معرفی کسب‌وکارهای نوآور ایرانی
پینکت: تو به جای من برو خرید!
زمانی که سال 2011 میلادی یک زلزله 9 ریشتری، فوکوشیمای ژاپن را لرزاند، بیشتر از شدت این زلزله، آسیبی که به نیروگاه اتمی این شهر رسید خبرساز شد. نیروگاه اتمی فوکوشیما نشت کرد و خطر آلودگی هسته‌ای، هم مردم منطقه را ترساند هم فعالان محیط زیست دنیا را نگران کرد. اما یک حرکت شبکه‌ای و مردمی در آن روزها، حسابی تحسین شد؛ خبر آمد که تعدادی از سالمندان ژاپنی که هم عمری از آنها گذشته بود و هم خطر تشعشعات، کمتر آنها را تهدید می‌کرد، داوطلب شده‌اند تا برای پاکسازی وارد نیروگاه شوند... .
در این‌روزها که کرونا زنجیره ارتباطات انسانی ما را با خطر آلوده‌شدن به ویروسی که سرعت و حرکت خوشه‌ای موج چهارمش کم از تشعشعات هسته‌ای ندارد، مواجه کرده، نه گروه‌های داوطلب انسانی، که این استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای آنلاین هستند که بار بخشی از رفت‌وآمد روزانه ما در شهر را به دوش گرفته‌اند. البته که آنها کسب‌وکار هستند و درنهایت در پی سود و خلق ثروت‌اند، اما بیزینس‌مدل‌های خلاقانه آنها، شکل تازه‌ای از زیست اجتماعی را به‌ویژه در زمانه بحران برای ما رقم زده که امن‌تر و راحت‌تر است.
«پینکت»، یکی از این استارتاپ‌هاست. کسب‌وکاری شبکه‌ای که کاری مشابه اسنپ‌مارکت می‌کند، اما با خلق یک ارزش مضاعف. پینکت دستیار خریدی است برای تأمین مایحتاج روزانه. از میوه و سبزی گرفته تا گوشت و مرغ و دستمال کاغذی و هرچه که بشود در فروشگاه‌های زنجیره‌ای و میادین میوه‌وتره‌بار پیدا کرد.
مدل پینکت خیلی ساده است. مثلا شما به جای اینکه به فروشگاه شهروند مراجعه کنید، دستیاری را از این استارتاپ به نمایندگی از خودتان می‌فرستید تا خرید شما را انجام دهد. دستیاری که به گفته این کسب‌وکار همان حساسیت‌های خرید شما را به خرج خواهد داد و گوشی‌به‌دست مدام با شما در ارتباط است و تلاش می‌کند همان‌گونه سیب و پرتقال انتخاب کند که شما می‌پسندید، یا اگر چیزی کم‌وکسر بود، با همفکری خودتان مشابه آن را بخرد یا کالای دیگری جایگزین آن کند و... .
پینکت و مدل کسب‌وکارش، بر پایه ایده ساختن شبکه‌ای از دستیاران خرید بنا شده که مشتری‌ها به آنها اعتماد کنند و خرید خود را به‌ویژه در روزهایی که بیرون‌رفتن از خانه خطر دارد، به آنها بسپارند. پینکت روی موج کرونا رشد خوبی کرد و به نظر می‌رسد یکی از کسب‌وکارهای خوش‌آتیه اقتصاد نوآوری ایران باشد؛ اگرچه خوش‌بینی‌هایی از این دست در اکوسیستم استارتاپی که ریسک فعالیت در آن بالاست، درجه اعتبار چندان بالایی ندارد.
زمانی که سال 2011 میلادی یک زلزله 9 ریشتری، فوکوشیمای ژاپن را لرزاند، بیشتر از شدت این زلزله، آسیبی که به نیروگاه اتمی این شهر رسید خبرساز شد. نیروگاه اتمی فوکوشیما نشت کرد و خطر آلودگی هسته‌ای، هم مردم منطقه را ترساند هم فعالان محیط زیست دنیا را نگران کرد. اما یک حرکت شبکه‌ای و مردمی در آن روزها، حسابی تحسین شد؛ خبر آمد که تعدادی از سالمندان ژاپنی که هم عمری از آنها گذشته بود و هم خطر تشعشعات، کمتر آنها را تهدید می‌کرد، داوطلب شده‌اند تا برای پاکسازی وارد نیروگاه شوند... .
در این‌روزها که کرونا زنجیره ارتباطات انسانی ما را با خطر آلوده‌شدن به ویروسی که سرعت و حرکت خوشه‌ای موج چهارمش کم از تشعشعات هسته‌ای ندارد، مواجه کرده، نه گروه‌های داوطلب انسانی، که این استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای آنلاین هستند که بار بخشی از رفت‌وآمد روزانه ما در شهر را به دوش گرفته‌اند. البته که آنها کسب‌وکار هستند و درنهایت در پی سود و خلق ثروت‌اند، اما بیزینس‌مدل‌های خلاقانه آنها، شکل تازه‌ای از زیست اجتماعی را به‌ویژه در زمانه بحران برای ما رقم زده که امن‌تر و راحت‌تر است.
«پینکت»، یکی از این استارتاپ‌هاست. کسب‌وکاری شبکه‌ای که کاری مشابه اسنپ‌مارکت می‌کند، اما با خلق یک ارزش مضاعف. پینکت دستیار خریدی است برای تأمین مایحتاج روزانه. از میوه و سبزی گرفته تا گوشت و مرغ و دستمال کاغذی و هرچه که بشود در فروشگاه‌های زنجیره‌ای و میادین میوه‌وتره‌بار پیدا کرد.
مدل پینکت خیلی ساده است. مثلا شما به جای اینکه به فروشگاه شهروند مراجعه کنید، دستیاری را از این استارتاپ به نمایندگی از خودتان می‌فرستید تا خرید شما را انجام دهد. دستیاری که به گفته این کسب‌وکار همان حساسیت‌های خرید شما را به خرج خواهد داد و گوشی‌به‌دست مدام با شما در ارتباط است و تلاش می‌کند همان‌گونه سیب و پرتقال انتخاب کند که شما می‌پسندید، یا اگر چیزی کم‌وکسر بود، با همفکری خودتان مشابه آن را بخرد یا کالای دیگری جایگزین آن کند و... .
پینکت و مدل کسب‌وکارش، بر پایه ایده ساختن شبکه‌ای از دستیاران خرید بنا شده که مشتری‌ها به آنها اعتماد کنند و خرید خود را به‌ویژه در روزهایی که بیرون‌رفتن از خانه خطر دارد، به آنها بسپارند. پینکت روی موج کرونا رشد خوبی کرد و به نظر می‌رسد یکی از کسب‌وکارهای خوش‌آتیه اقتصاد نوآوری ایران باشد؛ اگرچه خوش‌بینی‌هایی از این دست در اکوسیستم استارتاپی که ریسک فعالیت در آن بالاست، درجه اعتبار چندان بالایی ندارد.