تذکر مهم رهبر انقلاب درباره خالص‌سازی: این طوری که دیگر کسی نمی‌ماند!
بعد از خبرسازی درباره حضور علی لاریجانی در انتخابات مجلس و تدارک ویژه او برای مجلس دوازدهم، پاسخ کوتاه و معنادار دفتر او به این خبرسازی با عبارت "خالص‌سازی" موجی از واکنش‌ها را در فضای مجازی به همراه داشت.
این جوری نیست که شما بیائید افراد ضعاف‌الایمان را از دائره خارج کنید، به بهانه‌ی اینکه می خواهیم خالص کنیم؛ نه، شما هرچه می توانید، دائره‌ی خلّصین را توسعه بدهید...
بعد از خبرسازی درباره حضور علی لاریجانی در انتخابات مجلس و تدارک ویژه او برای مجلس دوازدهم، پاسخ کوتاه و معنادار دفتر او به این خبرسازی با عبارت "خالص‌سازی" موجی از واکنش‌ها را در فضای مجازی به همراه داشت.
در پاسخ لاریجانی به ادعای فعالیت انتخاباتی او برای مجلس آتی آمده بود: خبری درباره‌ی انتخابات مجلس وجود ندارد. بدین وسیله از جریان خالص سازی رفع نگرانی می شود و بعید است به این روش های برادران بتوان رقابت تصنعی ایجاد کرد. ملک را چاره ای دیگر نیاز است.
به گزارش اطلاعات آنلاین، عبارت "خالص سازی" اما ۱۳ سال قبل در بیان رهبر انقلاب نیز آمده است.
رهبر انقلاب در دیدار رمضانی با دانشجویان در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۸۹ تاکید می‌کنند: یک سؤال دیگر این است که بعضی ها می گویند وحدت، بعضی‌ها می‌گویند خلوص؛ شما چه می‌گوئید؟ من می‌گویم هر دو. خلوص که شما مطرح می‌کنید - که ما بایست از فرصت استفاده کنیم و حالا که غربال شد، یک عده‌ای را که ناخالصی دارند، از دائره خارج کنیم - چیزی نیست که با دعوا و کشمکش و گریبان این و آن را گرفتن و با حرکت تند و فشارآلود به وجود بیاید؛ خلوص در یک مجموعه که اینجوری حاصل نمی‌شود؛ ما به این، مأمور هم نیستیم.
در صدر اسلام، خوب، با پیغمبر اکرم یک عده بودند؛ سلمان بود، اباذر بود، ابىّ‌بن‌کعب بود، عمار بود، کی بود، کی بود؛ اینها درجه‌ی اول و خالص‌ترینها بودند؛ عده‌ای دیگر از اینها یک مقداری متوسط تر بودند؛ یک عده‌ای بودند که گاهی اوقات پیغمبر حتّی به اینها تشر هم می زد. اگر فرض کنید پیغمبر در همان جامعه‌ی چند هزار نفری - که کار خالص‌سازی خیلی آسانتر بود از یک جامعه‌ی هفتاد میلیونی کشور ما - می خواست خالص‌سازی کند، چه کار می‌کرد؟ چی برایش می‌ماند؟
آن که یک گناهی کرده، باید می‌رفت؛ آن که یک تشری شنفته، باید می رفت؛ آن که در یک وقتی که نباید از پیغمبر اجازه‌ی مرخصی بگیرد، اجازه‌ی مرخصی گرفته، باید می رفت؛ آن که زکاتش را یک خرده دیر داده، باید می رفت؛ خوب، کسی نمی‌ماند. امروز هم همین جور است. این جوری نیست که شما بیائید افراد ضعاف‌الایمان را از دائره خارج کنید، به بهانه‌ی اینکه می خواهیم خالص کنیم؛ نه، شما هرچه می توانید، دائره‌ی خلّصین را توسعه بدهید؛ کاری کنید که افراد خالصی که می‌توانند جامعه‌ی شما را خالص کنند، در جامعه بیشتر شوند؛ این خوب است.
از خودتان شروع کنید؛ دور و بر خودتان، خانواده‌ی خودتان، دوستان خودتان، تشکل خودتان، بیرون از تشکل خودتان. هرچه می‌توانید، در حوزه‌ی نفوذ تشکل خود، برای بالا آوردن میزان خلوص‌های فردی و جمعی تلاش کنید؛ که نتیجه‌ی آن، خلوص روزافزون جامعه‌ی شما خواهد شد. راه خالص کردن این است.
