قحطی، سرکوب و تهدید جهان

مریم جعفری: حکومت «کیم جونگ اون» در کره شمالی با تلفات بسیار، دهمین سال خود را سپری کرد اما سیاهه جنایت‌های دیکتاتور جوان کره شمالی هنوز قابل مقایسه با دوران وحشت پدربزرگش «کیم ایل سونگ» یا پدرش «کیم جونگ ایل» نیست. تنها در یکی از موارد عملکرد کیم جونگ اون، از ماه دسامبر سال 2011 که او قدرت را در کره شمالی در دست گرفته، دستور قتل تعداد زیادی از افراد را صادر کرده که آمار تقریبی آن به صدها نفر می‌رسد. در این میان قتل عمویش در سال 2013 و برادر ناتنی‌اش در سال 2017 پرسروصداتر از دیگر قتل‌ها بود. دوره حکومت کیم جونگ اون پس از مرگ پدرش و در 17 دسامبر 2011 آغاز شد و این 10 سال هم برای مردمی که در کشور کمونیستی زندگی می‌کنند، فاجعه‌بار بود.

در دو سال اخیر و با بسته‌شدن مرزهای شمالی به چین -که تنها راه فرار کم‌خطر برای مردم جان به لب رسیده این کشور محسوب می‌شد- در دوران همه‌گیری ویروس کرونا، انزوای منزوی‌ترین کشور جهان بیش از گذشته شده است.

در چنین شرایطی، بر اساس گزارش سازمان ملل، ناامنی غذایی به این معنی که «یک نسل کامل از کودکان» دچار سوءتغذیه هستند، به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. به‌دلیل عدم ارتباط این کشور با جهان خارج، به‌سختی می‌توان آمار دقیقی از تعداد افرادی که بر اثر گرسنگی و بیماری‌های مرتبط با سوءتغذیه از‌جمله اسهال و ذات‌الریه در دوران کیم جان باختند، به دست آورد؛ اما ناظران و محققان تحولات کره شمالی باور دارند کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی که ماه آینده میلادی 38ساله می‌شود، این توانایی را دارد که حتی در آمار مرگ‌و‌میر نیز از اسلاف خود در خانواده کیم پیشی بگیرد.

3 نسل ویرانگری
کره شمالی در اولین دهه قدرت کیم جونگ اون، شاهد تداوم سرکوب مرگ‌بار و سیاست‌های شکست‌خورده‌ای بوده که حکومت کمونیستی این کشور در 70 سال گذشته اجرا کرده و باعث ایجاد وحشت و قحطی بزرگی شده است. تنها دو سال پس از تأسیس کره شمالی در سال 1950 و در زمان حکومت پدربزرگ کیم جونگ اون، جنگ کره در‌گرفت و بیش از چهار میلیون نفر جان خود را در این جنگ از دست دادند. اکثر این قربانیان غیرنظامیان کره شمالی بودند که به دست ائتلاف سازمان ملل که برای دفاع از کره جنوبی وارد جنگ شده بود، کشته شدند. هنگامی که کمپین او برای تصرف کره جنوبی با توسل به زور، با آتش‌بس سال 1953 خنثی شد، کیم ایل سونگ اقدام به پاکسازی مقامات طرفدار شوروی و چین کرد که در دوران جنگ کره جرئت انتقاد از او را به خود داده بودند. رهبر وقت کره شمالی کشتار عظیم به راه انداخت و هزاران نفر از مقامات حزب را یا به قتل رساند یا از حزب کارگران کره اخراج کرد. کیم جونگ ایل، پسر او در جولای 1994 قدرت را به ارث برد و بر قحطی و ویرانگری نظارت داشت که در آن بیش از دو میلیون نفر از مردم کره شمالی جان خود را بر اثر گرسنگی از دست دادند؛ اما کیم جونگ ایل به جای تأمین هزینه خرید مواد غذایی، به دنبال کمک مالی بود تا ارتش کره شمالی را مسلح‌تر کند. وزارت خارجه آمریکا در سال 1997 و در اوج قحطی در کره شمالی بودجه نظامی این کشور را حدود شش میلیارد دلار تخمین زد. در آن دوران تاریک، کیم جونگ ایل سالانه بیش از یک میلیارد دلار برای بلندپروازی‌های موشکی و بیش از 600 میلیون دلار برای واردات کالاهای لوکس هزینه می‌کرد. او همچنین در این مدت توانست پول کافی را برای ساخت مقبره 800 میلیون دلاری پدرش جمع‌آوری کند؛ مقبره‌ای مشابه مقبره خودش که در دسامبر 2011 و پس از یک حمله قلبی مشکوک در آن دفن شد.

بر اساس برآوردها، اگر کیم جونگ اون هر سال فقط 200 میلیون دلار از ثروت خود را برای تأمین غلات هزینه و آن را عادلانه تقسیم می‌کرد، هیچ‌کس در کره شمالی بر اثر گرسنگی نمی‌مرد. در عوض، مطابق گزارش کمیسیون تحقیق سازمان ملل در سال 2014 درباره وضعیت حقوق بشر در کره شمالی، کیم جونگ ایل کاملا آگاهانه مرتکب «ایجاد قحطی و گرسنگی طولانی‌مدت» میان مردم این کشور شده است. همین مسئله را می‌توان علیه کیم جونگ اون، دیکتاتور فعلی کره شمالی، در یک دهه‌ای که از قدرتش می‌گذرد، مطرح کرد. بروز قحطی مجدد در اواسط دهه گذشته مشاهده شد و در طول همه‌گیری کرونا شدت آن بیشتر شده است. قبل از آنکه کیم جونگ اون در ژانویه 2020 مرز کره شمالی و چین را ببندد، این کشور در سال‌های 2018 و 2019 حدود 36.1 میلیون تن کمبود مواد غذایی داشت. راه‌حل کیم جونگ اون برای این بحران دریافت کمک‌های بشردوستانه بود و در نهایت هم در اکتبر امسال از مردم کشورش خواست تا سال 2025 کمتر غذا بخورند.

وضعیت تأمین مواد غذایی در شرایطی دوباره در کره شمالی بحرانی شده که کیم جونگ اون در همین 10 سال حدود یک‌چهارم تولید ناخالص داخلی کره شمالی را برای ارتش این کشور و بلندپروازی‌های موشکی و هسته‌ای خود هزینه کرده است. تفاوت قحطی در زمان کیم جونگ اون و قحطی دوران پدرش این است که فرار از گرسنگی مزمن اکنون دشوارتر شده است. در جریان قحطی در دهه 1990، بسیاری از مردم کره شمالی با وجود تلاش‌های کیم جونگ ایل برای جلوگیری از فرار آنها، توانستند به‌دنبال غذا به چین فرار کنند؛ اما در همان سال اول حکومت کیم جونگ اون، تعداد فراریانی که راهی کره جنوبی شدند نسبت به سال قبل به نصف کاهش یافت و به حدود هزارو 500 نفر رسید و در دو سال گذشته، قرنطینه تحت حکومت کیم جونگ اون به‌گونه‌ای بود که عبور از مرز بسیار دشوارتر شده است و انتظار می‌رود این آمار در پایان سال 2021 بسیار کمتر از صد نفر باشد.

میراث مرگ‌بار
زمانی که کیم در دسامبر 2011 به قدرت رسید، پیش‌بینی می‌شد حکومت او نه با اصلاحات و نه تقسیم قدرت، بلکه سرکوب شدید داخلی و تهدیدهای استراتژیک علیه همسایگان همراه خواهد بود. متأسفانه درستی این پیش‌بینی‌ها به اثبات رسیده است. در یک دهه گذشته کره شمالی شاهد تداوم نقض فجیع حقوق بشر از سوی وارث خاندان کیم و جهشی بزرگ در برنامه‌های موشکی این خاندان مستبد بوده است. کره شمالی در 10 سال گذشته بیش از 130 موشک شلیک کرده که سه انفجار موشک بالستیک قاره‌پیما در سال 2017 شاخص‌ترین تلاش‌های موشکی کره شمالی بود. در این 10 سال چهار آزمایش هسته‌ای هم انجام شده که آخرین آن در سال 2017 رقم خورد.

این سلاح‌های کشنده سفارشی، برای تهدید ایالات متحده به جنگ هسته‌ای ساخته شده‌اند، درحالی‌که کیم جونگ اون امکان صلح را مختل می‌کند و همان‌طور‌ که خواهر کیم جونگ اون اخیرا اعلام کرده، می‌خواهد واشنگتن را مجبور ‌کند تا نیروهای آمریکایی و سلاح‌های استراتژیک خود را از کره جنوبی خارج کند. هدف ظاهری کیم جونگ اون این است که در راستای پروژه «انقلاب بزرگ جوچه»، سئول متحد دیرینه غیرهسته‌ای واشنگتن در برابر پیونگ‌یانگ مسلح به سلاح هسته‌ای، آسیب‌پذیر باشد و در نهایت به اتحاد مجدد با کره‌‌ شمالی ولی این بار با شرایط مد‌نظر کیم جوان تن بدهد.

منبع: روزنامه شرق