همایون شجریان: خوانندگی زنان یک نیاز اجتماعی است
همایون شجریان از لزوم خوانندگی و نواختن زنان در ایران گفت.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق، همایون شجریان که کمتر در رسانه‌ها حضور پیدا می‌کند، در حاشیه جشن حافظ با برنامه بیلبورد گفت‌وگویی انجام داد و درباره لزوم تغییر در نحوه حضور زنان در عرصه موسیقی سخن گفت. او این مسئله را یک ضرورت اجتماعی دانست که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. به بخشهایی از گفتگوی او با بهمن بابازاده اشاره می‌کنیم
خوانندگی و نوازندگی زنان یک ضرورت
شجریان در بخشی از صحبت‌هایش درباره حضور زنان گفت: «زنان خواننده یا نوازنده در این سال‌ها یا کاملاً نادیده گرفته شده‌اند یا به‌طور محدود و کمرنگ اجازه فعالیت داشته‌اند. این در حالی است که این نیاز از دو سمت وجود دارد؛ هم از طرف هنرمندانی که استعداد، پتانسیل و خلاقیت دارند و می‌خواهند هنر خود را ارائه دهند، و هم از سوی مخاطبانی که دوست دارند صدای زنان را بشنوند، آثارشان را دنبال کنند و بدون دغدغه به تماشای نوازندگی و اجرای آن‌ها بنشینند. این نباید مسئله‌ای باشد که فقط به اجرای موسیقی مختص زنان محدود شود. ما در حد توان خود سعی کرده‌ایم که این فضا را بشکنیم و شرایطی فراهم کنیم که زنان در کنار دیگر اعضای گروه حضور داشته باشند.»
او در ادامه درباره ضرورت تغییر در این رویکرد افزود: «همیشه تلاش کرده‌ایم هنرمندان توانمند را به همکاری دعوت کنیم و با آن‌ها کنسرت برگزار کنیم. حتی در برخی موارد، به دلیل مخالفت‌هایی که صورت گرفته، ناچار شده‌ایم برخی از این کنسرت‌ها را لغو کنیم. اینکه از ما خواسته شود ترکیب گروه خود را تغییر دهیم و نوازندگان زن را از صحنه کنار بگذاریم، برای ما توهین‌آمیز بوده است. این موضوع فقط به نوازندگی محدود نمی‌شود؛ فکر می‌کنم بیشترین مشکل در مورد خواندن زنان باشد. اما در نهایت، این مسئله باید روزی حل شود، چراکه نیاز عمیقی در جامعه وجود دارد و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.»
همدلی در موسیقی ایران
همایون شجریان درباره گردهمایی هنرمندان در جشن حافظ و ضرورت همدلی در موسیقی گفت: «شاید نیاز داریم چنین مراسم‌هایی برگزار شود، جایی که هنرمندان بتوانند کارهایشان را به نمایش بگذارند، جایزه بگیرند و یکدیگر را تشویق کنند. به نظرم این اتفاقی بسیار ارزشمند است. برای من، دیدار با عزیزانم در این شب، از هر چیز دیگری لذت‌بخش‌تر بود.»
انوشیروان روحانی و سکوت پنجاه‌ساله‌اش
او همچنین درباره لزوم فراهم کردن شرایط برای حضور هنرمندانی مانند انوشیروان روحانی در ایران گفت: «وقتی تقاضای زیادی برای شرکت در کنسرت‌ها وجود دارد، اما فضای کافی در اختیار نداریم، مجبوریم اجراهای متعددی را در شب‌های متوالی برگزار کنیم. گاهی این اجراها به ۳۰ یا ۴۰ شب می‌رسد که برای هنرمندان، به‌ویژه استادان بزرگی مانند آقای روحانی، بسیار دشوار خواهد بود. دو مسئله مهم وجود دارد: یکی فراهم کردن سالنی که بتواند حداقل ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر را زیر یک سقف جمع کند، و دیگری راضی کردن آقای روحانی برای شکستن این سکوت پنجاه‌ساله. به نظرم، دیگر وقت آن رسیده است که این سکوت پایان یابد.»
