زنان ایران در ورزشگاه؛ 732 روز بعد!

‌مهرماه برای زنانی که علاقه‌مند به ورزش و به‌ طور ویژه علاقه‌مند به فوتبال هستند ماه مهمی است. تلاش زنانی که می‌خواستند بعد از سال‌ها حق ورود به ورزشگاه آن هم به‌ صورت قانونی را به دست بیاورند، مهرماه 1398 به بار نشست و برای اولین‌بار در طول نزدیک به 40 سال، زنان ایرانی موفق شدند با خریدن بلیت وارد ورزشگاه شوند و یک بازی فوتبال را از نزدیک تماشا کنند. شاید آن اتفاق به دل خیلی‌ها ننشست، چون فقط نزدیک به سه‌ هزار زن تماشاگر توانستند اجازه ورود به ورزشگاه را به دست بیاورند، ولی ازآنجاکه همین حضور اندک هم گام بزرگی در راستای تحقق خواسته زنان ورزش‌دوست بود نمی‌شود به‌سادگی از کنارش عبور کرد. آن روز تاریخی مصادف با نتیجه‌ای تاریخی‌تر برای تیم ملی ایران هم شد. شاگردان مارک ویلموتس، سرمربی بلژیکی وقت تیم ملی، در ورزشگاه آزادی، کامبوج بی‌نوا را به توپ بستند و 14 بار دروازه‌اش را گشودند. تشویق بی‌امان زنانی که برای نخستین‌بار، بلیت به دست به ورزشگاه آمده بودند به این گل‌ها، رنگ‌و‌بوی دیگری بخشیده بود.

آن بازی به‌یادماندنی قرار بود شروع راه تازه‌ای برای ورود زنان به ورزشگاه‌های فوتبال در ایران باشد. البته که حساسیت‌های موجود کاری کرده بود که فقط جواز ورود زنان به ورزشگاه برای بازی‌های ملی و آن‌هم فقط در تهران صادر شود. با وجود اصرار فیفا مبنی بر سهولت ورود زنان به ورزشگاه‌های فوتبال در ایران، فدراسیون فوتبال وقت همراه مسئولان وزارت ورزش فقط توانستند همین گام را بردارند که اجازه ورود زنان به ورزشگاه آزادی آن‌هم با تعداد معدود و البته فقط برای بازی‌های تیم ملی به دست بیاورند. سختگیری‌ها کم نبود و مقرر شده بود که کلا ورودی ورزشگاه زنان از مردان جدا باشد. با وجود همه این سختگیری‌ها بالاخره تابوی 40ساله شکست و تعدادی موفق شدند با خریدن بلیت، به‌ صورت رسمی وارد ورزشگاه شوند. از آن زمان به بعد، مسئولان فدراسیون فوتبال به مسئولان فیفا قول دادند که همیشه برای بازی‌های تیم ملی فوتبال ایران که قرار است در ورزشگاه آزادی برگزار شود، به زنان اجازه ورود دهند. البته آن شرط‌و‌شروط اولیه بود، چون قول نهایی این بود که رفته‌رفته هم به تعداد تماشاگران اضافه شود و هم به تعداد شهرهایی که تماشاگران زن می‌توانند برای تماشای فوتبال به ورزشگاه بروند.

با وجود این همان‌طور که کرونا درس و دانشگاه را به‌ صورت حضوری بست، حضور زنان ایرانی در ورزشگاه را هم به حاشیه برد. شاید این از بدشانسی زنان ایران باشد که ابتدا بازی‌های فوتبال بدون تماشاگر شد و بعد هم که کلا میزبانی از ایران گرفته و به‌ صورت متمرکز برگزار شد. تیم ملی حالا نزدیک به دو سال بعد از آن اتفاق دوست‌داشتنی، دو بازی اولش در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی را برگزار کرده که یکی را در تهران میزبان بوده و دیگری را به قطر رفته تا با عراق مصاف دهد. اگرچه آن میزبانی‌اش در تهران مقابل سوریه هم بنا به قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا بدون حضور تماشاگران برگزار شد.

و دوباره بوی ماه مهر

از 18 مهر 1398 تا 20 مهر 1400 زمان زیادی خواهد بود ولی وجه اشتراکش این است که دوباره در مهرماه قرار است ورود زنان ایرانی به ورزشگاه فراهم شود؛ آن‌هم نه برای یک بازی ساده مقابل تیم کم‌نام‌و‌نشانی مثل کامبوج بلکه برای دیدار سرنوشت‌ساز با کره جنوبی! اگر همه‌ چیز خوب پیش برود، زنان ایران بعد از قریب به 732 روز دوباره به ورزشگاه آزادی برمی‌گردند تا این‌بار ملی‌پوشان را در جدال با تیم ملی کره جنوبی تشویق کنند. این موضوعی است که جانی اینفانتینو، رئیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال، فیفا، بر آن تأکید کرده و در دیداری که به‌تازگی با رئیس فدراسیون فوتبال ایران داشته، شرط میزبانی از کره جنوبی را دو چیز اعلام کرده است: VAR و ورود زنان. مسئولان فدراسیون فوتبال ایران هم به اینفانتینو قول داده‌اند برای محقق‌شدن هر دو شرط نهایت تلاششان را انجام دهند. برای ورود VAR که رایزنی‌های اولیه صورت گرفته یا به ‌صورت قطعی یا به ‌صورت اجاره‌ای، تجهیزاتش تا روز بازی با کره در ورزشگاه آزادی نصب خواهد شد، ولی آیا ورود زنان به ورزشگاه آزادی هم حل شده است؟

شرط ورود تماشاگران

دولت حسن روحانی برای ورود زنان به ورزشگاه رایزنی زیادی با نهادهای مختلف انجام داد و با آگاه‌کردن آنها از اینکه ممانعت از حضور زنان در ورزشگاه ممکن است عواقبی برای فوتبال ایران داشته باشد آنها را راضی کرد تا هر طور شده مجوز ورود اندکی از تماشاگران زن به ورزشگاه را صادر کنند. این‌طور شد که در دیدار با کامبوج بعداز مدت‌ها تلاش، همان تعداد اندک تماشاگر زن پایشان به آزادی باز شد؛ اما اکنون شرایط به‌ سادگی قبل نیست؛ دولت جدیدی روی کار آمده و نگاه تعدادی از سیاسیون در دل این دولت نسبت به حضور زنان در ورزشگاه چندان مساعد نیست؛ دست‌کم در گذشته که این‌طور نشان داده‌اند. اینکه آیا دوباره فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باید در پی گرفتن مجوزهای لازم برای این مورد باشند یا خیر هنوز مشخص نیست. پس تا به اینجا این مورد خودش می‌تواند سرآغاز چالشی تازه باشد. به غیر از مسائل این‌چنینی، ورود تماشاگران به ورزشگاه اعم از زن و مرد نیاز به دریافت واکسن کرونا آن‌هم به مقدار دو دوز را دارد. پس اگر پذیرفته شود که مورد اول تا آن زمان حل می‌شود شرط ورود تماشاگران زن به ورزشگاه برای تماشای بازی ایران با کره جنوبی این است که حتما هر دو دوز واکسن را بزنند. با این پیش‌شرط، حتی اگر قرار به اعمال محدودیت برای ورود زنان به ورزشگاه هم نباشد، بعید به نظر می‌رسد دوباره جمعیت زیادی از دختران فوتبال‌دوست ایرانی توانایی حضور در ورزشگاه آزادی و تماشای از نزدیک این بازی را داشته باشند؛ اما نکته اصلی‌اش این است که با گسترش میزان واکسیناسیون در کشور، می‌توان امیدوار بود که بازی بعدی که قرار است به میزبانی ایران برگزار شود با حضور پرشورتر تماشاگران همراه شود. تیم ملی ایران 15 مهر به امارات سفر می‌کند تا بازی سومش را برگزار کند و بعد، روز 20 مهر در ورزشگاه آزادی پذیرای کره جنوبی است. بازی بعدی که قرار است تیم ملی در ورزشگاه آزادی میزبان باشد هفتم بهمن خواهد بود. طبیعتا در فاصله چهار ماه به وجود آمده هم شرایط برای ورود زنان به ورزشگاه آزادی بهتر خواهد شد و هم احتمالا سرعت واکسیناسیون کرونا.