زندانیان گوانتانامو در اعتصاب غذا

ساعت هفت از فرودگاه مهرآباد به سوى خوزستان پرواز کردیم. آقایان [محمدرضا] نعمت‌زاده، [مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی]، [اکبر] ترکان، [رئیس هیئت‌مدیره شرکت پتروپارس] و یاسر و مهدى و فاطى و عفت و على و محمد لاهوتى، محافظان و دفتریان همراه بودند. ساعت هشت‌ونیم در پایگاه امیدیه فرود آمدیم. [آقای عبدالحسن مقتدایی]، استاندار و [آقای ابراهیم فلسفی] امام‌جمعه بندر [ماهشهر] و فرماندهان پایگاه استقبال کردند. در مصاحبه کوتاهى گفتم، هدف سفر، بازدید از طرح‌هاى نفتى و گازى و پتروشیمى و بررسى وضع جنوب و سواحل است.

با اتومبیل به بندر امام رفتیم. در مسیر، آقاى مقتدایى، استاندار [خوزستان]، اوضاع استان را توضیح داد. از حزب مشارکت و وزارت کشور به خاطر تلاش در جهت عزل او شکایت دارد؛ [انتصابش] در جلسه [هیئت] دولت، تاکنون تصویب نشده است. به منطقه ویژه اقتصادى در بندر رفتیم. در جمع مدیران، آقاى نعمت‌زاده طرح‌هاى جدید پتروشیمى را توضیح دادند. حدود ده طرح تا 5/3 میلیارد دلار و 700 میلیارد تومان سرمایه‌گذارى، تقریباً نزدیک به اهداف برنامه ایران 1400 دولت سازندگی است؛ جالب و مهم و ارزان‌تر و مدرن‌تر و وسیع‌تر از طرح‌هاى گذشته است.

درختى به رسم یادبود کاشتم: نارنج. با اتومبیل از بخش‌هاى مختلف منطقه بازدید کردیم. در هر طرح، مدیرمسئول گزارش داد. منطقه ویژه، بیش از دو هزار هکتار است و قسمتى از آن براى طرح‌هاى غیردولتى است و در سال آخر دولت سازندگی تصویب و تأسیس شد. براى نماز و ناهار به منطقه پتروشیمى بندر رفتیم. بعد از استراحت، از پتروشیمى و شیمیایى رازى بازدید کردیم و گزارش شنیدیم. بیش از 600 میلیون دلار صادرات سالانه دارند که تقریباً اکثر آن سود است. با همین سودها که تاکنون معاف از مالیات هم بوده، امکان خوبى برای توسعه فراهم شده است. از سال آینده، مشمول 25درصد مالیات مى‌شوند.

با اتومبیل از بندر بازدید کردیم. به شهرک مسکونی شهید چمران رفتیم. پس از نماز مغرب، در مرکز فرهنگى جدیدالاحداث، از سالن‌هاى ورزش و استخر و در مسیر از نهال‌هاى درخت گزى که اخیراً کاشته شده ‌است، بازدید کردیم.

در فرهنگسرا و شوراى شهر و امام جمعه ماهشهر، درخواست داشتند که پتروشیمى به عمران بندر ماهشهر بیشتر کمک کند. به آقاى نعمت‌زاده، خصوصى با توجه به نیاز و توقع بجاى مردم، تذکر دادم. در جمع مدیران شرکت کردم. خواسته‌هاى خود را مطرح کردند و من هم صحبت‌ کوتاه و تشویق‌آمیز داشتم.

براى خواب به ساختمان‌هاى نوسازى رفتم که براى مسکن کارکنان مى‌سازند. ساختمان، بوى رنگ و رطوبت مى‌داد. در مسیر، یک خانم با آه و ناله جلوى ماشین من را گرفت و مشکلاتش را گفت؛ من‌جمله جداشدن از همسر معتاد و فقر؛ پیش عفت رفت و کمک گرفت. فاطى هم به بیمارستان نوساز شرکت رفت و بعداً گفت، فقط دو مریض بسترى بوده‌اند؛ با اینکه 200 تختخواب دارد. تذکر دادم که براى عموم مردم آزاد کنند؛ اکنون مخصوص‌ کارکنان نفت است.