مسعود دانشمند، عضو اتاق بازرگانی ایران:
این دولت هم نمی تواند قیمت ها را کنترل کند
عضو اتاق بازرگانی ایران گفت: قیمتها باید در شرایط رقابتی کنترل شوند که آن هم نمی شود. متاسفانه در این زمینه نیز مثل بقیه زمینه های دیگر هیچ وقت موفق نبودیم. نه فقط این دولت بلکه دولتهای قبلی هم موفق نبودند.
به گزارش شفقنا، عضو اتاق بازرگانی ایران براین بارو است: قیمتها باید در شرایط رقابتی کنترل شوند که آن هم نمی شود. متاسفانه در این زمینه نیز مثل بقیه زمینه های دیگر هیچ وقت موفق نبودیم؛ نه فقط این دولت بلکه دولتهای قبلی هم موفق نبودند.
مسعود دانشمند، درباره وضعیت فعلی معیشت مردم و اقدامات لازم در این زمینه، اظهار کرد: برای اینکه معیشت مردم بهبود یابد باید تولید کشور و اشتغال افزایش پیدا کند. با تولید و اشتغال و نگهداری سطح قیمتها می توانیم معیشت مردم را بهتر کنیم. با توجه به چنین فضایی که در اقتصاد مشاهده می کنیم، می بینیم در یک خانواده ۵ نفره باید چهار نفر کار کنند تا یک نفر بتوانند معیشت خود را سپری کند. قیمتها به نحوی در حال افزایش است که این سطح درآمد نمی تواند خودش را با آن سطح قیمتها برای حداقل زندگی تطبیق دهد.
وی ادامه داد: طبیعی است که سطح معیشت بهم بخورد، اگر اوضاع و احوال به گونهای شود که در همین خانواده ۵ نفره، دو نفر سر کار بروند، مثلا دوتا ۵ میلیون تومان درآمد داشته باشند که مجموعا ۱۰ میلیون می شود و سطح هزینهها را ثابت نگه داریم، این خانواده از حداقل رفاه معیشتی برخوردار می شوند و بعد از گذشت یک سال که مقداری درآمدشان افزایش پیدا کند و سطح قیمتها را هم ثابت نگه داریم و این دو تا ۵ میلیون ۱۲ میلیون تومان درآمد در ماه شود، با این درآمد می شود علاوه بر معیشت حداقل یک نفس راحتتری هم بکشند، پس اشتغال در جریان تولید این اتفاقات را به دنبال دارد.
این عضو اتاق بازرگانی براین بارو است: هر چقدر هم که ما تولید کنیم و به تولید بها دهیم می توانیم قیمت تمام شده کالا را در داخل کشور کاهش دهیم. به دلیل اینکه یک واحد تولیدی که قرار هست روزی ۱۰۰ واحد تولید کند، یک هزینههای ثابت و یک هزینههای متغیری دارد. هزینههای ثابت مواردی هستند که ارتباط با تولید ندارد، یعنی شما یک واحد و یا صد واحد تولید کنید، هزینه ثابت است. بنابراین، اگر شما به جای ۱۰۰ واحد ۵۰ واحد تولید کنید قیمت تمام شده شما به دلیل هزینههای ثابت که روی ۵۰ واحد تولیدی سرشکن می شود، بالا می رود و اگر شما از ۱۰۰ درصد ظرفیت کارخانه استفاده کنید و روزی ۱۰۰ واحد تولید کنید، قیمت تمام شده شما به همان نسبت کاهش پیدا می کند و وقتی قیمت تمام شده کاهش پیدا کرد، مصرف کننده راحتتر می تواند خرید کند. بنابراین، چرخه عرضه و تقاضا به نحوی می چرخد که کارخانه بتواند سر پا بماند.
دانشمند در پاسخ به این پرسش که چرا علیرغم اینکه مسئولین مدام در صحبتهایشان تاکید می کنند که باید وضعیت معیشت مردم بهبود یابد و قیمت کالاها کنترل شود، اما قیمت کالاها روند افزایشی داشته است؟ گفت: مگر قرار است کسی قیمت کالاها را کنترل کند؟ قیمتها باید در شرایط رقابتی کنترل شوند که آن هم نمی شود. متاسفانه در این زمینه نیز مثل بقیه زمینه های دیگر هیچ وقت موفق نبودیم. نه فقط این دولت بلکه دولتهای قبلی هم موفق نبودند البته نه ایران و نه هیچ کشوری در دنیا حتی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی هم که کسی که گران می فروخت را زندان و اعدام می کرد هم نتوانست قیمت ها را کنترل کند. قیمت ها را باید شورای رقابت در بازار کنترل کند. رقابت در بازار در شرایط ثبات اقتصادی به وجود می آید. ما باید ثبات اقتصادی و تولید داشته باشیم.
دانشمند در پاسخ به این پرسش، در مقایسه با برخی از کشورهای همسایه که تنشهای سیاسی و اعتراضات مردمی دارند (از جمله افغانستان، یمن، عراق و لبنان) و از گذشته از نظر اقتصادی در وضعیت چنان خوبی نبودند، جایگاه ایران از لحاظ رسیدگی به مردم و کنترل گرانی را نسبت به آن کشورها چگونه می بینید؟ گفت: مقایسه کردن کار درستی نیست، خیلی پارامترها در آن مؤثر است. اولا نوع تفریح و فرهنگ و زندگی اجتماعی و نیازهای مردم است. یعنی شما نمی توانید مردم تهران را با مردم کابل مقایسه کنید، نمی توانید مردم تهران را با مردم صنعاء مقایسه کنید، ما باید خودمان را با ایدهآلهایی که برای خودمان ترسیم می کنیم مقایسه کنیم، نه اینکه بگوییم وضع ما از مردم کابل بهتر است پس وضع ما خیلی خوب است. چرا خودمان را با مردم سوئیس یا مردم فرانسه مقایسه نکنیم؟ چرا باید خودمان را با پایین دستی مقایسه کنیم و بعد بگوییم الحمدالله وضعمان خوب است. اگر خودمان را با آلمان مقایسه کنیم الحمدالله وضعمان خوب نیست. بنابراین اساساً این مقایسه، مقایسه درست و منطقی نیست چون هر جامعه پارامترهای متغیر خودش را دارد و نگاه کردن آنها و درجه بندی آنها و میزان اثرگذاری این پارامترها خیلی امر پیچیدهای است. بنابراین، ما نباید به اینها نگاه کنیم، بلکه باید نگاه کنیم که وضع مطلوب و وضع موجود ما چیست و چگونه می توانیم از وضع موجود به وضع مطلوب برسیم.