«نگرانم! فرداى ایران چه خواهد شد؟»؛ این جمله‌اى است که این روزها از زبان بسیارى از اطرافیان خود به تکرار مى‌شنویم. درحالى‌که روز به روز چالش‌هاى اقتصادى، اجتماعى و... گسترش بیشترى یافته و متأثر از این وضع، نوعى سردرگمى فضاى عمومى کشور را فرا‌گرفته، نگرانى نسبت به آینده و سرنوشت ایران نیز رو به تزاید است. مشکلات روزافزونى همچون تورم افسارگسیخته، گرانى کالاها، سیر صعودى قیمت ارز، سکه، طلا، گوشت، مرغ، پیاز و... هم‌اکنون وضعى ایجاد کرده که بدون تردید مى‌توان مدعى شد روزانه هزاران خانواده به زیر خط فقر کشیده مى‌شوند. از سوى دیگر، نبود هیچ چشم‌انداز روشنى براى رفع این مشکلات یا لااقل اصلاح امور از سوی دولت و ادامه اعمال سیاست‌هاى سخت‌گیرانه در قبال آزادى‌هاى فردى و...، هر روز داستانى درست کرده که انگار چیزى به نام آینده وجود ندارد. خبرهاى نگران‌کننده نوعى آینده‌پریشى را براى خانواده‌ها به ارمغان آورده و امواج مهاجرت را گسترش داده است.