محمدعلی بهمنی درگذشت
«محمدعلی بهمنی» شاعر و غزل‌سرای بزرگ ایران درگذشت.
به گزارش شبکه شرق، «محمدعلی بهمنی»، غزلسرا و ترانه‌سرای سرشناس کشور درگذشت.
«محمدعلی بهمنی» شاعر و غزل‌سرای بزرگ ایران که در پی سکته مغزی در بیمارستان بستری شده بود و به کما رفته بود، شامگاه جمعه «نهم شهریور ۱۴۰۳»، در ۸۲ سالگی، چشم از جهان فروبست.
سخنگوی ستاد پیگیری وضعیت حال «محمدعلی بهمنی» غزلسرا و ترانه‌سرا، خبر از درگذشت این شاعر داد.
«عباس سجادی» شاعر و سخنگوی ستاد پیگیری وضعیت حال «محمدعلی بهمنی»، غزلسرا و ترانه‌سرا خبر از درگذشت این شاعر داد.
به گفته سجادی، علی‌رغم اینکه در آخرین لحظات پزشکان تلاش کردند با احیای قلبی وضعیت بهمنی را به پایداری برسانند، اما با دو بار احیای قلبی، این اتفاق نیفتاد و این شاعر حوالی ساعت ۲۳ شامگاه جمعه «نهم شهریور ۱۴۰۳» از دنیا رفت.
«محمدعلی بهمنی» در پی بروز عارضه مغزی در بیمارستان بستری بود. این‌شاعر که طی چندسال گذشته با بیماری و کسالت دست به گریبان بود، شنبه شب «۲۰ خرداد ماه»، دچار سکته مغزی شد و در بیمارستان بستری شد.
«محمدعلی بهمنی» علاوه بر سرایش غزل، ترانه‌های تعدادی از آلبوم‌های موسیقی و سریال‌های تلویزیونی را سروده است.
زمان آیین تشییع «محمدعلی بهمنی»، در تهران و تدفین او در بندر عباس، متعاقباً اطلاع‌رسانی می‌شود.
«محمدعلی بهمنی«» در «۲۷ فروردین ۱۳۲۱»، در دزفول متولد شد. او درباره تولد خود می‌گوید: «دو ماه به زمان تولّدم باقی‌مانده بود که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام درج شد «متولد دزفول»، چون دایی من در ثبت احوال آن منطقه بود، شناسنامه‌ام را همان زمان می‌گیرد. البته زیاد آنجا نبودم، همان زمان ۱۰ روز یا یک‌ماه را در آنجا سپری کردیم، در اصل تهرانی هستیم. پدرم برای ده‌ونک و مادرم برای اوین است. دوران کودکی را تهران، بخش شمیرانات، شهر ری، کرج و… به‌صورت پراکنده بودیم، چون پدرم شاغل در راه‌آهن بود، ماموریت‌های ایستگاهی داشتند. از سال ۱۳۵۳ به بندرعباس رفتم.»
نخستین شعر مرحوم «محمدعلی بهمنی» در سال ۱۳۳۰، یعنی زمانی که تنها ۹ سال داشت، در مجله روشنفکر به چاپ رسید و هم‌اینک ۱۴ مجموعه شعر از او به یادگار مانده است. بسیاری از ترانه‌های ماندگار و خاطره‌انگیزی که توسط خوانندگان مختلف اجرا شده‌اند از جمله ترانه «بهار بهار» مرحوم ناصر عبدالهی و ترانه «خرچنگ‌های مردابی» مرحوم حبیب محبیان نیز از سروده‌های ایشان هستند.
