|

هزار دلیل برای اضطراب کودکان

مسئول واحد صدای یارای انجمن حمایت از حقوق کودکان با اشاره به اینکه کودکان و نوجوانان گاهی مواقع به دلایل مختلفی دچار تنش و اضطراب می‌شوند، جهت رفع استرس و اضطراب و همچنین پیشگیری از برخی آسیب‌های روانی آنها راهکارهایی به والدین ارائه کرد.

هزار دلیل برای اضطراب کودکان

ایسنا: مسئول واحد صدای یارای انجمن حمایت از حقوق کودکان با اشاره به اینکه کودکان و نوجوانان گاهی مواقع به دلایل مختلفی دچار تنش و اضطراب می‌شوند، جهت رفع استرس و اضطراب و همچنین پیشگیری از برخی آسیب‌های روانی آنها راهکارهایی به والدین ارائه کرد.

سمیه امیدی ضمن توصیه به خانواده‌های دارای کودک و نوجوان،‌ بیان کرد: کودکان و به‌ویژه نوجوانان تحت فشارهای ناشی از کمال‌گرایی والدین، موضوعاتی مانند فشار بیش از حد در کسب نمرات و رتبه‌های برتر درسی، آموزشی، ورزشی و... و همچنین گروه‌های دوستی، انتظارات خانواده ‌و جامعه و تحت تأثیر قرارگرفتن سطح بالای هورمون‌ها که به دنبال آن تغییرات در خلق‌و‌خو حاصل می‌شود، هستند. هر یک از این موارد می‌تواند فشار سنگینی بر نوجوانان وارد کرده و منجر به تحریک‌پذیری، عصبانیت و آشفتگی خلقی آنها شود و این در حالی است که بزرگسالان به راحتی این فشارها را نادیده می‌گیرند. با توجه به موارد ذکرشده، به طور عمومی کودکان و نوجوانان به دلیل‌ انتظارات بالای والدین، روابط اجتماعی با دوستان،‌ تغییرات زیاد در محیط زندگی مثل تغییر مدرسه، جابه‌جایی منزل، جدایی والدین و تنش‌های رابطه بین والدین، کمبود خواب، مسئولیت‌های زیاد و فرصت ناکافی دچار تنش و اضطراب می‌شوند. یکی از خطرات جدی در زمینه پیش‌آگاهی‌ آسیب‌های روانی کودکان و نوجوانان وجود اختلالات روانی و شخصیتی والدین است. بنابراین خانواده‌ها توجه کنند که در کل در روند زندگی کودکان و نوجوانان استرس و اضطراب و همچنین به‌هم‌ریختگی خلقی به صورت مشکلات رفتاری، مشکلات تحصیلی، روابط با والدین و همسالان و تحریف شناختی (من زشتم، کسی منو دوست نداره) بروز داده می‌شود. این روان‌شناس همچنین به والدین توصیه کرد که برای پیشگیری از اضطراب و استرس و به‌هم‌ریختگی خلقی کودکان و نوجوان به آنها تعلیم عاطفی دهند؛ به این صورت که با ارتباط مناسب و محیط غنی به آموزش شناخت احساسات و خودآگاهی، کمک به بیان آنها داشته باشند. در واقع راجع به احساسات مختلف با او صحبت و احساسات کودکان و نوجوان را درک کنند. به صورت واقع‌بینانه و عادلانه از فرزند خود انتظار داشته باشند، یک فعالیت ورزشی برای نوجوان ترتیب دهند، فعالانه به حرف‌های فرزندشان گوش کنند، کمتر به او امر و نهی کنند، تفریحات مشترک ترتیب دهند، مهارت‌های حل مسئله را آموزش و در نوجوانان با تشویق این موضوع را تقویت کنند، به تصمیم نوجوان‌شان احترام بگذارند تا به مرور این مهارت را خود به دست بیاورند و همچنین برای برخی مشکلات خانوادگی از نوجوان‌شان کمک بگیرند.