حقم است به اردوی تیم ملی دعوت شوم

پریسا جهانفکریان در آخرین روزهای توزیع سهمیه المپیک توکیو، جواز حضور در المپیک را به دست آورد اما چون از شانس خود  برای گرفتن این سهمیه مطلع نبود، عمل جراحی روی دست خود انجام داد و به همین دلیل نتوانست المپیک را تجربه کند. جهانفکریان در گفت و گو با ایسنا در مورد وضعیت خود پس از ماه ها که از این اتفاق می گذرد، بیان کرد: تمرینات وزنه برداری دارم و 100درصد به بازگشت به مسابقات فکر می کنم چون هنوز سنم کم و بدنم خوب است و امیدوارم بتوانم مدال جهانی، آسیایی و المپیک بگیرم. آمادگی‌ام نسبتا خوب است و به یک وزن پایین‌تر  آمده‌ام.

 او در پاسخ به این پرسش که در این مدت کسی از او سراغی گرفته است؟ گفت: در این هشت، نه ماه هیچ کسی از من سراغی نگرفت.

جهانفکریان در مورد اینکه با توجه به اختلاف نظرهایی که قبلا با فدراسیون داشت، فکر می کند دوباره به تیم ملی دعوت شود، تاکید کرد: چرا نباید دعوت شوم؟ من یک وزنه بردار مستعد هستم و حقم است دعوت شوم. دلیلی ندارد چون به برخی مسائل اعتراض داشتم، بخاطر آن دعوت نشوم. در اردوی وزنه برداری هر کسی از لحاظ رکوردی بهتر باشد، دعوت می‌شود نه اینکه اگر کسی با فدراسیون اختلاف نظر داشت، دعوت نشود و به نظرم این منطقی نیست.

او در مورد اینکه به نظر می رسد توجه به وزنه برداری زنان نسبت به روزهای اول راه اندازی این رشته کم رنگ  شده است، تصریح کرد: به وزنه برداری زنان خیلی باید بیشتر توجه شود. منظورم از توجه این است که ورزشکار که تمرین می کند دغدغه سالن  و تجهیزات نداشته باشد که همه ما این دغدغه را داریم. واقعا این مسئله نگران کننده است و من به عنوان وزنه بردار وقتی می خواهم تمرین بروم، نمی دانم کجا باید بروم. استان ها هالتر 15 کیلوگرمی ندارند و این مشکل بزرگی است.

دختر وزنه بردار ایران در پاسخ به این پرسش که شرایط تمرین در استان او (کهگیلویه و بویراحمد) چگونه است و امکان تمرین دارد یا خیر؟ گفت: در استان ما شرایط تمرینی نیست  از هر کسی بپرسید این را می گوید. نه مربی هست، نه سالن داریم و نه تجهیزات. وقتی هم می گوییم  برای ما مربی بیاورید و سالن تجهیز کنید، می گویند اعتبارات نداریم. نمی دانم چه زمانی اعتبارات دارند. ورزشکار یک عمر ورزشی دارد که اگر تمام شود دیگر رفته است و من به عنوان یک ورزشکار نمی توانم پنج سال منتظر بمانم که ببینم استانم کاری انجام می‌دهد یا نه.

او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه به عنوان نسل اول تیم ملی وزنه برداری زنان فکر می کند توانسته باشند، راه را برای بقیه دختران باز کنند؟ تاکید کرد: بله ما نسل اول تیم ملی زنان بودیم و مسابقات آسیایی و جهانی رفتیم و راه حضور در المپیک را باز کردیم. قطعا  اولین نفرات بیشتر تلاش می کنند  و بخاطر تجربه کمی که دارند بیشتر آسیب می بینند. امید داریم بعد از ما زنان وزنه بردار زیادی بیایند که روی سکوهای جهانی قرار بگیرند و وقتی این اتفاق بیفتد ما خوشحال شویم و کیف می کنیم.