یک تفاهم نامه و این همه غوغا؟

از مردم عادی تا کارشناسان حوزه اقتصاد و دیپلماسی تا سیاسیون داخلی چرا نسبت به نحوه مبادلات اقتصادی و مدل رابطه کشورمان با کشور چین تا این اندازه حساس شده اند؟ چرا این حساسیت نسبن به کشورهای دیگر پیش نیامده است. آیا مساله لزوما به عدم انتشار محتوای تفاهم نامه باز می گردد یا فراتر از آن به تصویری باز می گردد که در داخل از اتمسفر حاکم بر رابطه ایران و چین وجود دارد؟ صحبت های آذر منصوری، عباس سلیمی نمین،محمدعلی ابطحی وابراهیم اصغر زاده را در توضیح این چرایی باهم می شنویم