فناوری به کمک دیپلمات‌های آمریکایی می‌آید
وزارت امور خارجه ایالات متحده در حال آموزش دیپلمات‌ها در زمینه امنیت سایبری، حریم خصوصی، ارتباطات از راه دور و سایر حوزه‌های فناوری است که به آنها امکان می‌دهد سیاست‌های ایالات متحده را در خارج از کشور بهتر پیش ببرند.
یکی از مهم‌ترین ابتکاراتی که دفتر سایبری وزارت خارجه آمریکا در دو سال اخیر داشته، برگزاری کلاس‌های آموزشی در زمینه در امنیت سایبری، مخابرات، حریم خصوصی، نظارت و سایر مسائل دیجیتالی برای دیپلمات‌ها است. این کار با هدف تقویت مجدد دیپلماسی دیجیتال ایالات متحده در زمانی که رقیبانی مانند روسیه و چین به طور فزاینده‌ای در تلاش هستند تا نحوه استفاده جهان از فناوری را شکل دهند. ناتانیل فیک، سفیر کل ایالات متحده در امور فضای سایبری و سیاست دیجیتال در این دوره‌ها با دیپلمات‌ها در مورد چالش‌های فناوری و سایبری بی‌شماری که دیپلمات‌های آمریکایی با آن مواجه هستند، صحبت می‌کند.
به اعتقاد فیک آمریکا در مدیریت نسل قبلی پلتفرم‌های فناوری، به‌ویژه پلتفرم‌های [رسانه‌های] اجتماعی خوب عمل نکرد و اعتبار خود را از دست داد. بازگرداندن این اعتبار و گسترش نفوذ آمریکا بر مسائل دیجیتالی نیازمند دیپلماسی متبحر از فناوری است و وزارت امور خارجه برای ایجاد این امکان بر برنامه آموزشی فیک حساب باز کرده است. فیک برنامه آموزشی را مهم‌ترین بخش کار خود نامیده است. او می‌گوید: «تکنولوژی در حال تبدیل شدن به یک منبع تأثیرگذار است. تکنولوژی در حال تبدیل شدن به مرکز سیاست خارجی ما است.»
حفظ رهبری جهانی
از دخالت روسیه در انتخابات گرفته تا تسلط صنعتی چین، ایالات متحده با انبوهی از تهدیدات دیجیتالی مواجه است. مقابله با این امر مستلزم کارزارهای دیپلماتیک ماهرانه در سطوح مختلف است؛ از گفتگوهای دوجانبه با کشورها گرفته تا درخواست‌های گسترده در برابر ۱۹۳ عضو سازمان ملل. اما این کار تنها زمانی امکان‌پذیر است که افسران حرفه‌ای خدمات خارجی در خط مقدم دیپلماسی ایالات متحده بفهمند که چرا مسائل فناوری و سایبری اهمیت دارند و چگونه در مورد آنها بحث کنند. کریس پینتر که به عنوان اولین سفیر سایبری ایالات متحده از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ خدمت کرده است، می‌گوید: «ایالات متحده هم باید تکنولوژی را کاملاً درک کند و هم رهبری آن را به دست گیرد.»
به گفته پینتر این رهبری در موضوعات پرمخاطب مانند هوش مصنوعی و رقابت در 5G بین ارائه‌دهندگان غربی و چینی مهم است، اما مسائل دیگر نیز مانند اینترنت و مبارزه با جرایم سایبری هم به همان اندازه حیاتی هستند. دیپلمات‌ها همچنین باید بتوانند کاستی‌های دیجیتال و شکاف‌های امنیتی را در کشورهای میزبان خود شناسایی کنند. موفقیت صندوق کمک‌های خارجی سایبری جدید وزارت امور خارجه تا حد زیادی به این توانایی دیپلمات‌ها بستگی دارد. آنها باید بتوانند در راستای رفع کاستی‌های دیجیتالی کشور میزبان پیشنهادهای مجذوب‌کننده‌ای ارائه دهند. علاوه بر این، از آنجا که تقریباً هر چالش جهانی، از تجارت گرفته تا آب‌وهوا، جنبه فنی دارد، همه دیپلمات‌های ایالات متحده باید از این مسائل آگاه باشند.
تخصص داشتن دیپلمات‌ها در فناوری به ایالات متحده کمک می‌کند تا ائتلاف‌های خود را در زمینه تحقیقات جرایم سایبری، بازدارندگی باج‌افزار و استفاده ایمن از اینترنت گسترش دهد؛ تمام بسترهایی که جنگ‌های نیابتی امریکا با چین و روسیه بر آنها شکل گرفته است. دیپلمات‌هایی که دانش فنی ندارند حتی متوجه نمی‌شوند که همتایان روسی و چینی آنها چگونه دیدگاه‌های غیرلیبرال خود را در مورد حاکمیت اینترنت، سانسور و نظارت گسترده به کشورهای دیگر تحمیل می‌کنند.
آماده‌سازی چشم و گوش آمریکا
دولت اوباما اولین دولتی بود که برنامه آموزشی دیپلماسی فناوری را ایجاد کرد. سخنرانان دولتی و مشاهیر صنعت فناوری مانند وینت سرف، خالق اینترنت، ابعاد تکنولوژیکی، اجتماعی و سیاسی مسائل دیجیتالی را که دیپلمات‌ها باید با دولت میزبانشان مطرح می‌کردند، مورد بحث قرار دادند. در ابتدا این برنامه‌ها با مقاومت مواجه شدند و فرض می‌شد که این مسائل گذرا باشند. اما پس از گذشت چندین سال، زمانی که سنا به اتفاق آرا نیت فیک را به عنوان سفیر سایبری آمریکا در سپتامبر ۲۰۲۲ تأیید کرد، نادیده گرفتن چالش‌های فناوری غیرممکن شد.
فیک به سرعت تیم خود را مأمور ساخت تا یک برنامه آموزشی مدرن طراحی کنند و آن را در برنامه دفتر خدمات خارجی امریکا بگنجانند. و گنجاندن آن در برنامه درسی منظم FSI کرد. این برنامه آموزشی به خوبی با دیدگاه آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه مطابقت دارد. او معتقد است که یک هیئت دیپلماتیک آمریکایی باید کاملاً به چالش‌های مدرن آشنا باشد و به اندازه کافی نیز برای رویارویی با آنها زیرک باشد. فیک می‌گوید: «ارتقای دیپلماسی فناوری ما» یکی از «اولویت‌های اصلی بلینکن» است.
فیک و دستیارانش با تدوین برنامه درسی چندین هدف بزرگ برای برنامه آموزشی جدید داشتند. اولین اولویت این بود که اطمینان حاصل شود که دیپلمات‌ها متوجه می‌شوند که چه چیزی در خطر است؛ زیرا ایالات متحده و رقبای آن برای برتری جهانی در مسائل فناوری رقابت می‌کنند. کاترین فیترل، مشاور ارشد سیاست سایبری در ایالت که به اداره امور کمک می‌کند، می‌گوید: «دولت‌های مستبد و دیگر بازیگران از ابزارهای سایبری و دیجیتالی برای تهدید امنیت ملی، صلح و امنیت بین‌المللی، رونق اقتصادی و همچنین اعمال حقوق بشر استفاده کرده‌اند. از طرف دیگر برای ایالات متحده آماده‌سازی دیپلمات‌ها برای ترویج برنامه‌های فناوری ایالات متحده در سفارتخانه‌هایشان و ارائه گزارش‌های مفصل به واشنگتن در مورد نحوه برخورد دولت‌های میزبانشان با این مسائل، به همان اندازه حیاتی بود.
افسران خدمات خارجی چشم و گوش آمریکا در کشورهای خارجی و رؤسای خود را در مورد خطرات و فرصت‌ها آگاه می‌کنند. آنها همچنین مستقیم‌ترین و منظم‌ترین گفتگوی دولت ایالات متحده با نمایندگان سایر کشورها ترتیب می‌دهند و پیوندهای شخصی با مقامات محلی ایجاد می‌کنند که گاهی اوقات می‌تواند بین اختلاف را به اتحاد تبدیل کند. پس وقتی این دیپلمات‌ها نیاز به بحث در مورد دستور کار فناوری ایالات متحده دارند باید درک عمیقی از این مسائل داشته باشند.
