دوست دارم در لیگ هند لژیونر شوم

ورزش ایران در حالی سال آینده بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو را پیش‌رو دارد که حساب زیادی روی مدال‌آوری تیم‌های ملی کبدی مردان و زنان باز کرده است. تیم‌هایی که بدون تردید جزء بهترین‌های کاروان ورزش کشور در سه دوره اخیر بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره بوده‌اند. اوج درخشش کبدی‌کاران ایرانی اما در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا بود. جایی که هر دو این تیم‌ها به مدال خوش‌رنگ طلا رسیدند و بر سیطره قهرمانی هندی‌ها در کبدی آسیا و جهان پایان دادند. حالا نزدیک به چهار سال از بازی‌های 2018 گذشته و نمایندگان کشورمان باید آماده حضوری قدرتمند در دوره جدید این بازی‌ها شوند. فدراسیون کبدی در یک سال منتهی به بازی‌های 2022 همه‌جوره امکانات را برای این ملی‌پوشان مهیا کرده تا نهایت تلاش خود را برای دفاع از عنوان قهرمانی بازی‌های دوره قبل بکنند. به‌‌ویژه درمورد تیم ملی بانوان که دوباره از شایلا جین، سرمربی هندی دعوت کرده تا هدایت کبدی‌کاران زن در بازی‌های هانگژو بگیرد. دقایقی با زهرا کریمی، مهاجم اثرگذار این تیم که طلای جاکارتا را هم در کارنامه دارد، هم‌کلام شدیم تا از اوضاع و احوال آنها در آستانه این مسابقات مطلع شویم. گفت‌وگوی «شرق» را با او می‌خوانید.

تمرینات تیم ملی خوب پیش می‌رود؟

بله، همه‌چیز عالی است. فدراسیون بهترین تدارکات را برای ما در مجموعه ورزشی بعثت در نظر گرفته است. این مجموعه قبلا خیلی قدیمی بود اما حالا آن را بازسازی کرده‌اند و مثل هتل شده است. زمین استاندارد و خوابگاه تروتمیز داریم. اردوها هم که منظم و بدون وقفه برگزار می‌شود. درحال‌حاضر 28 نفر هستیم که در اردوها حضور داریم. به مرور با نزدیک به زمان بازی‌ها نفرات ریزش پیدا می‌کنند تا اینکه به ترکیب 12 نفر نهایی برسیم. من هم امیدوارم که بتوانم فیکس تیم برای بازی‌های آسیایی 2022 شوم.

فکر می‌کنید که این بار هم بتوانید به فینال برسید و تیم هند را شکست بدهید؟

قطعا کار سختی داریم اما تمام تلاشمان این است که باز هم تاریخ‌ساز شویم. به‌هرحال کبدی مال هندی‌هاست و در این رشته صاحب‌سبک هستند. بعد از شکست جاکارتا و گذشت چهار سال حتما با تمام قوا به میدان می‌آیند تا بهترین عملکرد را داشته باشند اما ماهم بی‌کار ننشستیم. یک مربی هندی خیلی خوب داریم که با حضور او همین قهرمانی را به دست آوردیم. شایلا خیلی خوب نکات و علم جدید کبدی را به ما یاد می‌دهد. از یوتیوب مسابقات کبدی کشوری هند را با هم می‌بینیم تا با تکنیک و تاکتیک آنها آشنا شویم. ما از چیزی نمی‌ترسیم و با امید جلو می‌رویم.

شایلا بعد از بازی‌های جاکارتا از ایران رفت و با وجود کارنامه خوب اما خیلی‌ها از او انتقاد می‌کردند و می‌گفتند چون پیر است، این‌کاره نیست. شما چه نظری در‌این‌باره دارید؟

به نظر من او مربی بادانشی است. او ممکن است جسما پیر شده باشد اما از نظر ذهنی و دانش این رشته کاملا به‌روز است. شایلا دارد فارسی را یاد می‌گیرد و نسبت به قبل ارتباطش با بچه‌ها نزدیک‌تر شده است. متقابلا ما هم انگلیسی را از او خیلی یاد گرفتیم. مطمئنم می‌توانیم با او نتیجه خوبی در بازی‌های آسیایی بگیریم.

برنامه‌ای برای اینکه با هندی‌ها اردوی مشترک داشته باشید، ندارید؟

فدراسیون اتفاقا به دنبال این است که چهار اردوی مشترک را برای ما برگزار کند که دو تای آن در ایران باشد و دوتایش در خارج از کشور؛ اما بشخصه اطلاع ندارم که این اردوها با هندی‌هاست یا نه. اما مطمئنا اگر هند هم نباشد با تیم‌های کره جنوبی، سریلانکا و چین تایپه خواهد بود. به‌هر‌حال جدای از هند این کشورها هم رقیب جدی برای ما به‌شمار می‌روند.

کبدی‌کاران مرد ایران بعد از قهرمانی در بازی‌های 2018 خیلی مورد توجه هندی‌ها قرار گرفتند و وارد لیگ ستارگان این کشور که از اعتبار بالایی برخوردار است، شدند. چرا این اتفاق برای زنان ایرانی نیفتاد؟

خود ما هم خیلی دوست داریم که وارد دنیای جدیدی از ورزش حرفه‌ای شویم اما متأسفانه هند در بخش لیگ زنان کشورش لژیونر نمی‌پذیرد. امیدوارم که این اتفاق به‌زودی بیفتد. به‌هر‌حال ما زنان در ایران پشتوانه‌ای به لحاظ مالی نداریم و لژیونرشدن در چنین مسابقاتی خیلی کمک‌حالمان خواهد بود. خود من بشخصه تا به الان هیچ پولی از مسابقات باشگاهی ایران نگرفتم. هر‌سال که در این رقابت‌ها شرکت می‌کنم به نام هیئت تهران بازی می‌کنم اما پولی دریافت نمی‌کنم. اسپانسرها اصلا از ما حمایت نمی‌کنند. کبدی رشته مدال‌آوری است اما هنوز در ایران شناخته‌شده نیست. پخش تلویزیونی هم که نداریم. طبیعی است که در این شرایط حمایت نشویم. شاید باورتان نشود اما سقف قرارداد لیگ کبدی زنان در ایران بیشتر از 10 میلیون تومان نیست. ما فقط به خاطر عشقی که به کبدی داریم، این شرایط را تحمل می‌کنیم. خود من بشخصه عاشق کبدی هستم. من قبل از اینکه کبدی کار کنم، شش سال کاراته کار می‌کردم و مدال هم در این رشته گرفتم اما یک بار اتفاقی به سالن مسابقات شهرداری استان تهران در این رشته رفتم و به آن علاقه‌مند شدم. از آن روز تا به الان عاشقانه کبدی بازی می‌کنیم. تیم ملی کبدی زنان ایران در سه دوره اخیر بازی‌های آسیایی به ترتیب سه مدال برنز، نقره و طلا گرفته است اما جایگاه قابل‌اعتنایی در ورزش کشور ندارد. بودجه فدراسیون کفاف همه هزینه‌ها را نمی‌دهد. فدراسیون کبدی با وجود این فضا را طوری مدیریت کرده که از همین بودجه اندک وزارت ورزش به ما حقوق هم بدهد. امیدوارم مسئولان نگاهشان به ما حمایتی‌تر شود.

 تلاشی نکردید که استخدام یکی از ادارات زیرمجموعه ورزش کشور شوید؟

چرا من دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی هستم. رفتم به آموزش‌و‌پرورش تقاضا دادم که مرا به‌عنوان معلم ورزش استخدام کنند اما حالا می‌گویند کبدی از رشته‌های ورزشی مدارس حذف شده و با این شرایط نمی‌توانند من را جذب کنند.