موتورسیکلت‌سواران و مسئولیت مدنی مؤسسات
تلویزیون را روشن می‌کنید، شاهد پخش آگهی تبلیغات فلان شرکت فروش موتورسیکلت هستید تحت این عنوان که مثلا یکی به دیگری می‌گوید شما چطوری این‌قدر زود رسیدید؟ و طرف که موتورسیکلت خریده، پاسخ می‌دهد چون دیگر هیچ سدی سر راه من نیست! (منظور پنهان عدم رعایت آیین‌نامه راهنمایی رانندگی در ترددهای شهری است).
سرتیپ سید‌تیمور حسینی
تلویزیون را روشن می‌کنید، شاهد پخش آگهی تبلیغات فلان شرکت فروش موتورسیکلت هستید تحت این عنوان که مثلا یکی به دیگری می‌گوید شما چطوری این‌قدر زود رسیدید؟ و طرف که موتورسیکلت خریده، پاسخ می‌دهد چون دیگر هیچ سدی سر راه من نیست! (منظور پنهان عدم رعایت آیین‌نامه راهنمایی رانندگی در ترددهای شهری است).
گوشی خود را دست می‌گیرید تا نگاهی به شبکه‌های اجتماعی بیندازید؛ تبلیغاتی می‌بینید که یکی از چند پیک‌موتوری حمل غذا ویدئویی ساخته که یک موتورسوار فاصله اجاق آشپزخانه تا زنگ منزل سفارش‌دهنده را با پرواز و مانورهای عجیب و غریب خیابانی طی می‌کند و... . تمام این تبلیغات‌ها مولد فرهنگ غلط اندر غلط نحوه استفاده از موتورسیکلت در معابر پیاده و سواره و خطوط مجاز و غیرمجاز خصوصا در شهرهاست که متأسفانه بلای جان مردم اعم از خردسال و کهنسال و زنان و مردان پیاده و سواره شده‌اند. ما می‌پذیریم که بخش درخور توجهی از مردم عزیز کشور امروزه از موتورسیکلت مانند سایر نقاط جهان به‌عنوان وسیله کسب درآمد بهره می‌برند، ولی آیا این بهانه امرار معاش مجوزی برای عدم رعایت قوانین و به خطر انداختن جان خود و امنیت روانی و جسمی و مالی دیگران و آسیب به چهره شهرهاست؟ طبق قوانین، موضوع تبلیغات باید به نحوی ارائه شود که مصرف‌کننده را به اشتباه نینداخته و گمراه نکند و حسن و مزایای جنس فروخته‌شده و به‌کارگیری‌شده، سهولت تجاوز به حقوق عامه یا مشمول ترتیبات قانونی‌نشدن در یک روند و فرایند عمومی نباشد. مثلا ما نمی‌توانیم تبلیغ کنیم که اگر این کالا را بخرید یا نصب کنید دیگر لازم نیست در نوبت بمانید، یا در هر مکانی وسیله نقلیه خود را پارک کنید، یا آیین‌نامه‌های نحوه تردد را رعایت نکنید؟ این در واقع فروش حقوق عامه از طریق ترویج بی‌تکلیفی به منظور نیل به حداکثر فروش و سود به قیمت بدآموزی اجتماعی است.
اصولا افراد در پرداختن به تجارت، صنعت و خدمات به منظور کسب سود آزاد هستند، اما نباید از این آزادی در جهت اضرار به دیگران سوءاستفاده کنند. کارخانه‌‌های تولید موتورسیکلت‌سازی یا پیک‌های موتوری بهره‌برداری یا مؤسسات رسانه‌ای و تبلیغاتی باید بدانند که اجرای مسئولیت اجتماعی باعث می‌شود مؤسسات و شرکت‌ها علاوه بر تعهد به ارزش‌های بلندمدت و پایدار زیست جمعی و محیطی، در ایجاد تغییرات مثبت و بهبود جوامع محلی خود نقشی فعال ایفا کنند و در واقع بین اقتصاد خود و پیامدهای اکوسیستمی آن تعادل ایجاد کنند.
به نظر می‌رسد مؤسسات، اعم از تولیدی، خدماتی و تبلیغاتی، به‌جای تمرکز بر سرعت غیرمجاز و مانورهای خطرآفرین راکبین که قربانیان و خسارت کثیری به جامعه تحمیل می‌کند، بهتر است بر مسئولیت مدنی خود تمرکز بیشتری داشته باشند و بر نحوه تردد و کیفیت رانندگی بهره‌برداران خود نظارت (با کمک شبکه‌های مردمی و نرم‌افزارهای هوشمند) و ارزش بالاتری قائل شوند؛ زیرا بر اساس قاعده قصور و تقصیر اضرار به غیر از طریق عدم آموزش و اطلاع‌رسانی صحیح و نظارت فنی می‌تواند سهمی از مسئولیت‌های کیفری و مدنی را در صورت شکایت زیان‌دیدگان متوجه مؤسسات متخلف کند.
بنده این را به‌عنوان هشدار اول به صاحبان کسب‌وکار اعلام می‌کنم: «شما تحت رصد و پایش ما در فضای مجازی و میدان هستید».
