کاسیوس مارسلوس کلی، بوکسور سنگین وزن آمریکایی

کاسیوس مارسلوس کلی، بوکسور سنگین وزن آمریکایی بود.

کلی در 17 ژانویه 1942 در کنتاکی آمریکا متولد شد.

کاسیوس زمانی که ۱۲ ساله بود به افسر پلیسی اطلاع داد که دوچرخه اش سرقت شده است و گفت اگر دزد را بیابد، حتما حقش را از او می گیرد.

 آن افسر که جو مارتین نام داشت در یک باشگاه کوچک محلی به کودکان بوکس آموزش می داد. به همین دلیل به او گفت اگر دوست دارد با دزد مبارزه کند، بهتر است که ابتدا بوکس را یاد بگیرد.

این گونه بود که خیلی زود وارد رینگ بوکس شد. این کودک ۱۲ ساله با سرعت تحت نظر مارتین مربی خود، در یادگیری بوکس پیشرفت چشمگیری کرد. زمانی که وارد دبیرستان شد، در کنتاکی، موفق شد ۶ عنوان را به دست آورد.

 به خاطر کسب این افتخارات مسئولین مدرسه نمرات و وضعیت ضعیف درسی او را نادیده گرفتند و مدرک فارغ التحصیلی او را صادر کردند.

تابستان ۱۹۶۰ در بازی های المپیک رم، به مدال طلای بوکس در رده ی سنگین وزن دست یافت. پس از آن زیر نظر «آنجلو داندی» آموزش بوکس را به صورت حرفه ای فرا گرفت و در همین سال ها عقاید مذهبی خود را نشان داد. در حالی که نتایج خیره کننده و اعجاب انگیز او در مسابقات و روحیه ی قوی و خستگی ناپذیرش سبب شده بود که به او لقب «مشت زن لویی ویل» را بدهند.

کاسیوس در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۰ در 18 سالگی توانست در اولین مسابقه ی حرفه ای خود در لویی ویل طی ۶ راند تونی هونساکر که رئیس پلیس ویرجینای شرقی بود را شکست بدهد.

در فاصله سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳ این بوکسور جوان در پانزده مسابقه ی سخت و نفس گیر توانست حریفان خود را ناک اوت کند. پرافتخارترین و هیجان انگیزترین موفقیت کاسیوس، پیروزی در مقابل آرچی مور و آلخاندرو لاورانته است که در کارنامه ی خود سابقه ی ۲۰۰ پیروزی چشمگیر را ثبت کرده بودند.

علاوه بر مسابقات بوکس سنگین وزن و کسب افتخارات متعدد، یکی دیگر از دلایلی که سبب معروفیت کاسیوس کلی شد این بود که در سال ۱۹۶۲، پس از آشنایی با الیجا محمد (سیاستمدار اهل ایالت متحده آمریکا) به دین اسلام گروید.

او پس از مسلمان شدن نام خود را به «محمد» و نام خانوادگی اش را به «علی» تغییر داد و اعلام کرد یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در زندگی تجربه کرده، همین تغییر نام دادن به «محمدعلی» است.

در ۲۵ فوریه ۱۹۶۴ محمدعلی کلی برای کسب عنوان قهرمانی در رده سنگین وزن، مقابل «سانی لیستون» کسی که تمام بوکسورهای نامی با هراس از او حرف می زدند، قرار گرفت.

محمدعلی هدفی بزرگ و انگیزه ای قوی داشت اما سانی لیستون نیز اعتماد به نفس بالایی داشت و برای هر مبارزه ای کاملا آماده بود. در راند اول نوع بازی کلی همه و حتی لیستون را حیرت زده کرد، زیرا قبل از شروع مسابقه به او هشدار داده بودند که مراقب سرش در برابر ضربات سهمگین لیستون باشد. به همین دلیل در راند اول ابتدا شرایط را به خوبی بررسی کرد سپس تلاش کرد لیستون را خسته کند و به هیچ عنوان به او فرصت نمی داد.

مسابقه به گونه ای پیش رفت که در اوایل راند سوم لیستون خستگی خود را به طور آشکاری بروز داد. محمدعلی نیز از این شرایط استفاده نمود و با ضربات سنگین او را بیشتر ضعیف کرد. در لحظات پایانی راند سوم یکی از ضربات محمدعلی باعث شد زیر چشم لیستون شکاف عمیقی ایجاد شود و توانایی او بیشتر تحلیل رود.

این بوکسور جوان و توانمند، نیروی خود را تا پایان راند ششم نگه داشت و منتظر پایان بازی بود که ناگهان سانی لیستون از شدت درد به خود پیچید، و اعلام کرد بازوی او دررفته است به همین سبب از ادامه بازی انصراف داد.

سرانجام محمدعلی کلی، طی رقابتی سنگین و بسیار نفس گیر توانست عنوان قهرمانی جهان را کسب نماید. پس از آن در ماه نوامبر ۱۹۶۵ فلوید پترسون، قهرمان سابق دنیا را نیز شکست داد.

در سال ۱۹۶۶ از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ علیه ویتنام امتناع کرد و اعلام کرد که هرگز در برابر همنوعان خود در ویتنام، به جنگ نمی ایستد. این مسئله تا مدت ها بر سر زبان همگان بود!

اما باعث شد تا ۵ سال از حضور در مسابقات بوکس محروم شده و گواهینامه ی بوکسش نیز به حالت تعلیق درآید. البته لازم به ذکر است که پس از مدتی، زمان محرومیت او تا ۳ سال کاهش یافت.

محمدعلی تمام دوران محرومیت خود را کمتر به تمرین پرداخت و بیشتر با حضور در مجامع سیاسی و برنامه های تلویزیونی، همچنین سخنرانی در دانشگاه ها این مدت را پشت سر گذاشت.

سال های ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷ برای کلی سال هایی بسیار پرمشغله بودند. به این دلیل که هفت بار از عنوان قهرمانی خود مجبور شد دفاع کند.

محمدعلی کلی پس از سپری کردن دوران محرومیت خود، سرانجام در سال ۱۹۷۰ بار دیگر جواز بوکس خود را دریافت نمود و در اولین رقابت پس از بازگشت به بوکس، با جری کواری مبارزه کرد و او را شکست داد، ولی متاسفانه به علت چند سال دوری از ورزش حرفه ای، نتوانست عنوان قهرمانی سال ۱۹۷۱ را در برابر جو فریزر به دست آورد.

اما محمدعلی کلی دوباره به دوران اوج خود بازگشت و موفق شد دو بار دیگر عنوان قهرمانی جهان را کسب کند، موفقیتی که تاکنون هیچ بوکسوری آن را به دست نیاورده است.

محمدعلی کلی سرانجام با ۵۶ پیروزی، ۳۷ ناک اوت و ۵ شکست، در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۹ رسما با دنیای پرهیجان بوکس خداحافظی کرده و اعلام بازنشستگی نمود.

وی در سال ۱۹۸۲ به سندروم پارکینسون دچار شد، این بیماری تدریجی و بدون درمان قطعی است که باعث می شود بخش مهمی از مغز، به طور تدریجی دچار زوال شود.

آن روزها با وجود این که علائم بیماری پارکینسون در محمدعلی کاملا مشهود بود ولی افتخار روشن کردن مشعل المپیک آتلانتا را در جورجیای آمریکا به دست آورد.

در ۲۳ مه ۲۰۱۶ به علت بروز مشکلات تنفسی به بیمارستان منتقل شد و حالش رو به وخامت گذاشت.

محمدعلی کلی سرانجام در سن ۷۴ سالگی، پس از ۳۲ سال تحمل بیماری پارکینسون در ۳ ژوئن ۲۰۱۶ در بیمارستان آریزونا دار فانی را وداع گفت.

پس از یک هفته از فوت او، مراسم خاکسپاری در زادگاهش لویی ویل ایلات کنتاکی برگزار شد و هزاران نفر در مراسم تشییع پیکر او حضور داشتند.