گفت‌وگوی احمد غلامی با فریدون مجلسی و صادق زیباکلام درباره هنری کیسینجر
بازگشت به کیسینجریسم
هنری کیسینجر، وزیر خارجه نیکسون و جرالد فورد و مشاور امنیت ملی آمریکا، در اوایل آذر ماه امسال در سن صد سالگی درگذشت. او یکی از چهره‌های شاخص سیاست خارجی آمریکا و جهان است که برای صیانت از منافع آمریکا دست به هر کاری زد و همین امر به او چهره‌ای ژانوسی بخشیده است. حافظان منافع آمریکا و باورمندان به تفکر سرمایه‌داری، او را ستایش می‌کنند و مخالفان و منتقدان، او را جنایتکار جنگی می‌دانند که از حکومت‌های دیکتاتوری شیلی و آمریکای لاتین حمایت کرده و در کشورهای کامبوج و پاکستان دستش به خون مردم آلوده شده است. این نشست «برخورد» به عملکرد کیسینجر می‌پردازد؛ مردی که اتهام جنایتکار جنگی را در پرونده خود دارد و برنده جایزه صلح نوبل است.در این نشست با آقایان دکتر صادق زیباکلام و دکتر فریدون مجلسی در این ارتباط به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
فریدون مجلسی به نقش مرکزی کیسینجر در سال طوفانیِ 1973 اشاره می‌کند و می‌گوید هنری کیسینجر بزرگ‌ترین شاهکارش را در این سال انجام داد که آن قرارداد صلح ویتنام و پایان دادن به جنگ و آتش‌بس و خروج نیروهای آمریکایی بود و باعث به دست آوردن جایزه نوبل شد. زیباکلام با اشاره به نقش مؤثر کیسینجر در برقراری رابطه آمریکا با چین و شوروی و کاستن از تنش‌ها از طریق پینگ‌پونگ دیپلماسی، معتقد است کیسینجر رگه‌هایی از لیبرالیسم آشتی‌جویانه دارد، اما از طرفِ دیگر ردپای کیسینجر را در کودتای شیلی و در حکومت‌های دیکتاتوری و سرکوبگر آمریکای لاتین در نیمه دوم دهه شصت و دهه هفتاد میلادی می‌بینید و تعجب می‌کنید که این همان کیسینجری است که آن‌قدر اصرار داشت با بلوک شرق توافق کند.
