|

الکاظمی بین دو‌راهی ایران یا آمریکا؟

برگردان: راحله بابایی‌نژاد

انتخاب «مصطفی الکاظمی» که به‌تازگی از پارلمان عراق برای تشکیل دولت جدید این کشور رأی اعتماد گرفته، از پایان بن‌بست شش‌ماهه خلأ قدرت در عراق خبر می‌دهد. او بسیار خوش‌شانس بود که از همان ابتدا ایران و آمریکا با انتخابش در این سمت موافقت کردند و می‌توان معافیت چهارماهه واردات برق از ایران را هدیه واشنگتن به دولت جدید عراق تفسیر کرد.

پیروزی الکاظمی بار دیگر از وجود معادله بی‌چون‌و‌چرای توافق ایران در قدم اول و آمریکا و سپس پارلمان عراق برای احراز سمت نخست‌وزیری عراق حکایت دارد. اگرچه همراهی تهران و واشنگتن به‌هیچ‌عنوان پایان گره‌های موجود بر سر راه روابط این دو کشور نیست؛ اما در ماه‌های گذشته سه عامل بر سر راه انتخاب نخست‌وزیر عراق تأثیر شگرفی داشته: ترور سردار قاسم سلیمانی‌، گسترش شیوع ویروس کرونا و در پی آن سقوط ارزش بازار نفت به‌ویژه برای عراق که اقتصادش بر نفت استوار است. بی‌شک کرونا هم توانمندی‌های اقتصادی و سیاسی ایران را به چالش کشید، هم ضربه بزرگی به اقتصاد و سیاست‌های دولت ترامپ وارد کرد و عامل سوم جنبش اعتراضی شهروندان عراقی است که به خاطر همه‌گیرشدن کرونا چند وقتی است که به خواب رفته؛ اما این آتش زیر خاکستر است و هر لحظه می‌تواند شعله‌ور شود و در صورت کامیابی‌نداشتن دولت در اقتصاد، مردم خواستار پاک‌سازی دولت الکاظمی شوند که از قضا از دل عراق 20 سال گذشته سر بیرون آورده است. به‌علاوه تأکید بر اینکه وجود چندین مرکز قدرت در عراق، ثبات ایجاد نمی‌کند. الکاظمی که به تعبیر روزنامه «فیگارو» چاپ فرانسه مردی پراگماتیک (عمل‌گرا) است، به کانون احزاب شیعی این کشور نزدیک است. او نیک می‌داند که ‌ تهران در عراق کوچک‌ترین اقداماتش را زیر نظر دارند و در‌عین‌حال خواهان خروج نیرو‌های آمریکایی از این کشور است. روابط خوب با کردهای این کشور باعث شده که او از عزم خود برای افزایش بودجه سه استان کردنشین کشور خبر دهد. به نظر می‌رسد در شرایط پیش‌رو تنها عامل موفقیت نخست‌وزیری جدید، برنامه‌های اقتصادی است که مردم نتایج ملموس آن را بر سر سفره‌های خود ببیند. برای رسیدن به این مهم نیاز است به سمت همه کشورهای همسایه، منطقه و آمریکا دست دوستی دراز شود و حذف یکی از آنها می‌تواند بر سر راه دولتش مانع‌تراشی کند. سیاست‌مداران عراقی از مصطفی الکاظمی به‌عنوان ماه‌عسل بین برهم صالح، رئیس‌جمهور کُرد و گروه‌های شیعی به‌ویژه دو رهبر آنها مقتدی صدر و عمار حکیم، یاد می‌کنند و دو بار تبریک تهران برای انتخاب نخست‌وزیر جدید را به فال
نیک می‌گیرند.
منبع: الحیات

انتخاب «مصطفی الکاظمی» که به‌تازگی از پارلمان عراق برای تشکیل دولت جدید این کشور رأی اعتماد گرفته، از پایان بن‌بست شش‌ماهه خلأ قدرت در عراق خبر می‌دهد. او بسیار خوش‌شانس بود که از همان ابتدا ایران و آمریکا با انتخابش در این سمت موافقت کردند و می‌توان معافیت چهارماهه واردات برق از ایران را هدیه واشنگتن به دولت جدید عراق تفسیر کرد.

پیروزی الکاظمی بار دیگر از وجود معادله بی‌چون‌و‌چرای توافق ایران در قدم اول و آمریکا و سپس پارلمان عراق برای احراز سمت نخست‌وزیری عراق حکایت دارد. اگرچه همراهی تهران و واشنگتن به‌هیچ‌عنوان پایان گره‌های موجود بر سر راه روابط این دو کشور نیست؛ اما در ماه‌های گذشته سه عامل بر سر راه انتخاب نخست‌وزیر عراق تأثیر شگرفی داشته: ترور سردار قاسم سلیمانی‌، گسترش شیوع ویروس کرونا و در پی آن سقوط ارزش بازار نفت به‌ویژه برای عراق که اقتصادش بر نفت استوار است. بی‌شک کرونا هم توانمندی‌های اقتصادی و سیاسی ایران را به چالش کشید، هم ضربه بزرگی به اقتصاد و سیاست‌های دولت ترامپ وارد کرد و عامل سوم جنبش اعتراضی شهروندان عراقی است که به خاطر همه‌گیرشدن کرونا چند وقتی است که به خواب رفته؛ اما این آتش زیر خاکستر است و هر لحظه می‌تواند شعله‌ور شود و در صورت کامیابی‌نداشتن دولت در اقتصاد، مردم خواستار پاک‌سازی دولت الکاظمی شوند که از قضا از دل عراق 20 سال گذشته سر بیرون آورده است. به‌علاوه تأکید بر اینکه وجود چندین مرکز قدرت در عراق، ثبات ایجاد نمی‌کند. الکاظمی که به تعبیر روزنامه «فیگارو» چاپ فرانسه مردی پراگماتیک (عمل‌گرا) است، به کانون احزاب شیعی این کشور نزدیک است. او نیک می‌داند که ‌ تهران در عراق کوچک‌ترین اقداماتش را زیر نظر دارند و در‌عین‌حال خواهان خروج نیرو‌های آمریکایی از این کشور است. روابط خوب با کردهای این کشور باعث شده که او از عزم خود برای افزایش بودجه سه استان کردنشین کشور خبر دهد. به نظر می‌رسد در شرایط پیش‌رو تنها عامل موفقیت نخست‌وزیری جدید، برنامه‌های اقتصادی است که مردم نتایج ملموس آن را بر سر سفره‌های خود ببیند. برای رسیدن به این مهم نیاز است به سمت همه کشورهای همسایه، منطقه و آمریکا دست دوستی دراز شود و حذف یکی از آنها می‌تواند بر سر راه دولتش مانع‌تراشی کند. سیاست‌مداران عراقی از مصطفی الکاظمی به‌عنوان ماه‌عسل بین برهم صالح، رئیس‌جمهور کُرد و گروه‌های شیعی به‌ویژه دو رهبر آنها مقتدی صدر و عمار حکیم، یاد می‌کنند و دو بار تبریک تهران برای انتخاب نخست‌وزیر جدید را به فال
نیک می‌گیرند.
منبع: الحیات

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها