احسان حدادی را به آلمان فرستادند تا ساکت شود نه معالجه!
یک پیشکسوت دوومیدانی معتقد است که دلیل اعزام احسان حدادی به آلمان برای درمان خارپاشنه این بود که برای کسب هر نتیجه در المپیک دیگر بهانه نداشته باشد.
ایرج حصیبی، در مورد وضعیت دوومیدانی به ایسنا گفت: کرونا و تعویق فعالیت‌های ورزشی روی دوومیدانی اثر منفی گذاشت. از طرفی فدراسیون یک سال با سرپرست اداره شد و موقت بودن این دوره روی برنامه‌ریزی‌ها تاثیرگذار بود. با این حال انتخابات ریاست فدراسیون برگزار و آقای صیامی انتخاب شد اما کار بسیار سختی دارد و اگر جای او بودم در این شرایط کاندیدا نمی‌شدم.
او در ادامه افزود: دوومیدانی با فدراسیون‌های دیگر متفاوت است و به تنهایی مدال‌های زیادی در المپیک و مسابقات جهانی دارد. در واقع رشته‌ای بسیار مفصل و گسترده است که همین موضوع هم از نظر سخت افزاری و هم نرم افزاری دست بسیار گشاده ای را می‌طلبد که ما در ایران نداریم چون دوومیدانی قبل از اینکه رشته ورزشی باشد، یک فرهنگ است اما ما این فرهنگ را نداریم. شما می‌بینید که این فدراسیون را در کنار فدراسیون‌هایی قرار می‌دهند که در کل دو یا سه مدال در المپیک و بازی‌های جهانی دارند اما دوومیدانی بیش از ۱۴۰ مدال دارد.
این پیشکسوت دوومیدانی در پاسخ به این سوال که با توجه به شرایط رقبای حدادی امید به کسب مدال المپیک توکیو توسط این ورزشکار را دارید؟ بیان کرد: چنین امیدی نداریم مگر اینکه چند نفر از رقبایش از دور مسابقات اوت شوند. البته اگر احسان رکورد شخصی خود که ۶۹.۳۲ سانتی‌متر(سال ۲۰۰۸) است را تکرار کند، امیدوار می‌شویم. بنابراین اگر به دنبال مدال المپیک هستیم باید کار ریشه‌ای انجام بدهیم و برای المپیک ۲۰۲۴ و بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ روی جوانان کار و آنها را آماده کنیم. البته دوومیدانی رشته‌ای دیربازده است و اگر اکنون هم شروع کنیم احتمال کسب نتیجه در المپیک۲۰۲۴ هم کم است.
او در مورد تقسیم بودجه در دوومیدانی اظهار کرد: این بودجه عادلانه تقسیم نمی‌شود. اگر دوومیدانی رشته اسپانسر پذیری بود بخشی از هزینه‌ها تامین می‌شد اما نیست، در نتیجه با یک یا دو بار اعزام ورزشکاران به خارج از کشور بودجه تمام می‌شود. اگر توان پرداخت حق و حقوق مربی و ورزشکار را نداشته باشیم، ورزشکاران را به مسابقات خارجی نفرستیم و چند مسابقه داخلی با کیفیت برگزار نکنیم پس چگونه پیشرفت کنیم؟ موضوع دیگر ساخت پیست‌های استاندارد است که از توان فدراسیون خارج و وظیفه وزارت ورزش و جوانان است اما وزارتخانه هم مشکلات مالی دارد و امیدی نداریم.
حصیبی با اشاره به اینکه مسئولان ورزشی ایران نتیجه‌گرا هستند، افزود: تا زمانی که هدفمان خوابیدن پشت مدال رشته‌هایی چون کشتی و وزنه برداری است و آن را به پای کل ورزش می‌نویسند شرایط ورزش همین است. در دوومیدانی نیز حدادی مدال گرفته و با این نگاه ناچارند باز هم برایش هزینه کنند اما اگر هدفمان پرورش جوانان و نوجوانان باشد، حدادی دست و بالمان را می‌بندد. یا باید ورزش را ببوسد و کنار بگذارد یا اینکه ما سیاست گذاریمان را عوض کنیم.
او در مورد درمان خارپاشنه احسان حدادی در آلمان گفت: ما می‌خواستیم حدادی را ساکت کنیم نه معالجه! بنابراین باید به آلمان می‌رفت چون اگر اینجا می‌ماند و معالجه نمی‌شد یا درمان می‌شد اما در مسابقات نتیجه نمی‌گرفت، می‌گفت اگر به آلمان می‌رفتم چنین و چنان می‌کردم. با این روند و تفکری که در ورزش داریم، چاره‌ای نیست و حرف حدادی روی حرف ما سوار است یعنی هر چه بخواهد، انجام می‌دهیم مگر اینکه بگوییم دستت درد نکند ما دیگر هزینه نمی‌کنیم، می‌خواهی در مسابقات هم شرکت نکنی، نکن.
حصیبی در مورد وضعیت استعدادیابی در دوومیدانی گفت: آموزشگاه‌ها بهترین مکان برای استعدادیابی هستند اما در مسابقات آموزشگاه‌ها از کل یک کشور ۸۰ میلیونی، ۶۰_۷۰ نفر بیشتر شرکت نمی‌کنند در حالی که قبلا شرکت کننده‌های بیشتری داشتیم، پس تا وقتی ورزش آموزشگاهی ضعیف باشد نمی‌توانیم چیزی به دست بیاوریم و به مسابقات آن دل ببندیم.