هم میهن نوشت:
چرا مشکل آلودگی هوا حل نمی‌شود؟
چرا نمی‌توانیم مشکل آلودگی هوا را حل کنیم؟ برای اینکه حاضر به پرداخت هزینه‌های آن نیستیم. نه قیمت سوخت را می‌توانیم اصلاح کنیم، نه استانداردهای سوخت را می‌توانیم اجرایی کنیم، نه حاضریم واردات خودرو را آزاد و یا ساخت خودرو در داخل کشور را رقابتی کنیم، نه آمادگی داریم که ناوگان خودروهای فرسوده حمل‌ونقل شهری را نو کنیم.
به گزارش شبکه شرق، تعداد روزهای ناسالم هوای تهران و طبعاً شهرهای بزرگ و صنعتی کشور را در دهه اخیر تا حدود سه برابر افزایش یافته و بدتر اینکه روزهایی که هوا در حالت بسیار ناسالم و خطرناک است، در گذشته نبود، ولی در سال گذشته 4 روز چنین وضعی داشتند که به تعطیلی منجر شد. این احتمال وجود دارد که با ادامه روند کنونی این آمار در سال جاری و آینده بیشتر شود و حل مسئله آلودگی هوا در کشور سخت‌تر گردد. مشکل اصلی این است که ما در حال وارد شدن به وضعیتی هستیم که از نظر روان‌شناسی به آن «درماندگی آموخته‌شده» گفته می‌شود؛ یعنی پس از مدتی که نتوانستیم بر مشکل غلبه کنیم و از حل آن درمانده شدیم، به این نتیجه می‌رسیم که مشکل قابل حل نیست و این درماندگی را می‌آموزیم و به لحاظ روانی این‌گونه خود را توجیه می‌کنیم.
این روزنامه توضیح داده است: عادی‌سازی مشکلات و مسائل جامعه و نپرداختن به آنها، موجب چنین وضعی می‌شود. چرا نمی‌توانیم مشکل آلودگی هوا را حل کنیم؟ برای اینکه حاضر به پرداخت هزینه‌های آن نیستیم. نه قیمت سوخت را می‌توانیم اصلاح کنیم، نه استانداردهای سوخت را می‌توانیم اجرایی کنیم، نه حاضریم واردات خودرو را آزاد و یا ساخت خودرو در داخل کشور را رقابتی کنیم، نه آمادگی داریم که ناوگان خودروهای فرسوده حمل‌ونقل شهری را نو کنیم، نه حاضریم سرمایه‌گذاری مناسبی در حمل و نقل عمومی کنیم، نه می‌توانیم مانع مصرف سوخت‌های فسیلی آلوده‌کننده شویم، نه می‌خواهیم نظارت مؤثر بر فضای سبز شهر و... کنیم؛ خُب نتیجه همه این نخواستن‌ها روشن است؛ آلودگی بیشتر و درماندگی آموخته‌شده.
