ضرورت نگاه ریشه ای به مسئله کارخانه نوآوری آزادی

از معاون فنآوری ریاست جمهوری گرفته تا رئیس پارک پردیس و رئیس انجمن شرکت های دانش بنیان سلامت، هرکدام در حد توان و اختیارات خودشان، وعده هایی پیرامون رفع مشکلات و ابهامات دادند تا شاید به این صورت گامی در جهت حفظ زیست بوم نوآوری در کشور و کاهش انگیزه های مهاجرت جوانان نخبه بردارند.

همه این ها نشان از توجه و اعتنای این بزرگواران به موضوع داشت که صد البته در جای خود قابل تقدیر است ولی موضوع اساسی این است که حفظ این اکوسیستم در کارخانه نوآوری آزادی نیاز به یک عزم و اراده جدی تر برای گره گشایی و ترسیم یک افق بلندتر دارد.

این موضوع از آنجایی اهمیت دارد که بسیاری از تحولات و پیشرفت ها در حوزه های مختلف، ریشه در فعالیت های خلاقانه و نوآورانه دارد و بدون تقویت سازوکارهای نوآوری، توسعه این بخش غیر ممکن به نظر می رسد.

واقعیت این است که نوآوری و خلاقیت در شرایطی رخ می دهد که ثبات و آرامش فکری و ذهنی برای فعالان این عرصه برقرار باشد واینکه تصور کنیم با تمدید اجاره این ملک تا اردیبهشت سال آتی، ثبات و پایداری به محیط بازگشته است، خیال خام است. این قرارداد تمدید را تنها می توان به مثابه یک مُسکن زودگذر برای تسکین درد و التهاب امروز تلقی کرد و سیاستگذاران و تصمیم سازان باید هرچه زودتر در جستجوی یک نقشه راه برای حل این معضل باشند.

گزارش ها حاکی از آن است که این ملک و زمین بمدت 5 سال اجاره شده و از سال 97 این سوله ها با طراحی و بازآفرینی، تبدیل به یک مرکز شتابدهنده استارت آپی در حوزه های مختلف شده است و جوانان با انگیزه و خلاق، در این سوله ها آهسته آهسته مستقر شده اند تا با سرمایه گذاری بر ایده های جدید، خودشان را در عرصه کارآفرینی و نوآوری، محک بزنند

  امروز همه می دانیم که کارخانه الکترود سازی آما که در واقع ملاک زمینی است که کارخانه نوآوری آزادی در آن برپاشده، یک شرکت بورسی است و ترکیبی از مالک خصوصی و خصولتی در هیات مدیره آن صاحب رای و صندلی هستند. مالک خصوصی، اعضای یک خانواده محترم و شریف هستند که دلبستگی اولیه به حمایت از جوانان دانش پژوه در ایشان مشاهده می شود و بخش خصولتی، صاحب دو صندلی در هیات مدیره آما است

رویکرد خانواده علیزاده به حوزه نوآوری، یک رویکرد پیشتاز و قابل تقدیر است و کسی توقع بیشتری از ایشان ندارد ولی موضوع این است که بخش خصولتی باید در مواجهه با مطالبه جوانان و شرکت های نوپای استارت آپی، احساس مسئولیت و ادای رسالت کند و دست از وسوسه کسب سود فوری بواسطه تغییر کاربری زمین و فروش آن بردارد.

واقعیت این است که بحث تغییر کاربری این زمین، یک وسوسه بزرگ‌ برای بخش خصولتی است چرا که با توجه به رشد سرسام آور نرخ تورم در سالیان اخیر، قیمت این زمین با فرض تغییر کاربری، تبدیل به یک عدد کهکشانی خواهد شد و به همین دلیل کسانی که شاید پیش از این حاضر بودند زمین مورد نظر را با قیمت روز واگذار کنند، ممکن است از این کار منصرف شده و به دنبال تغییر کاربری آن افتاده‌اند.

شایان توجه است که مطالبه جوانان و شرکتهای نوپای استارت آپی، مبتنی بر انتظارات غیر منطقی از مالکِ خصوصی این ملک نیست. بلکه جوانان از مالک خصولتی این زمین توقع دارند که نسبت به سرمایه گذاری برای حفظ این اکوسیستم فعال تر باشند. اگر دولت و بخش خصولتی مدعی حمایت از جوانان و حفظ مولفه های جذابیت برای کاهش انگیزه های مهاجرت جوانان هستند، باید هزچه زودتر آستین بالا بزنند و تدبیری برای این مسئله بیاندیشند

واقعیت این است که کسی خواستار حمایت بی حد و حصر از شرکت های نوپا و دانش بنیان نیست. بلکه همین که دولت و بخش خصولتی، راه حلی مناسب و بلند مدت برای زنده ماندن این شعله امید اتخاذ کنند، کافی خواهد بود.