیان داخلی هم در این مسیر زحمت بسیاری کشیدند. عده‌ای دستیار سرمربیان خارجی بودند و مابقی هم در تیم‌های باشگاهی خیلی به رشد ملی‌پوشان کمک کردند. من هم از زمانی که آمدم سعی کردم بتوانم این روند رو به موفقیت را ادامه بدهم. در مجموع، یک‌سال‌ونیم درگیر رقابت‌های جام جهانی بودیم. با تغییر قوانین مسابقات شش پنجره برای گرفتن جواز این مسابقات تعیین شده بود.
تیم ملی، مرحله اول را با باخت برابر عراق پشت سر گذاشته بود تا اینکه من آمدم و کارم را شروع کردم. در شیوه جدید مسابقات باید امتیازات گروه و منطقه را جمع می‌کردیم. بچه‌ها واقعا خوب کار را ادامه دادند. خیلی زود خودشان را با شرایط تطبیق دادند. هم‌زمان بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا را هم داشتیم. هر دو تا سه ماه، یک کمپ تمرینی داشتیم. در پنج پنجره‌ای که با تیم ملی کار شد، حمایت‌های خوبی از طرف فدراسیون، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک صورت گرفت تا اینکه در نهایت تیم توانست به جام جهانی صعود کند. در این بین به فینال بازی‌های آسیایی رسیدیم و با واگذاری نتیجه به چین، نایب‌قهرمان این رویداد شدیم. رقابت‌های جام جهانی که گزینشی المپیک توکیو بود، پروسه عجیبی داشت. باید تیم را تقویت می‌کردیم. برای همین از بازیکنان ایرانی خارج از کشور استفاده کردیم. توانستیم بازی‌های قابل قبولی را با یونان، روسیه و مجارستان به نمایش بگذاریم. تیم خیلی خوب تجهیز شد. با حمایت‌هایی که مجددا وزیر و رئیس کمیته ملی المپیک انجام دادند و کادر فنی کاربلدی که داشتیم، عزممان را جزم کردیم به المپیک صعود کنیم که خوشبختانه جزء هفت تیمی بودیم که از این رقابت‌ها سهمیه المپیک را گرفتیم.
عده‌ای از منتقدان می‌گویند که تیم ملی بسکتبال فقط با شانس سهمیه حضور در المپیک را گرفت و کار خیلی بزرگی در جام جهانی انجام نداد!
فکر می‌کنم بهتر است شانس را این‌طور تعبیر کنیم که خداوند به ما کمک کرد. بهتر است که ما نکات مثبت را ببینیم. بچه‌های ما واقعا کار بزرگی انجام دادند. ژاپن میزبان المپیک در جام جهانی هیچ بردی نداشت. چطور ممکن است تیمی که سه سال است دارد کار می‌کند، شش پنجره مسابقه را گذرانده، تیم‌هایی مثل نیجریه و روسیه را برده، بازی خوبی را با اسپانیا به نمایش گذاشته، بعد شانسی سهمیه المپیک را گرفته باشد. اینجا شانس چه معنایی می‌تواند داشته باشد. خب اگر این‌طور است پس ما باید بگوییم که تیم ملی بسکتبال ما در المپیک 2008 پکن با تیم دوم چین بازی کرد. مطرح‌کردن این صحبت‌ها به جز اینکه ارزش ملی‌پوشان را پایین بیاورد، چیز دیگري نیست. ما لیاقت این را داشتیم که به المپیک پکن برویم اما با تیم دوم چین بازی کردیم. یا اینکه در المپیک 1948، تیم ملی بسکتبال ایران بدون اینکه مسابقه انتخابی بدهد در این بازی‌ها حضور پیدا کرد، پس الان باید بیاییم این را هم بگوییم. بالاخره امتیاز حضور در المپیک افتخار بزرگی است و فرقی نمی‌کند چطور باشد.
با وجود ویروس کرونا و تعطیلی اجباری تمرینات تیم ملی شرایط را برای المپیک چطور ارزیابی می‌کنید؟
ویروس کرونا عملکرد همه تیم‌های ملی را تحت تأثیر خود قرار داده است. ما الان باید به این موضوع فکر کنیم که چطور می‌توانیم دوباره به شرایط گذشته برگردیم و تمرینات را شروع کنیم. فکر می‌کنم در وهله اول برگزاری یک لیگ خوب و استمرار تمرینات می‌تواند ما را به شرایط ایدئال برساند. البته که یک ورزشکار حرفه‌ای آمادگی خودش را حفظ می‌کند. اگر ملی‌پوشان بتوانند شرایط جسمانی و ذهنی‌شان را ایدئال نگه دارند، قطعا می‌توانند فرصت‌های ازدست‌رفته را جبران کنند. البته شرایط سنی ملی‌پوشان با هم متفاوت است اما همین که در این شرایط سلامت زندگی کنند خیلی از فاکتورها را رعایت کرده‌اند. مطمئنا چون بچه‌های ما هدفشان حضور در المپیک است، می‌دانند که باید چطور تا سال آینده آمادگی‌شان را حفظ کنند.
فکر می‌کنید بسکتبال ایران در المپیک توکیو چه نتیجه‌ای بگیرد؟
ما با امید به المپیک توکیو می‌رویم. مطمئن هستم که بازی‌های خوبی را انجام می‌دهیم اما به شرطی که خوب تمرین کنیم. برای رسیدن به این هدف به تعداد زیادی بازی تدارکاتی نیاز داریم. ویروس کرونا مثل یک هندوانه دربسته است. معلوم نیست تا سال دیگر چه اتفاق‌هایی می‌افتد اما قطعا در صورت برگزاری المپیک بازی آبرومندانه‌ای خواهیم داشت. هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست ولی هدف من این است که به دور دوم مسابقات صعود کنیم.

مهران شاهین‌طبع را بی‌تردید باید موفق‌ترین مربی تاریخ بسکتبال کشور نامید؛ مردی که سرآغاز افتخاراتش، اولین قهرمانی بسکتبال ایران در آسیا با تیم ملی جوانان بود. قهرمانی با تیم ملی نوجوانان در غرب آسیا، دو قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا، چهار قهرمانی در باشگاه‌های غرب آسیا و رکورددار بالاترین قهرمانی در رقابت‌های باشگاه‌های ایران او را به جایی رساند تا سرمربی تیم ملی بزرگسالان شود. شاهین‌طبع بهمن ۹۶ و درست یک ماه پس از آغاز دوره ریاست رامین طباطبایی در فدراسیون بسکتبال، هدایت این تیم را برعهده گرفت. او در بحرانی‌ترین شرایط، تیمی را تحویل گرفت که بازی به عراق را واگذار کرده بود و باید امتیاز لازم برای ورود به رقابت‌های جام جهانی و کسب سهمیه المپیک توکیو از این جام را در رقابت با تیم‌هایی مانند استرالیا، نیوزیلند، فیلیپین و... جمع می‌کرد. البته آنچه کار تیم ملی را در پیکارهای انتخابی جام جهانی سخت کرده بود، فقط امتیازات ازدست‌رفته نبود؛ نارضایتی و قهر و غیبت تعدادی از ملی‌پوشان هم مزید بر علت شد تا سایه سنگینی از حواشی روی این تیم بیفتد. با این همه شاهین‌طبع این تیم ازهم‌پاشیده را به گونه‌ای مدیریت کرد که هم سهمیه حضور در جام جهانی چین را به دست آورد و هم سهمیه ارزشمند المپیک توکیو را تا مهم‌ترین اتفاق چند سال اخیر بسکتبال ایران رقم بخورد. البته نباید فراموش کرد كه نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا که بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره به حساب می‌آید نیز عنوان قابل قبول دیگری بود که آسمان‌خراش‌ها در این فاصله به ارمغان آوردند. سرمربی تیم ملی بسکتبال از مسیری كه تیمش برای حضور در بازی‌های المپیک توکیو طی کرده، می‌گوید.

شما مسئولیت تیم ملی بسکتبال را در مقطعی بر عهده گرفتید که تیم برای رفتن به المپیک شرایط حساسی داشت. در این باره توضیح می‌دهید؟
به تیم ملی بسکتبال ایران در چند سال گذشته به لحاظ فنی توجه خوبی شده بود. اثرات حضور مربی خارجی در رده‌های سنی مختلف کاملا مشخص است. البته که مربیان داخلی هم در این مسیر زحمت بسیاری کشیدند. عده‌ای دستیار سرمربیان خارجی بودند و مابقی هم در تیم‌های باشگاهی خیلی به رشد ملی‌پوشان کمک کردند. من هم از زمانی که آمدم سعی کردم بتوانم این روند رو به موفقیت را ادامه بدهم. در مجموع، یک‌سال‌ونیم درگیر رقابت‌های جام جهانی بودیم. با تغییر قوانین مسابقات شش پنجره برای گرفتن جواز این مسابقات تعیین شده بود.
تیم ملی، مرحله اول را با باخت برابر عراق پشت سر گذاشته بود تا اینکه من آمدم و کارم را شروع کردم. در شیوه جدید مسابقات باید امتیازات گروه و منطقه را جمع می‌کردیم. بچه‌ها واقعا خوب کار را ادامه دادند. خیلی زود خودشان را با شرایط تطبیق دادند. هم‌زمان بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا را هم داشتیم. هر دو تا سه ماه، یک کمپ تمرینی داشتیم. در پنج پنجره‌ای که با تیم ملی کار شد، حمایت‌های خوبی از طرف فدراسیون، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک صورت گرفت تا اینکه در نهایت تیم توانست به جام جهانی صعود کند. در این بین به فینال بازی‌های آسیایی رسیدیم و با واگذاری نتیجه به چین، نایب‌قهرمان این رویداد شدیم. رقابت‌های جام جهانی که گزینشی المپیک توکیو بود، پروسه عجیبی داشت. باید تیم را تقویت می‌کردیم. برای همین از بازیکنان ایرانی خارج از کشور استفاده کردیم. توانستیم بازی‌های قابل قبولی را با یونان، روسیه و مجارستان به نمایش بگذاریم. تیم خیلی خوب تجهیز شد. با حمایت‌هایی که مجددا وزیر و رئیس کمیته ملی المپیک انجام دادند و کادر فنی کاربلدی که داشتیم، عزممان را جزم کردیم به المپیک صعود کنیم که خوشبختانه جزء هفت تیمی بودیم که از این رقابت‌ها سهمیه المپیک را گرفتیم.
عده‌ای از منتقدان می‌گویند که تیم ملی بسکتبال فقط با شانس سهمیه حضور در المپیک را گرفت و کار خیلی بزرگی در جام جهانی انجام نداد!
فکر می‌کنم بهتر است شانس را این‌طور تعبیر کنیم که خداوند به ما کمک کرد. بهتر است که ما نکات مثبت را ببینیم. بچه‌های ما واقعا کار بزرگی انجام دادند. ژاپن میزبان المپیک در جام جهانی هیچ بردی نداشت. چطور ممکن است تیمی که سه سال است دارد کار می‌کند، شش پنجره مسابقه را گذرانده، تیم‌هایی مثل نیجریه و روسیه را برده، بازی خوبی را با اسپانیا به نمایش گذاشته، بعد شانسی سهمیه المپیک را گرفته باشد. اینجا شانس چه معنایی می‌تواند داشته باشد. خب اگر این‌طور است پس ما باید بگوییم که تیم ملی بسکتبال ما در المپیک 2008 پکن با تیم دوم چین بازی کرد. مطرح‌کردن این صحبت‌ها به جز اینکه ارزش ملی‌پوشان را پایین بیاورد، چیز دیگري نیست. ما لیاقت این را داشتیم که به المپیک پکن برویم اما با تیم دوم چین بازی کردیم. یا اینکه در المپیک 1948، تیم ملی بسکتبال ایران بدون اینکه مسابقه انتخابی بدهد در این بازی‌ها حضور پیدا کرد، پس الان باید بیاییم این را هم بگوییم. بالاخره امتیاز حضور در المپیک افتخار بزرگی است و فرقی نمی‌کند چطور باشد.
با وجود ویروس کرونا و تعطیلی اجباری تمرینات تیم ملی شرایط را برای المپیک چطور ارزیابی می‌کنید؟
ویروس کرونا عملکرد همه تیم‌های ملی را تحت تأثیر خود قرار داده است. ما الان باید به این موضوع فکر کنیم که چطور می‌توانیم دوباره به شرایط گذشته برگردیم و تمرینات را شروع کنیم. فکر می‌کنم در وهله اول برگزاری یک لیگ خوب و استمرار تمرینات می‌تواند ما را به شرایط ایدئال برساند. البته که یک ورزشکار حرفه‌ای آمادگی خودش را حفظ می‌کند. اگر ملی‌پوشان بتوانند شرایط جسمانی و ذهنی‌شان را ایدئال نگه دارند، قطعا می‌توانند فرصت‌های ازدست‌رفته را جبران کنند. البته شرایط سنی ملی‌پوشان با هم متفاوت است اما همین که در این شرایط سلامت زندگی کنند خیلی از فاکتورها را رعایت کرده‌اند. مطمئنا چون بچه‌های ما هدفشان حضور در المپیک است، می‌دانند که باید چطور تا سال آینده آمادگی‌شان را حفظ کنند.
فکر می‌کنید بسکتبال ایران در المپیک توکیو چه نتیجه‌ای بگیرد؟
ما با امید به المپیک توکیو می‌رویم. مطمئن هستم که بازی‌های خوبی را انجام می‌دهیم اما به شرطی که خوب تمرین کنیم. برای رسیدن به این هدف به تعداد زیادی بازی تدارکاتی نیاز داریم. ویروس کرونا مثل یک هندوانه دربسته است. معلوم نیست تا سال دیگر چه اتفاق‌هایی می‌افتد اما قطعا در صورت برگزاری المپیک بازی آبرومندانه‌ای خواهیم داشت. هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست ولی هدف من این است که به دور دوم مسابقات صعود کنیم.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها