صدرنشینی استقلال با چند نقص برجسته

عبدالله دارابی

استقلال کم‌مهره در روزی هم که مرادمند و سهرابیان را به خاطر مصدومیت و چشمی و حردانی را به دلیل محرومیت در اختیار نداشت، صدرنشینی خود را حفظ کرد و اجازه نداد بار دیگر عبدالله ویسی مثل ‌سال گذشته این تیم را از صدر دور کند. 

ویسی با توجه به نیاز توأمان تیمش و استقلال به کسب سه امتیاز این بازی، در نیمه اول تیمش را تدافعی به میدان فرستاد تا مانع از رسیدن آبی‌پوشان به گل شود. آن‌گاه و در نیمه دوم که شاگردان نکونام مجبور و محکوم به فتح سنگر فولاد برای تداوم صدرنشینی خود بودند و ناگزیر، بیشتر و پر‌تعدادتر از نیمه نخست باید حمله می‌کردند و طبیعتا استرس هم چاشنی کارشان می‌شد، ضریب هجومی تیمش را بیشتر کرد تا شاید در این نیمه به گل برسد و مجددا به بازی کاملا تدافعی برگردد. آنها در نیمه دوم دو موقعیت خطرناک را هم خلق کردند، ولی به گل منتج نشد. 

استقلالی‌ها که با توجه به نوع بازی و کمبود نفرات، موقعیت‌های انگشت‌شماری ایجاد می‌کنند، در هدر‌دادن آن گشاده‌دستی نیز به خرج می‌دهند! آبی‌پوشان که در نیمه اول نتوانستند از دو فرصت خوب خود‌ به گل برسند، بالاخره در نیمه دوم توسط سلیمی قفل دروازه گردان را گشودند‌ اما باز در این نیمه هم دو، سه فرصت گل‌زنی را از دست دادند که اگر فولادی‌ها موفق به زدن گل تساوی می‌شدند، چه‌بسا رسیدن به برتری مجدد برای میزبان، امری غیرمحتمل می‌شد.

 این نقیصه که کماکان همراه صدرنشین لیگ است، اگر رفع نشود می‌تواند تاوان سختی برای آنها در سه بازی پایانی و به‌ویژه در دیدار هفته بعد که میهمان نساجی هستند، به همراه داشته باشد. خلق موقعیت‌های اندک، عدم استفاده از همان موقعیت‌ها، تأخیرها بی‌جا و تعلل‌های نابجا در فاز هجومی تیم و خودمحوری بازیکنی مانند محمدی از‌جمله نقایص جدی‌ای است که در نوع و روند بازی شاگردان نکونام وجود دارد و مسلما برطرف نخواهند شد مگر با کار و تمرین مضاعف حتی به‌صورت اضافه. استقلال بازی بعدی‌اش را در قائمشهر میهمان است؛ آن‌هم در برابر تیمی که برای فرار از سقوط نیازمند گرفتن امتیاز از صدرنشین لیگ است و نیز تیمی است سختکوش. 

استراتژی نکونام تا اینجای فصل و در بازی‌‌های خارج از خانه، کسب یک امتیاز بوده است‌ اما این بار فرق می‌کند؛ چون استقلال برای رسیدن به قهرمانی محکوم به تغییر آن و کسب پیروزی است. حال که سرنوشت استقلال در دستان خودش است نباید زور را به التماس بدهد.