فرشاد مومنی: کانون اصلی رقابت در دنیا بر سر استعدادهاست/ آن وقت ما آنها را فراری می‌دهیم
فرشاد مومنی، اقتصاددان گفت: جنبه بسیار مهم دیگری که سرنوشت ساز است و ما دقیقا در این زمینه سورنا را از طرف گشاد آن می‌نوازیم، این است که کانون اصلی رقابت در دنیا رقابت بر سر استعدادهاست؛ آن وقت ما استعددادهایمان را از کشور فراری می‌دهیم.
به گزارش شبکه شرق، استاد تمام دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، معتقد است هم اکنون بالغ بر سه دهه است که در دور باطل شوک درمانی و انحطاط فزاینده تحت عنوان بازارگرایی مبتذل قرار داریم.
مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی فرشاد مومنی را می‌خوانید:
بیش از دویست سال است که در اقتصاد سیاسی بین المللی این پرسش مطرح شده که اگر واقعا تجارت آزاد برای کشورهای فقیر و عقب مانده خیر دارد، چرا قدرتمندها با زور سرنیزه می خواهند این هدف را پیش ببرند؟
نکته بسیار مهم این است که ما در ایران در ماجرای مواجهه با انقلاب انفورماتیک و الکترونیکی هم سردرگم مانده ایم! کانون اصلی ماجرا در رقابت جهانی در این زمینه توان ساخت است.
به اعتبار منازعه هژمونیک میان آمریکا و چین و این که بازی با نفت یکی از کانون های اصلی زور آزمایی بین آنها خواهد بود، این منطقه یک منطقه استراتژیک باقی می ماند و اگر هم بین آمریکا و چین دعوایی صورت گیرد، یکی از آن کانون های تحمیل ناامنی در این منطقه خواهد بود.
روزمرگی و کوته نگری و چند مورد بدتر از اینها گریبان نظام تصمیم گیری های اساسی ما را رها نمی کند و ما به شکل غیرمتعارفی از مسائل بنیادی و راهبردی غافل هستیم.
در سال 1999 شورای روابط خارجی آمریکا تحقیق دیگری به وسیله همین کورپریشن انجام داد که بر مبنای آن اعلام می شد در اثر انقلاب انفورماتیکی و الکترونیکی مولفه های قدرت در اقتصاد جهانی متحول خواهد شد.
در حالی که سیستم های نظارتی ما در ایران رقبای بالفعل و بالقوه آمریکا را با مولفه ها موج دوم انقلاب صنعتی می سنجند.
مقابله ها در حوزه در سخت افزاری 5 محور کلیدی دارد. یکی مهار جزیره های اطراف چین از تایوان گرفته تا ژاپن و کره و تقویت آنها برای سنگ اندازی علیه چین و دوم، تقویت کل کشورهای جزیره ای جهان از اقیانوسیه تا کارائیب.
سوم تقویت کریدور هند و ابراهیمی که شامل اندونزی، هند، اسراییل، امارات، مصر، سودان و اتیوپی می شود. چهارم محور اوراسیایی با تکیه محوری بر ترکیه و کشورهای ترک زبان.
ببینید هر کدام از اینها ده‌ها دلالت برای ما دارد که استراتژی خود را متناسب با آن طراحی کنیم. آن وقت در این شرایط سندی با آن کیفیت، به نام برنامه میان مدت توسعه در ایران طراحی می شود!
در زمینه مواجهه نرم با قدرت گیری چینی ها، آمریکایی ها یک شبکه ای ساخته اند به نام شبکه نقطه های آبی. ترکیبی از گروه هفت، گروه بیست و استرالیا که اینها در واقع یک حفاظ امنیتی بر علیه قدرت گیری اقتصادی و نظامی چین طراحی کرده اند.
از همه حیاتی تر ابتکاری از جنبه نرم افزاری با عنوان ابتکار ساخت جهانی بهتر است که برای این ابتکار چهل هزار میلیارد دلار منابع پیش بینی شده و جزئیاتی دارد که دیدنش هوش از سر می برد. اجمال قضیه این است که در ابتکار "ساخت جهانی بهتر" می گویند ما این مقدار روی چهار محور محور تغییرات آب و هوایی.
جنبه بسیار مهم دیگری که سرنوشت ساز است و ما دقیقا در این زمینه سورنا را از طرف گشاد آن می نوازیم، این است که کانون اصلی رقابت در دنیا رقابت بر سر استعدادهاست؛ آن وقت ما استعددادهایمان را از کشور فراری می دهیم.
منازعه هژمونیک چین و آمریکا، منازعه دو لات بی منطق و نفهم نیست! اینها باهم هماهنگ هستند و این هماوردجویی و زورآزمایی است برای این که هر کسی حد خود را بفهمد و بیشتر از سهم خود طلب نکند. یعنی این طور نیست که یکی حذف شود.
در طول 200 سال گذشته هر بار که منازعه هژمونیک در دنیا موضوعیت داشته، ایران جزو قربانیان بزرگش بوده و دلیش هم ندانم کاری، جهل، فساد و دست نشاندگی هیات های حاکمه در سطوح مختلف بوده است.
در سال 1906 انقلاب مشروطیت پیروز می شود و در سال 1907 روسیه و انگلیس که آن همه درگیری در همه جا باهم دارند، روی ایران و تقسیم آن تفاهم کرده اند که ایران را تضعیف کنند و دو منطقه ی نفوذ درست کردند.
"تلاش آزادی" باستانی پاریزی را بخوانید که می گوید قدرت پیدا کنید و رابطه را با مردم خود خوب کنید، اگر به حمایت خارجی از موضع ضعف دل ببندید، تجربه خاندان قاجار جلوی چشم شماست؛
امروز در ادبیات توسعه گفته می شود که به اعتبار مجموعه ای از عوامل؛ ضریب اهمیت فهم اقتضائات اقتصاد سیاسی بین المللی و فهم این که دنیا روی چه مداری می چرخد اگر از شناخت خودمان بیشتر نباشد کمتر نیست و همه اینها یعنی این که نمی شود کشور را با شعار و رجزخوانی اداره کرد.
