ناصر حجازی، دروازه بان پیشین تیم ملی و مربی فوتبال اهل ایران

‌ناصر حجازی در 23 آذر 1328 در تهران به دنیا آمد.

او همراه پدر و مادر و 4 خواهر و یک برادر دیگرش در تهران زندگی می کرد.

پدرش متولد محله لاله تبریز بود و در تهران آژانس املاک داشت.

وی دوره دبستان را در مدرسه ی هخامنش و دوره دبیرستان را در دبیرستان های ابومسلم، سعادت، سینا، سهند و شرق طی کرد.

 وی در تیم فوتبال دبیرستان ابومسلم در پست گوش راست و دروازه بانی بازی می کرد. همچنین در تیم بسکتبال این دبیرستان حضور مستمر داشت.

چند سال بعد و با پیشرفت های چشمگیر، حجازی توانست توانایی خود را در پست دروازه بان به دیگران اثبات کند.

چندی بعد با سرمربی گری رایکوف در تیم ملی، او عزیز اصلی و فرامرز ظلی را کنار گذاشت و ناصر حجازی را به عنوان دروازه بان برگزید.

در مرداد 1348، تیم ملی برای بازی های دوستانه راهی شوروی شد و پنج مسابقه انجام داد. در چهار دیدار اول حجازی دروازه بان تیم بود که اولین تجربه ملی وی محسوب می شد. در برابر تیم ایوانوا چهار گل خورد، در برابر مینسک دو و در مقابل ویلنوسک و کالنین هم سه بار دروازه اش گشوده شد، دوازده گل خورده در چهار مسابقه باعث شد تا در بازی پنجم جای خود را به رضا قفل ساز بدهد.

پس از آن حجازی اولین بازی ملی رسمی خود را در سن 19 سالگی در 22 شهریور 1348 در آنکارا در مقابل تیم ملی پاکستان انجام داد که با نتیجه 4 بر 2 به نفع ایران پایان یافت.

 در بازی دوم هم در مقابل تیم ملی ترکیه چهار گل در نیمه اول دریافت کرد.

عملکرد تیم پس از این مسابقات مورد انتقاد قرار گرفت تا جایی که کیهان ورزشی نوشت:"مربی خارجی اگر ارسطو هم باشد هرگز نمی تواند ما را بشناسد.

باید فرامرزی و یاوری و ظلی را می آوردند نه این چند بچه‌ی بی تجربه را.

ناصر حجازی در سال ۱۳۵۲ با دختری به نام بهناز شفیعی آشنا شد و ازدواج کرد که ثمرهٔ این ازدواج دو فرزند به نام‌های آتوسا و آتیلا است. فرزندان وی هم همانند پدرشان به فوتبال علاقه زیادی داشتند و بازیکن فوتبال شدند. آتیلا سابقه بازی در تیم استقلال را دارد و آتوسا  نیز، در دوران بازی خود عنوان بهترین گل زن فوتسال زنان را کسب کرد.

در سال 1356 قبل از صعود ایران به جام جهانی آرژانتین مسئولان به بازیکنان تیم ملی قول اعطای خانه در شهرک غرب تهران و پاداش هایی داده بودند، پس از صعود ایران.

فدراسیون زیر بار وعده داده شده نرفت. حجازی در آستانه سوار شدن بازیکنان به هواپیما برای سفر به آرژانتین درخواست اجرای وعده ها را کرد و گفت که پا به هواپیما نخواهد گذاشت.

حجازی میگوید: اصرار می کردم اگر نتوانم پول تهیه کنم همسرم به جرم کشیدن چک بی محل دستگیر می شود… پای پله هواپیما به مهاجرانی گفتم تا اینجا روی قول شما حساب می کردم. اما حالا اگر قرار است همسرم به زندان بیفتد به آرژانتین نمی آیم و در تهران می مانم.

در واپسین لحظات پاکت پولی تهیه شد و تحویل حجازی شد و او پاکت را تحویل همسرش داد.

ناصر حجازی در دهه 1350 دروازه بان اصلی تیم ملی ایران بود و با این تیم دو بار قهرمان جام ملت های آسیا (1972 و 1976) و یک بار قهرمان بازی های آسیایی 1974 تهران شد و در جام جهانی 1978 آرژانتین هم عملکرد خوبی در جام جهانی داشته و با وجود اینکه ایران در مرحله گروهی 8 گل دریافت کرد اما چهار گل را از از روی نقطه پنالتی دریافت کرد.

او همچنین سهمیه حضور در المپیک 1976 مونترآل و مقام سومی جام ملت های آسیا 1980 را هم به دست آورد.

 پس از آن حجازی مورد توجه تیم منچستر یونایتد قرار گرفت و مدتی با این تیم تمرین کرد  اما در پی اعلام فدراسیون فوتبال ایران و اینکه به او اجازه داده نشده که به این تیم بپیوندد از طرف باشگاه منچستر یک هفته به او فرصت داده شد تا رضایت نامه دریافت کند اما به دلایلی نتوانست در فرصت مذکور رضایتنامه را بگیرد و پس از پایان این مدت و به دلیل تاخیر صورت گرفته منچستر با دروازه بان دیگری قرار داد امضا کرد و ناصر خان حجازی بزرگترین فرصت زندگی اش را از دست داد.

آخرین بازی حجازی در سال 1359 و در بازی ایران- کویت انجام گرفت و بعد از آن به دلیل قانون عجیبی معروف به «قانون 29 ساله ها» که حضور دروازه بانان بالای 29 سال را در تیم ملی را ممنوع می کرد از تیم ملی کنار گذاشته شد. این قانون آن زمان تنها به ناصر حجازی ابلاغ شد.

اولین دوره مربیگری ناصر حجازی در سال 1361 اتفاق افتاد که به عنوان بازیکن مربی فعالیت میکرد و توانست  استقلال را نایب قهرمان آن سال کند و پرسپولیس علی پروین را شکست دهد.

 اولین تجربه مربیگری خارجی حجازی در محمدان بنگلادش بود، نقطه اوج این باشگاه در سال 1367 با پیروزی بر پرسپولیس و صعود به یک چهارم نهایی جام باشگاه های آسیا رقم خورد.

 حجازی در مورد آن مسابقه می گوید:«رئیس باشگاه گفت می خواهم بیایم رختکن بگویم کمتر گل بخورید آبرویمان نرود! گفتم می خواهی بیایی روحیه بچه ها را تضعیف کنی؟ لازم نکرده! خودم به رختکن رفتم و گفتم بچه ها من پرسپولیس را می شناسم اصلاً تیم نیست! خلاصه به داخل زمین رفتیم و بازی را بردیم.

این برد در تاریخ محمدان بنگلادش بی سابقه بود. بعد از بازی جشنی گرفتند که باورنکردنی بود. تمام مردم شهر بیرون آمده بودند.

در سال های بازگشتش به ایران بین سال های 74 تا 75 که مربی ماشین سازی بود عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داد  به همین خاطر بحث هایی در مورد انتخاب حجازی به عنوان سرمربی تیم ملی در مطبوعات مطرح شد.

. اما در نهایت نام مایلی کهن به عنوان مربی تیم ملی اعلام شد

در سال 1386 پس از انتخاب مجدد علی فتح الله زاده به سمت مدیرعاملی، مجدداً سرمربی باشگاه استقلال تهران گردید که دوام زیادی نداشت و در هفته چهاردهم فیروز کریمی جایگزین او شد.

حجازی در زمان مربی گری اش بازیکنان بزرگی همچون: علی دایی، رحمان رضایی، علیرضا اکبرپور و علی اکبر استاد اسدی را به  فوتبال ایران معرفی کرد.

سرانجام ناصر حجازی در 30 اردیبهشت 1390 در حین تماشای دیدار تیم فوتبال استقلال مقابل پاس همدان در روز آخر لیگ برتر به دلیل وخامت حالش به کما رفت.

او مدت ها بود که از بیماری سرطان ریه در رنج بود.

تا اینکه در تاریخ 2 خرداد 1390، ساعت 10:55 دقیقه ی صبح، در بیمارستان کسری در تهران درگذشت.

ناصر حجازی در طول 18 ماه بیماری هیچ گونه کمک دولتی را قبول نکرد. او دربارهٔ بیماریش و حضور مسئولان دولتی در کنار خود در بیمارستان گفته بود:«خیلی از مسئولان آمدند. من احتیاجی به کمک هیچکدام از آنها را نداشتم.

یادشان گرامی.