انوشیروان روحانی، آهنکساز و نوازنده

انوشیروان روحانی در 1 مرداد 1318 در رشت دیده به جهان گشود.

او نخستین فرزند خانواده بود و پس از او یک خواهر و ۳ برادر دیگر به دنیا آمدند.

هر سه برادر او هم به تبع انوشیروان در نهایت به دنیای موسیقی وارد شدند که نام های آنان به ترتیب : اردشیر، شهرداد و شهریار بود.

انوشیروان در یک خانواده ی آشنا به هنر و علاقمند به موسیقی بزرگ شد و نزد پدرش که شاعر و از نوازندگان ویولن بود از همان دوران کودکی آموزش های اولیه موسیقی را فرا گرفت.

خانواده پدری انوشیروان، از اهالی فرهنگ روزگار خود بودند. ازجمله پدر بزرگ او ملقب به روحانی موید که اهل قلم بود و چندین کتاب مختلف هم به رشته نگارش درآورد.

انوشیروان تنها سه سال داشت که با خانواده رشت را به مقصد تهران ترک نمودند تا زندگی خود را در پایتخت از سر بگیرند. در همان سال نخستین سازش که یک ملودیکا بود را برایش خریدند .

در 6 سالگی توسط پدرش با تئوری موسیقی و نت آشنا شد  و در همان سال به رادیو رفت تا در برنامه ی مخصوص کودکان، نخستین آهنگی که خود ساخته بود به نام تانگوی مامانی را اجرا نماید.

 به همین ترتیب آموزش های موسیقی را نزد پدرش تا 9 سالگی ادامه داد و در همین سن در انجمن "جامعه ی باربد" که موسس آن اسماعیل مهرتاش بود برنامه اجرا کرد و مورد تحسین همگان قرار گرفت.

انوشیروان تا 15 سالگی بصورت روزمزدی در رادیو به اجرا می پرداخت و در 25 سالگی عضو شورای ملی رادیو (هیاتی متشکل از بزرگان و فرهیختگان موسیقی در رادیو بود که تا زمان انقلاب اسلامی شعر و ترانه و آهنگهارا از لحاظ قابل پخش بودن از رادیو بررسی می‌نموند) شد.

او تحصیلات موسیقی خود را در "هنرستان عالی موسیقی" یکی از معروفترین هنرستان های ایران که بسیاری از بزرگان موسیقی ایران در آن تحصیل کردند ، تا مرحله فارغ التحصیلی ادامه داد.

انوشیروان روحانی در بیست و سه سالگی و در سال ۱۳۴۱ با خانم گیتی دریابیگی ازدواج کردند که ثمره آن ۳ فرزند هنرمند به نام های ندا، نوا و رضا است.

تحصیلات تکمیلی روحانی  در کنسرواتوار پاریس بود، بعد از فارغ التحصیلی اش.

او در سال ۱۳۴۶ عضو رسمی انجمن آهنگسازان فرانسه شد و اساسا تاثیر برخی از قطعات پاپ فرانسوی را در برخی ملودی های ساخته انوشیروان را نمی توان کتمان کرد.

انوشیروان که علاقه ی زیادی به سازهای کیبرد و پیانو داشت، درهمان سال 1346 نخستین ارگ را وراد ایران نمود.

انوشیروان روحانی علاوه بر تبحری که در نوازندگی پیانو و آهنگسازی داشت به اسکی و خلبانی هم علاقه‌ی شدیدی نشان میداد.او در 29 سالگی در کنار کار موسیقی موفق به اخذ گواهینامه خلبانی گردید. و قبل از انقلاب هواپیمای شخصی خود را داشت.

سال 1349روحانی  آهنگ نوستالژیک و جاودانه "تولدت مبارک" را برای جشن تولد خودروی پیکان ساخت.

چندی بعد انوشیروان همکاری حرفه ای خود را به عنوان نوازنده در ارکستر عباس شاپوری آغاز کرد و این همکاری قطعا تاثیرات زیادی را در آثار اولیه روحانی در مقام تصنیف سازی بر جای نهاد.

نخستین ترانه ای که باعث شهرت انوشیروان روحانی در عرصه تصنیف سازی شد، ترانه پرستوی من با ترانه ای از نواب صفا و با صدای گرم مرضیه بود که زمینه ساز آشنایی و همکاری انوشیروان روحانی با نواب صفا ترانه سرای برجسته کشورمان شد و آغاز فصل جدیدی از ترانه سازی وی را در تاریخ فرهنگ و هنر کشور ما رقم زد.

روحانی مطابق گفته خودش، تا کنون، حدود ۵۰۰ قطعه مختلف را ساخته است که تا به حال تنها ۵۰ تای آنها ضبط شده اند و حدود ۲۵۰ تای آنها هم نوشته شده اند اما از میان این کارها بدون تردید، ۳ اثر تولدت مبارک، سلطان قلب ها و گل سنگ از شهرت بیشتری میان عموم مردم برخوردار است.

او می گوید: من همیشه این دغدغه را داشته ام که موسیقی را از مرزهای کشورم فراتر ببرم.

روحانی اولین جایزه جهانی خود را در سال ۱۹۶۷ به خاطر اجرای فرانسوی قطعه سلطان قلب ها به خوانندگی رزی آرمن در فستیوال آوازی اسپانیا دریافت کرد.

او همچنین سال ها بعد با همکاری ارکستر سمفونیک چک، آلبومی را تولید و در اواخر سال ۲۰۰۳ ترانه ای را برای گروه معروف اسکورپیوز که در رده آلترناتیو راک فعالیت می کند ساخت.

علاوه‌ی بر همه تسلط و افتخار آفرینی های روحانی در حوزه موسیقی او انسانی بسیار خیر بود.

روحانی در سال ۱۳۵۰ به هزینه شخصی مدرسه‌ ای در روستای کلشتر واقع در شهر رودبار استان گیلان احداث نمود، او در کارهای خیریه همیشه پیشقدم است.

عمرشان دراز باد.