سوسیالیست بدون دولت

دولت نمایندگی یک طبقه را دارد، طبقه‌ای که حق دارد میوه را نوبر بخورد. این دولت می‌تواند سوسیالیستی هم باشد، که می‌شود همان نطام سرمایه‌داری، منتها خیلی مرتب‌تر و به زبان پرطمطراق و شسته‌رفته. شاملو سولژنیتسین می‌خواند، شاعران ناراضی روس را مطالعه می‌کرد. با خودش درگیر بود که چطور شیشه عمر قبلی خود را بشکند و توانست بشکند. اما رفقا متاسفانه آن دوره شاملو را دوره برزخ می‌دانند اما اتفاقا من‌ دوره درخشش ذهنی شاملو می‌دانم که از جریان‌هایی عقب کشید.