آشنایی با خادم، اتفاق خوب زندگی من بود

*از حضورتان در مؤسسه خیریه علی ابن ابی‌طالب بگویید. چطور شد که با رسول خادم آشنا شدید؟ هدف آقای خادم از ورود چهره‌های ورزشی به این مؤسسه این است که خیرین و مردم به‌واسطه این چهره‌ها بیشتر به یاری نیازمندان بیایند. من هم خیلی اتفاقی با ایشان آشنا شدم. آقای خادم به یکی از اصحاب رسانه گفته بودند که می‌خواهند قهرمانان ورزشی زنان را هم برای مشارکت در این اقدام خیرخواهانه دعوت کنند که دوستان من را به ایشان معرفی کردند. خوشبختانه از آن زمان به بعد به جز من خانم‌های ورزشکار دیگری هم به جمع این مؤسسه اضافه شدند. نجمه خدمتی و نیلوفر اردلان نفرات جدید هستند.

*کارکردن با رسول خادم چطور است؟ خیلی عالی است. رسول خادم یک اسطوره در کشتی ایران است و همه این را می‌دانند. آشنایی با ایشان یکی از اتفاق‌های خوب زندگی من است. حتی راه‌رفتن كنار رسول خادم برای من افتخار است چه برسد به اینكه در این كار همراهی‌شان كنم. رسول خادم واقعا زندگی‌اش را برای این کار گذاشته و هر روزش را وقف مردم نیازمند می‌کند. من در این مدت درس‌های زیادی از فروتنی و تواضع آقای خادم گرفته‌ام. رسول خادم هم سال‌هاست که دارد به مردم نیازمند کمک می‌کند اما كارهایش دیده نمی‌شد. خود من هم تا الان این موضوع را نمی‌دانستم. من رئیس‌هایی را دیده‌ام كه باید مقابلشان تعظیم كنی اما رسول خادم با این همه افتخار و بزرگی‌ای که دارد، در این سفرها برای ما لقمه می‌گیرد و دستمان می‌دهد. افتخار دیگرم حضور در کنار پرویز پرستویی است که ایشان نیز عضو این مؤسسه هستند. آقای پرستویی در صفحه اینستاگرامش شش میلیون نفر دنبال‌کننده دارد. شش میلیون عدد کمی نیست. او مدام در صفحه‌اش از درد مردم می‌نویسد. نوشته‌های ایشان با بازخورد مثبتی همراه بوده و باعث شده خیرین خیلی بیشتر به مؤسسه کمک مالی کنند.

*برنامه تمرینی‌تان در این سفرها به هم نمی‌خورد یا نمی‌ترسید از اینکه در این رفت‌وآمدها به کرونا مبتلا شوید؟ من نهایتا ماهی یک یا دو بار به سیستان و بلوچستان می‌روم. برنامه تمرینی‌ام را هم جوری تنظیم کرده‌ام که آمادگی‌ام را حفظ کنم. درباره کرونا هم آن‌قدر عشق و علاقه به این کار پیدا کرده‌ام که اصلا از کرونا و مرگ نمی‌ترسم. از طرفی آن‌قدر درد مردم در این استان زیاد است كه اصلا كسی به كرونا فكر نمی‌كند. وضعیت بهداشت در روستاهای سیستان واقعا صفر است، چه برسد به غذا و بقیه مایحتاج زندگی.

*از المپیک توکیو بگویید. برنامه‌تان برای رسیدن به این بازی‌ها چیست؟ فعلا که همه مسابقات و اردوها تعطیل است. من هم مثل بقیه ورزشکاران تمریناتم را در خانه انجام می‌دهم. خدا را شکر شرایطم خوب است. باید منتظر بمانیم تا زمان رقابت‌های انتخابی المپیک را اعلام کنند. تکواندوی ایران در بخش زنان تنها می‌تواند دو سهمیه المپیک به دست آورد که این دو سهمیه در رقابت‌های قاره‌ای توزیع می‌شود.

*شما سال‌هاست که در تیم ملی تکواندوی زنان حضور دارید و باسابقه‌ترین عضو این تیم هستید. چقدر به حضور در المپیک خوش‌بین هستید؟ خیلی زیاد. من به امید حضور در المپیک تمرین می‌کنم. هر کس هر چیز را از خدا بخواهد و برای آن تلاش کند حتما به آن می‌رسد. من هیچ‌وقت ناامید نمی‌شوم و برای رسیدن به خواسته‌ام تا آنجا که شده می‌جنگم.

*سال آینده که المپیک برگزار شود در آستانه 30سالگی هستید، ممکن است بعد از المپیک خداحافظی کنید؟ نه، اصلا این‌طور نیست. من به این حرف‌ها توجه نمی‌كنم. هر کس به اندازه توانایی‌اش باید در ورزش قهرمانی بماند. پرافتخارترین تكواندوكار وزن من (مثبت 73 کیلوگرم) با چهار طلای جهان تا 35سالگی ورزش كرد. من علاوه بر حضور در المپیک به گرفتن مدال المپیک هم فکر می‌کنم. متأسفانه کرونا همه‌چیز را تغییر داده و اصلا معلوم نیست چه می‌شود. البته همین کرونا فرصتی را به وجود آورده که من نقطه‌ضعف‌هایم را بشناسم و با آرامش خیال بهتری تمریناتم را انجام بدهم.