ماجرای قطع درختان پارک قیطریه برای ساخت مسجد چیست؟

به گزارش شبکه شرق، موضوع قطع درختان پارک قیطریه واکنش رسانه‌ها و برخی چهره‌ها را به همراه داشته است.

در یادداشتی با عنوان «درختان پارک قیطریه به درد درختان ۰۶گرفتار شد» که توسط زهرا نژادبهرام، عضو پیشین شورای شهر تهران نوشته شده، آمده است:

«ظاهرا با حصار کشی در بخشی حدود ۲۰۰۰ مترمربع از پارک قیطریه طی هفته گذشته، قرار است درختان تنومند این فضای سبز نیز به سرنوشت درختان صفرشش مبتلا شود. بر اساس برخی اخبار قرار است در این بخش از پارک با قطع درختان، فضایی برای عبادت تحت عنوان مسجد مهیا شود. سوال این‌جاست که آیا قطع درختان به بهانه محل عبادت امری ضروری است؛ در حالی که شهرداری زمین‌های متعدد را در مناطق مختلف شهری به خصوص دراین منطقه دارد که می‌تواند از آنها برای ساخت مسجد استفاده کند. از قضا می‌توان با ایجاد محلی برای عبادت در فضای این پارک در میان درختان فضای عبادت دلچسبی را مهیا کرد که البته الان هم وجود دارد. اما ظاهر موضوع فقط فضای عبادت نیست، شاید قرار است آنجا پاساژ و مرکز تجاری به بهانه مسجد ساخته شود.

هم‌اکنون پیرامون این پارک قدیمی شهر تهران، امامزاده علی‌اکبر، امامزاده اسماعیل، حسینیه چیذر، چند مسجد و چند حوزه علمیه و... وجود دارد که بستر عبادت شهروندان این منطقه است. اما به نظر می‌رسد قطع درختان به رویه‌ای برای مدیریت شهری جدید مبدل شده که هر دفعه نسبت به محروم ساختن شهر از درختان و فضای سبز ورود پیدا کند. شهر تهران هم‌اکنون با کمبود شدید فضای سبز روبه رو است، آلودگی هوا، تراکم جمعیت در کنار مشکلات مربوط به سوخت‌های فسیلی نیاز به گسترش فضای سبز در این شهر را بیشتر کرده است؛ بر اساس رویکرد سازمان ملل سرانه فضای سبز برای هر نفر در شهرهای بزر‌گ بین ۲۰ - ۲۵ متر مربع است. اما درشهر تهران بسیار کمتر از این است.   

در واقع از آنجا که قطع درخت دارای جرایم سنگینی در این شهر است وحتی مصوبه خانه‌باغ در جهت حفظ درختان در سال ۱۳۹۹ از سوی شورای عالی شهرسازی بدین منظور مصوب شد، مدیریت شهری ششم بی‌توجه به این اصول و ضرورت پاسداری از محدوده تحت اختیار خود نظیر پارک‌ها و... درصدد قطع درختان است.

این از عجایب روزگار است که متولی خود در جهت وارد آوردن خسارت به بدنه پارک و درختان آن که متعلق به مردم است، بر آمده است. 

این پارک یکی از پارک‌های دوره قاجار است که در دهه ۵۰ وقف شهرداری شد و به بوستان تبدیل شد. شکل هندسی پارک قیطریه به صورت نامنظم است و مساحت آن به ۱۲۲۶۰۰ متر مربع می‌رسد. این بوستان بافتی جنگلی دارد و با درختان درهم تنیده و سربه فلک کشیده، به بکرترین پارک شمالی تهران تبدیل شده است.

وجود این فضای سبز برای منطقه قیطریه که از تراکم جمعیتی زیادی برخوردار است همچون نگینی سبز بر تارک این محله است و ایجاد هر نوع اختلال و از میان بردن فضای موجود خسارتی جبران‌ناپذیر را به شهر وارد می‌کند. شهری که باید الگوی شهرهای کشور بوده و نقش ممتازی در منطقه و جهان ایفا کند. 

فضای سبز موجود در تهران امروزه یکی از بهترین ظرفیت‌های گردشگری در شهر به خصوص برای خانواده‌های کم‌درآمد است که می‌توانند از این ظرفیت برای تفرج و گذران اوقات فراغت بهره ببرند. کم‌توجهی مدیریتی و در نظر نگرفتن نیاز این شهر بزرگ که قریب به 12 میلیون نفر را طی روز در خود جای می‌دهد، در حفظ و ارتقای فضای سبز به خصوص درختان با ارزش آن امری نیست که بتوان با سکوت از آن عبور کرد. پیش از این نیز مدیریت شهری با بی‌توجهی نسبت به ظرفیت فضای سبز شهری اجازه حذف درختان با قدمت در پادگان صفر شش در منطقه پاسداران را داده است. و ظاهرا درصدد نادیده گرفتن مصوبه خانه‌باغ و بازگشت به مصوبه برج‌باغ منسوخ شده است. 

این موارد نگرانی برای حصار‌کشی در پارک قیطریه را برای شهر بیشتر می‌کند که این اتفاق در میان چشم شهروندان بدون هیچ توضیحی رخ داده و ظاهرا منجر به حذف درختان خواهد شد.

فراموش نکنیم که مسوولیت مدیریت شهری به ویژه شورای شهر در نظارت بر اقدامات مدیریت شهری امری فصلی و موردی نیست بلکه حضور در جای جای شهر و پاسخگویی نسبت به اتفاقات متفاوت از اصلی‌ترین وظایف آنها است. در این میان جا دارد که مدیریت شهری با عنایت به اجرای طرح «من شهردارم» که نسخه‌ای از طرح« آرزوهای تهران» در دوره قبل مدیریت شهری است پاسخ دهد آیا اجرای پروژه در پارک قیطریه بر مبنای این درخواست بوده است. مگر نه آنکه قرار بود مردم طرح‌ها و پروژه‌های شهری را درخواست کنند و بر اساس آن طرح قرار بود بر مبنای نظرات مردم طرح‌ها به اجرا در‌آید. به نظر نمی‌رسد اهالی محله قیطریه نسبت به از بین بردن درختان پارک منطقه چنین درخواستی را داشته باشند.

ظاهرا این تصمیم متمرکز مدیریت شهری بوده که بدون توجه به خواست اهالی محل به دلایل نا‌معلوم و غیر قابل دفاع در حال صورت گرفتن است. آن‌هم درآستانه بهار که فصل شکوفا شدن و باردهی آنها است....

خواست ما حذف حصارهای ایجاد شده و حراست از درختان این پارک است و ضرورت دارد کنشگران شهری و مردم محل نسبت به این اقدام درخواست جدی خود را بیان دارند. و شورای شهر در حمایت از خواست مردم و علاقه‌مند‌ان به حفظ فضای سبز موجود در شهر و حراست از درختان آن، آنها را همراهی کنند.»