شناسایی آبله میمونی در 105 کشور دنیا

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از ابتلای ۶۱ هزار و ۷۵۳ نفر به آبله میمونی در ۱۰۵ کشور دنیا خبر داد و گفت: خوشبختانه موارد مرگ و میر در این بیماری به اندازه کرونا بالا نیست.

سمپوزیوم آبله میمونی با حضور ۱۷۰ نفر از پزشکان و پرستاران در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار شد.
 
 مسعود مردانی، دبیر علمی سمپوزیوم گفت: این اولین سمپوزیوم کشوری است که توسط مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با همکاری مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزشی پزشکی برگزار شد. 
 

مردانی ادامه داد: همانطوری که اطلاع دارید موارد مبتلا به بیماری کرونا به نحو چشمگیری در دنیا کاهش پیدا کرده است. در ایران نیز موارد بیماری کاهش داشته و تخت‌های بیمارستانی از بیماران مبتلا به کرونا تخلیه شده است. در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها نیز بیماران غیر کرونایی بستری هستند.

وی با اشاره به اینکه تعداد موارد سرپایی هنوز به صفر نرسیده ولی خوشبختانه به نحو چشمگیری کاهش یافته است، تصریح کرد: چندی پیش، شیوع بیماری "آبله میمونی" (Monkeypox) توجه جامعه جهانی را به سمت خودش جلب کرد.
 
 به گفته عضو هیأت علمی دانشگاه اولین مورد آبله میمونی در انسان در سال ۱۹۷۰ تشخیص داده شد و موارد بیماری خیلی ناچیز و از کشورهای آفریقایی گزارش می‌شد.
 
 وی افزود: با مسافرت به این کشورها، ویروس به دفعات از آفریقا به کشورهای دیگر وارد شده است. در سال ۲۰۰۳  در آمریکا ( ۷۲ مورد)، در سال ۲۰۱۷ در نیجریه، از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ در اسرائیل (یک مورد)، در سال ۲۰۱۹ در سنگاپور (یک مورد)، در سال ۲۰۲۱ در انگلستان و ایرلند (چهار مورد) ، ولی اکثر موارد از اول ژانویه تا اکتبر ۲۰۲۱ در کشور جمهوری کنگو (۲۷۰۰ مورد بیماری و ۷۲ مرگ) گزارش شد.
 
 این استاد عفونی با بیان اینکه شیوع بسیار بالای این بیماری طی چند ماه اخیر گزارش شده است، اظهار کرد: بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ۶۱ هزار و ۷۵۳ مورد آبله میمونی از سطح ۱۰۵ کشور دنیا به ثبت رسیده است. خوشبختانه موارد مرگ و میر به اندازه کرونا بالا نیست و کل مرگ و میر این بیماری در سطح دنیا ۲۳ مورد بوده است.
 
 به گفته دبیر علمی سمپوزیوم، نکته حائز اهمیت این است که اکثر کشورهای همسایه، به خصوص کشور ترکیه و امارت متحده عربی، عربستان سعودی  و حتی بحرین و چند کشور دیگر، مواردی از این بیماری را گزارش کرده‌اند و به نظر می‌رسد با توجه به مراودات با کشورهای همسایه، امکان ابتلای هموطنان وجود دارد. از این رو باید سیستم بهداشتی، درمانی کشور آمادگی لازم برای برخورد با موارد بیماری را داشته باشد.
 
 مردانی در ادامه عنوان کرد: نکته‌ای که اپیدمی آبله میمونی را منحصر به فرد می‌کند، بروز آن در افراد هموسکچوال است (آقایانی که با همجنس خودشان تماس جنسی دارند). در دنیا ۹۷.۴ درصد موارد بیماری در آقایان گزارش شده است و  ۹۰.۹ درصد موارد بیماری در آقایانی که با همجنس خود رابطه جنسی دارند MSM (Man who has Sex With Man) گزارش شده است. استاد گروه عفونی دانشگاه اظهار کرد: سازمان جهانی بهداشت ریسک این بیماری را در جهان در سطح متوسط گزارش کرده است، اما به نظر می‌رسد سرنوشت این بیماری هیچ شباهتی به کرونا نخواهد داشت، چراکه علایم و مشخصات متفاوتی دارند.
 
 به گفته  مردانی، سازمان بهداشت جهانی درصدد تغییر نام این بیماری به منظور کاهش حجمه‌های وارد شده به بیماران است.
 
 
علایم و راه‌های انتقال بیماری آبله میمونی
 
 
به گزارش مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، علائم بیماری شامل تب، سردرد، دردهای استخوانی و عضلانی، درد پشت و کاهش انرژی است که با بزرگی غدد لنفاوی ناحیه پشت گوش، سر و گردن همراه می‌شود، سپس بیمار ابتدا دچار بثورات جلدی در ناحیه صورت، دست ها و کف پا، چشم، دهان و دستگاه تناسلی می‌شود.
 
 
نکته قابل توجه این است که اکثر بیماران در موارد خفیف بدون درمان بهبود پیدا می‌کنند ولی تعداد بسیار کمی هم ممکن است به فرم شدید بیماری گرفتار شوند.
 
 
تماس مستقیم با فردی که دچار علایم بیماری باشد، از راه‌های انتقال این بیماری است؛ با تماس پوست به پوست، صورت به صورت، دهان به پوست و لمس حوله و وسایل آلوده فرد مبتلا توسط اطرافیان بیمار احتمال انتقال بیماری وجود دارداز همین رو، برای پیشگیری از ابتلا به آبله میمونی باید از تماس مستقیم با بیماران علامت‌دار پرهیز شود. نکته قابل توجه، احتمال انتقال بیماری از راه مقاربت جنسی است؛ باید از برقراری رابطه جنسی تا شش الی هشت هفته پس از بهبود فرد مبتلا پرهیز شود.
 
 شستشوی مکرر دست‌ها و استفاده از وسایل محافظتی شامل ماسک، گان، دستکش، عینک و شیلد محافظتی در برخورد با این بیماران و یا تماس با حوله، ملحفه و وسایل بیمار ضروری است.
 
 استفاده از کاندوم نیز ممکن است منجر به جلوگیری از انتقال بیماری آبله میمونی نشود.
 
 جهت پیشگیری از این بیماری تاکنون دو نوع واکسن مجوز تولید گرفته است. واکسن ACAM۲۰۰۰ که حاوی ویروس زنده است، از سال ۲۰۰۷ مورد استفاده قرار گرفت، اما متاسفانه در بیماران با نقص ایمنی نمی توان این واکسن را تجویز کرد.
 
 واکسن  JYNNEOSنیز در کشور دانمارک ساخته شده که به علت تکنولوژی ساخت، برای افراد با نقص ایمنی نیز قابل تجویز است و در حال حاضر برای کادر پزشکی و آزمایشگاهی برای پیشگیری از ابتلا تزریق می شود. البته تزریق آن برای مردم عادی در کشور توصیه نمی شود.
 
 
همه افرادی که تا قبل از سال ۱۳۵۹ واکسن آبله را تلقیح کرده‌اند به میزان ۸۵ درصد در برابر آبله میمونی مقاوم هستند و به نظر می رسد به صورت نسبی احتمال ابتلای این افراد به بیماری نسبت به افرادی که این واکسن را دریافت نکرده‌اند، کمتر است.