مبتلایان به اختلال اسکیزوئید بی‌احساس نیستند

به گزارش گروه رسانه ای شرق؛ مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که بروز این اختلال در فرد غالبا از دوران نوجوانی آغاز می‌شود با این حال در مواردی بروز آن در سنین کودکی هم مشاهده شده است. اختلال اسکیزوئید نسبتا نادر است و در مردان شایع‌تر از زنان است مبتلایان به اسکیزوئید به تنهایی خود علاقه شدیدی دارند و از هرگونه ایجاد تغییر در این شرایط پرهیز می‌کنند. میزان بی‌تفاوتی و انزواطلبی در این افراد به گونه‌ای است که به اطرافیان آنها صدمه بیشتری وارد می‌کند. به نحوی که خانواده آنها دچار بحران روحی می‌شوند و نیازمند مراقبت‌های روانی هستند.  

متخصصان می‌گویند مبتلایان به این اختلال از نوعی الگوی فراگیر از نقایص اجتماعی و بین فردی رنج می‌برند که ویژگی‌های آن گوشه‌گیری و دوری از اجتماعات، کاهش توانایی برای برقراری روابط صمیمانه با دیگران، تحریف‌های عاطفی و شناختی است. این اختلال به صورت پایدار و مزمن بوده و ابتلا به آن باعث می‌شود که افراد صمیمیت با دیگران را تجربه نکرده و علاقه‌ای هم به آن نداشته باشند. آنها در در فعالیت‌های فردی عملکرد خوبی دارند درحالیکه از کار‌های گروهی پرهیز می‌کنند. برخی متخصصان می‌گویند ترس از طرد شدن مهم‌ترین علت روابط اجتماعی کم این افراد است.

نشانه‌های  شخصیت اسکیزوئید

عدم ارتباط با دیگران، بی‌علاقه بودن به برقراری روابط صمیمانه با دیگران، انزواطلبی، عدم حضور در فعالیت‌های تفریحی و مسافرتی، سرد بودن نسبت به دیگران، بی‌تفاوتی نسبت به ابراز احساسات دیگران از تایید و تشویق تا انتقاد، درونگرایی و خیالاتی بودن از علائم مبتلایان به اختلال اسکیزوئید است.

این افراد در بیان احساسات خود ضعیف هستند و به اصطلاح ناگویی خلقی دارند، از آنجایی که این افراد هیجانات و احساسات درونی خود را به درستی نمی‌شناسند  در نتیجه توانایی ابراز آن را هم ندارند به همین دلیل هم برخی به اشتباه گمان می‌کند که آنها فاقد احساس هستند. آنها سعی می‌کنند علاقه خود را به دیگران با رفتار و عمل خود نشان دهند.  

آنها همچنین علاقه‌ای به مشارکت در فعالیت‌هایی با ماهیت هیجانی و انرژیک ندارند .به عنوان مثال این افراد نه جوک می‌گویند و نه به جوک‌های دیگران واکنش نشان می‌دهند به نحوی که دیگران آنان را کسل کننده توصیف می‌کنند. این افراد می‌توانند ساعت‌ها کنار دیگران بنشینند بدون اینکه کلامی با دیگران رد و بدل کنند.

دلایل ابتلا به اختلال اسکیزوئید

هنوز علت اصلی ابتلای افراد به  اختلال شخصیت اسکیزوئید مشخص نشده است اما به هر حال مجموعه‌ای از دلایل ژنتیکی و تربیتی در بروز این بیماری نقش دارند. وجود سابقه ابتلا به این بیماری در والدین یا اعضای خانواده و نیز داشتن والدین سرد و بی‌تفاوت نسبت به نیاز‌های فرزند در کنار تجربه طرد شدن توسط دیگران می‌تواند ریسک ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش دهد.

وجود اختلاف سنی زیاد میان کودک و والد هم  می‌تواند زمینه ابتلا به این بیماری را فراهم کند، زیرا این فاصله سنی باعث یک شکاف عاطفی میان کودک و والد  می‌شود.غرق شدن کودک در فضای مجازی می‌تواند از عوامل زمینه‌ساز ابتلای او به اختلال اسکیزوئید باشد زیرا این گروه ازکودکان به مرور  زمان تعاملات عاطفی با پدر و مادر یا اطرافیان دیگر را از دست می‌دهند.

نحوه برخورد با شخصیت اسکیزوئید

اگر یکی از اطرافیان شما به این اختلال مبتلا است در اولین قدم و برای برقراری ارتباط با او سعی کنید او را به سمت  فعالیت‌های خنثی که نیازی به مشارکت و همراهی با دیگران ندارد، سوق دهید، همچنین در ادامه از این روش‌ها استفاده کنید»

صحبت کردن با او

تشویق او برای کمک گرفتن از روان‌درمانگر یا ادامه درمان

بیمار را قضاوت نکنید

تلاش برای درک بیمار

کسب اطلاعات درباره این بیماری و عوارض و علائم آن

تشویق بیمار به زندگی کردن مانند سایرین

تشویق بیمار به برقراری ارتباط با سایرین

بیش از حد او  را تحت فشار قرار ندهید

درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید

درمان این اختلال طولانی مدت و دشوار است تا جایی که ممکن است با وجود تلاش‌های بسیار پیشرفتی در درمان بیماری ایجاد نشود. با این حال مهم‌ترین روش‌هایی که برای درمان این افراد در نظر گرفته می‌شود شامل روان‌درمانی، دارودرمانی و خانواده‌درمانی است.

همچنین با توجه به این که یکی از مهم‌ترین اهداف درمان این نوع بیماران کمک به سلامت روان اطرافیان آنهاست روان درمانگر در جلسات خانواده درمانی به اعضای خانواده کمک می‌کند که نسبت به خلقیات بیمار پذیرش داشته و روش‌هایی را برای ایجاد ارتباط با او آموزش ببینند تا میزان تنش میان اعضای خانواده کاهش یابد.