از شدت تفکیک جنسیتی دانشگاه تا افزایش احضار دانشجویان

مدیریت دانشگاه شهید بهشتی در دو سال گذشته از جهات مختلف به نحوی پیش رفته که رفته رفته بسیاری از دانشجویان معترض وضعیت این دانشگاه شدند. حتی در کارزاری که چندی پیش دانشجویان با هدف برکناری محمود رضا آقامیری رئیس دانشگاه نوشتند به موارد متعدد از اخراج و تعلیق استادان و دانشجوها تا شدت تفکیک جنسیتی و نازل شدن خدمات رفاهی و حتی تعطیلی تشکل‌های دانشجویی اشاره کرده بودند. بیشتر این دانشجوها در گفت‌و گو با شرق به شدت برخوردهای حراست با دانشجویان و ممانعت از تشکیل نهادهای رسمی دانشجویی خبر دادند. هر چند که بعد از شروع کارزار، حامد بیدی مدیرعامل پلتفرم کارزار در توییتی اعلام کرد دانشگاه دستور توقف کارزار را داده است و روابط عمومی دانشگاه همان زمان  در بیانیه‌ای این موضوع را تکذیب کرد. با این حال این کارزار دیگر فعال نیست و مطالبات دانشجوهای این دانشگاه همچنان بر زمین مانده است. آنها می‌گویند اگر صدای ما را کسی نشنود باز هم پیگیری خواهیم کرد.

 ما معترض اخراج اساتید با سواد و تفکیک جنسیتی هستیم

یکی از افراد پیگیر برای توجه به خواسته‌های دانشجویان،دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق دانشگاه شهید بهشتی است که از وضعیت حال حاضر دانشگاه به شدت گله دارد. حالا او در مورد وضعیت دانشجوها به شرق می‌گوید:« ریاست فعلی دانشگاه در آبان ۱۴۰۱ و در زمان اعتراضات دانشگاه‌ها منصوب شد. برخوردهای جدی انضباطی با دانشجوها و قطع همکاری با برخی اساتید هم از همان دوره آغاز شد. خلاصه نظم دانشگاه حالا شبیه به یک پادگان است که پیش از این در دانشگاه نداشتیم. ما دانشجویان می‌خواهیم فردی رئیس دانشگاه شود که با سیاست دولت وفاق همگام باشد. مورد دیگر مشکلات شدید  رفاهی خوابگاه و سلف سرویس است. غذاهای بسیار بی‌ کیفیت و گران که این شرایط در سلف خوابگاه وضع بدتری هم دارد. حتی چند باری منجر به مسمومیت دانشجوها هم شده است. در کنار همه اینها ما با تفکیک جنسیتی در بوفه‌های دانشگاه و ون‌هایی که دانشجویان را در دانشگاه جا به جا می‌کند مواجه هستیم که برخلاف کرامت انسانی است. با وجود تمام مشکلاتی که ما در دانشگاه داریم، بنظر تنها دغدغه مسئولان دانشگاه موضوع تفکیک جنسیتی و بی توجهی به کرامت دانشجو است. از طرفی احضار دانشجویان و حتی والدین آنها به حراست هم شدت بیشتری گرفته است که به نوع خود اضطراب دانشجو را بالا خواهد برد. موضوع دیگر ساعت رفت و آمد به خوابگاه دختران است که خیلی زود است و اگر دیرتر جلوی در خوابگاه برسند با خانواده آنها تماس گرفته می‌شود. مشکلات بسیار گسترده است و مثلا دو سال قبل ما برای تشکیل شورای صنفی 1500 امضا جمع کردیم ولی در عمل مسئولان هیچ کار نکردند که منجر به تجمعی در سوم مهر ماه در دانشگاه شد. در این دو سال کارمندان و مدیرانی در دانشگاه روی کار آمدند نه تنها برخورد خوبی با دانشجوها ندارند بلکه با بد اخلاقی و توهین با انها حرف میزنند. اساتید با سوادی را در این مدت اخراج یا ممنوع از کار کردند که هنوز هم به دانشگاه بازنگشتند و دانشجویان از این بابت بسیار ناراحت هستند. از جمله دکتر مصطفی آذرخشی، دکتر نگار ذیلابی، دکتر احمد شکرچی، دکتر فرهاد شریعت‌راد، دکتر رهام افغانی و …

حراست در همه چیز دخالت می‌کند

یکی دیگر از دانشجوها که همچون دیگران تمایلی به اعلام نام خود در این گزارش ندارد، از حضور پررنگ حراست در تمام فعالیت‌های دانشگاهی می‌گوید که پس از اعتراض دانشجویان کم‌تر نشده، بلکه بیشتر هم شده است. به طور مثال اشاره می‌کند:« متاسفانه سیاست‌های دانشگاه در قبال دانشجوها تغییری نکرده  و در حال تشدید است. حتی امور رفاهی ما مثل کیفیت غذای سلف و ماجرای تفکیک جنسیتی که ایجاد کردند هیچ تغییری نکرده است. خلاصه به شما بگویم که نشاط خاصی در دانشگاه حاکم نیست. موضوع دیگر هم تعطیلی انجمن  اسلامی آزادی خواه دانشگاه است. این انجمن حدود دوسال شد که فعالیتی ندارد چون حراست در انتخابات تشکل و حتی انتخابات انجمن علمی دانشگاه دخالت می‌کند و مانع فعالیت این دو گروه شده است.»

بعد از ماجرای کارزار با شماره ناشناس احضار شدم

دانشجوی دیگر از دانشگاه شهید بهشتی در مورد تاثییرات بعد از انتشار مطالبات دانشجوها در کارزار می‌گوید:« بلافاصله بعد از ایجاد و انتشار کارزار  با شماره خصوصی با من و پدرم تماس گرفته شد و احضار شدم. اما همان موقع توسط حراست دانشگاه  هم احضار شدم و مسائلی که قرار بود با من مطرح شود، توسط حراست مطرح شد. همین موضوع نشان می‌داد که هر دو نهاد با هم در ارتباط بودند.الان برایم مشکلات تحصیلی در دانشگاه پیش آمد در صورتی که من همیشه پایبند قوانین کشور و دانشگاه بودم و هستم. ما فقط به صورت قانونی در یک پلتفرم قانونی یک درخواست قانونی کرده بودیم. در این مدت بچه‌ها چند باری تجمع داشتند تا مشکلات دانشگاه حل شود.»

در تغییر رئیس دانشگاه تسریع به عمل بیاید

توقف این کارزار باعث واکنش در بین دانشجوهای دانشگاه شهید بهشتی شده است. به طور مثال یکی از دانشجوهایی که این کارزار را امضا کرده بوده در مورد این ماجرا اشاره می‌کند که دانشگاه دستور توقف کارزار را داده اما بیانیه می‌دهد که دخالتی در آن نداشته. ما دانشجوها می‌خواهیم ماجرا شفاف شود و توضیح دهند پس دستور حذف کارزار از کجا آمده است؟ ما از وزیر علوم محترم درخواست داریم در تغییر رئیس دانشگاه شهید بهشتی تسریع به عمل بیاورند.

احضارهای غیر قانونی حراست

طبق گفته دانشجویان در این مدت مدیریت جدید دانشگاه، با ایجاد هر نهاد دانشجویی مخالفت کردند، یکی دیگر از دانشجوها بدون ذکر نام در گزارش عنوان می‌کند که؛عدم وجود یک نهاد رسمی دانشجویی برای پیگیری مسائل صنفی، به معنای فقدان صدای دانشجویان در فرآیند تصمیم‌گیری‌هاست. از دیگر مسائلی که همواره مورد انتقاد شدید و مکرر دانشجویان بوده است کیفیت نازل غذای سلف مرکزی و خوابگاه‌ها است که نه تنها بهبودی در وضعیت آن حاصل نمی‌شود،  بلکه اعتراض آنها منجر به احضار حراست می‌شود. تفکیک جنسیتی کتابخانه و بوفه‌ها از دیگر چالش‌هایی ست که این اقدام به محدودیت‌های غیرضروری دامن می‌زند. از دیگر معضلات دانشجویان احضارهای گاه‌و‌بی‌گاه حراست به نحو غیرقانونی‌ست. این اقدام، نقض حقوق دانشجویان و ایجاد فضایی از ترس و ناامنی در دانشگاه است. اخذ تعهدات اجباری از دانشجویان، به معنای محدود کردن آزادی بیان و انتقاد است. سخت‌گیری در برگزاری نشست‌های علمی دانشگاهی از دیگر معضلات این دانشگاه است.این فشارها، به تضعیف فضای علمی و پژوهشی دانشگاه منجر می‌شود و مانع از شکل‌گیری بحث‌های آزاد و سازنده در بین دانشجویان و اساتید شده است. از دیگر موارد رد صلاحیت‌های گسترده و غیرقانونی در انتخابات انجمن‌های علمی و اسلامی است که نشان از رویه‌ها و برخورد‌های مغایر با قوانین و آیین‌نامه‌های دانشگاهی دارد. این امر به بی‌اعتمادی دانشجویان به فرآیندهای انتخاباتی و مدیریتی منجر شده است. اخراج و بازنشستگی اجباری اساتید مجرب، جذب غیرشفاف برخی از اساتید و دخالت در امور آموزشی، به طور جدی بر کیفیت آموزشی و پژوهشی دانشگاه آسیب رسانده و می رساند. در نهایت، موارد ذکر شده تنها بخشی از مشکلاتی است که در این دو سال در دانشگاه بهشتی مشاهده شده است. دانشجویان به وضوح شاهد این ناکامی‌ها بوده و متأسفانه راه نقد و اعتراض بر ایشان بسته شده است. این وضعیت نیازمند بازنگری جدی در سیاست‌ها و مدیریت دانشگاه است تا بتوان به بهبود شرایط و ارتقای کیفیت آموزشی و اجتماعی دست یافت.

 از طرف دانشگاه عزم و اراداه برای تشکیل شورا دیده نمی‌شود

« بیش از یک دهه است که این دانشگاه از شورای صنفی محروم است. درحالی که نمایندگان دانشجویان در شورای صنفی می‌توانند در حل بسیاری از مشکلات صنفی و رفاهی موثر باشند، مسئولین دانشگاه هیچ عزم و اراده ای برای تشکیل شورا ندارند و در طول هر تجمع و اعتراض از دانشجویان میخواهند تا نمایندگانی را معرفی کنند و پیگیر تشکیل شورا بشوند، بعد هم مدتی دانشجوها را با وعده مشغول میکنند و درنهایت هم هیچ اتفاقی نمی‌افتد و این دور باطل ادامه دارد. پس از وقایع سال ۱۴۰۱ فضای دانشگاه بسیار امنیتی شده است. مسئولین دانشگاه به خوبی آگاهند که در بسیاری از موارد درصورت ارجاع رسیدگی به اتهام دانشجو به کمیته انضباطی و طی مراحل قانونی دادرسی، دانشجویان تبرئه خواهند شد و آنها ره به جایی نخواهند برد. در میان انبوه مشکلات دانشجویان به نظر م‌یرسد مهم ترین دغدغه ریاست و مسئولین دانشگاه اعمال تفکیک جنسیتی در بوفه ها و کتابخانه هاست. در روزهای گذشته اجرای این سیاست به طور جدی در صحن دانشگاه پیگیری می‌شود.»

کسی پاسخگوی نیاز دانشجویان نیست

جوانی که در این کارزار شرکت کرده و برای مشکلات دانشگاه جزو دانشجوهای مطالبه گر به حساب می‌آمده، در مورد این مشکلات که طبق گفته خودش تا کنون هم رفع نشده می‌گوید:«تعداد ون‌های موجود برای جابجایی دانشجویان به شدت ناکافی است و این موضوع باعث ایجاد معضلاتی در رفت و آمد دانشجویان می‌شود.عدم وجود بوفه‌های مناسب در بسیاری از دانشکده‌ها، دسترسی به خدمات غذایی را برای دانشجویان دشوار کرده است.عدم وجود دستگاه‌های قهوه‌ساز در دانشکده‌ها، یکی دیگر از مشکلاتی است که دانشجویان با آن مواجه هستند. کیفیت غذاهای ارائه شده در بوفه‌ها بسیار پایین است و این موضوع تأثیر منفی بر سلامت و روحیه دانشجویان دارد. پک‌های صبحانه ارائه شده نه تنها از نظر کمیت، بلکه از نظر کیفیت نیز رضایت‌بخش نیستند. اکثر دانشکده‌ها فاقد صندلی‌های راحتی هستند و صندلی‌های فلزی موجود برای استراحت مناسب نمی‌باشند. در خصوص تجمعات و اعتراضات صورت گرفته، متأسفانه نتایج مثبتی حاصل نشده است. تنها تغییرات جزئی در افزایش اقلام پک صبحانه مشاهده شده که همچنان رضایت‌بخش نیست و به نظر می‌رسد هدف اصلی اعتراضات، یعنی بهبود شرایط رفاهی، محقق نشده است..»