علی نصیریان، نمایش‌نامه نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون
علی نصیریان در یک دوشنبه زمستانی در بهمن 1313 در میدان شاهپور تهران دیده به جهان گشود.
علی نصیریان در یک دوشنبه زمستانی در بهمن 1313 در میدان شاهپور تهران دیده به جهان گشود.
درسال‌ها‌ی کودکی او نقاله‌‌خوانی در قهوه‌خانه‌ها و تعزیه‌خوانی در مراسم ماه محرم رواج زیادی داشته است و فضای مذهبی خانواده او باعث شد که در آن دوران زیاد به دیدن این گونه مراسم برود و دیدن همان نمایش‌ها زمینه‌ساز علاقه‌مندی‌اش به بازیگری شد.
علی نصیریان در 13 سالگی و در سال 1326 به دبیرستان پیرنیا در چهارراه گمرک رفت و در آنجا با جمشید لایق (بازیگر)، اسماعیل داورفر (بازیگر) و مهدی فتحی (بازیگر و گوینده) هم‌کلاس شد.
سه سال بعد و همزمان با تحصیل در دبیرستان، به کلاس جامعه باربد در خیابان لاله‌زار رفت، آن کلاس را اسماعیل مهرتاش راه‌اندازی کرده بود و در آن موسیقی، تئاتر و ادبیات درس می‌داد.
بعد از آن در کلاس‌های تئاتر سعدی حضور یافت. این کلاس‌ها را همسر عبدالحسین نوشین اداره می‌کرد.
بعد از کودتای 28مرداد سال 1328 تئاتر سعدی بسته شد و نصیریان برای ادامه فراگیری هنر نمایش به هنرستان هنرپیشگی رفت. جایی که طبق الگوی درسی کنسرواتوار هنرهای دراماتیک پاریس در ایران دایر شده بود.
نصیریان در سال 1330 و در 17سالگی کتاب هنر تئاتر را خواند. این کتاب اولین کتاب آموزشی تئاتر در ایران بود که تصمیم او را برای بازیگر شدن نهایی کرد.
او سه سال در آنجا تحصیل کرد و دیپلمه آن هنرستان محسوب میشود اما ارزش این مدرک به اندازه دکترای حال حاضر است.
شانس با علی نصیریان یار است و او در سن 19سالگی از طریق فهیمه راستکار با شاهین سرکیسیان آشنا میشود که نقطه عطفی در زندگی او محسوب میشود.
او با سرکیسیان «زندگی من در هنر استانیسلاوسکی» را صفحه به صفحه می‌خواندند و تمرین می‌کردند.
در سن 22 سالگی اولین نمایش‌نامه‌اش به نام افعی طلایی را نوشت. افعی طلایی الهامی از قصه داش آکل نوشته صادق هدایت بود؛ سال بعد خودش آن را روی صحنه برد و کارگردانی کرد.
در همان سال با نوشتن نمایش‌نامه «بلبل سرگشته» در مسابقه نمایش‌نامه‌نویسی جایزه اول را هم توانست از آن خود کند..
علی نصیریان از سال 1336 یعنی از 23 سالگی به استخدام اداره هنرهای زیبا درآمد و سرپرستی یکی از گروه‌های اجراکننده را برعهده گرفت.
در سال 1337 تلویزیون خصوصی ایران راه‌اندازی شد و دو سال بعد همکاری اداره هنرهای دراماتیک با تلویزیون در قالب اجرای نمایش‌های زنده تلویزیونی شکل گرفت نصیریان در آن سالها در مجموع 50 یا بیشتر تئاتر تلویزیونی در قالب بازیگر یا کارگردان اجرا کرد.
در سن 24 سالگی از طریق آشنایان، با فاطمه بیات آشنا شد و باهم ازدواج کردند.
حاصل این ازدواج سه پسر به نام های برمک، باربد و بابک است.
استاد نصیریان در 29 سالگی توانست یک بورس مطالعه تئاتر در کشور آمریکا را دریافت کرده و به مدت شش ماه آنجا تحصیل کند و یاد بگیرد.
در سال 1348 و در سن 35 سالگی اولین تجربه بازیگری در مقابل دوربین سینما برایش رقم خورد؛ فیلم «گاو» ساخته داریوش مهرجویی.
وی توانست تا قبل از انقلاب در 7 فیلم بازی کند که همگی به موج نو و روشنفکرانه معروف بودند.
یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایش در آن دوران، «دایره مینا» به کارگردانی داریوش مهرجویی بود.
این فیلم به مدت 3 سال توقیف شد و سرانجام در سال 56 اکران شد.
وی که به ریاست اداره تئاتر وزارت فرهنگ منسوب شده بود، در سال 57 بعد از سلسله اعتراض‌هایش به توقیف فیلم‌ها و تئاترها در زمان پهلوی، از این سمت برکنار شد.
در سال 59 وی که 46 ساله بود از هنرهای زیبا بازنشسته شد و چون دیگر گروه نداشتند تئاتری کار نکرد.
بعد از آن علی‌نصیریان در سریال‌های تلویزیونی زیادی بازی کرد که مهم‌ترین آنها «میوه ممنوعه» به کارگردانی حسن فتحی بود. این مجموعه داستان زندگی مردی بود که با ورود دختری به زندگی خانوادگی‌اش عقایدش دچار تزلزل شد.
نصیریان در آن سالها یکی از پرکارترین بازیگران مدیوم سینما بود.
در زندگی نامه علی نصیریان فیلم‌های مختلف به چشم می‌خورد که هرکدام حال و هوای متفاوتی دارند.
آخرین فیلم به اکران درآمده از او فیلم سینمایی «لامینور» به کارگردانی داریوش مهرجویی است.
در سال 1372 با دعوت مجمع جهانی تئاتر نمایش «بلبل سرگشته» را در آمریکا، کانادا و آلمان به روی صحنه برد.
علی نصیریان در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر، برای بازی در فیلم «مسخره‌باز»به کارگردانی همایون غنی زاده، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرد و تبدیل به مسن‌ترین فردی شد که این جایزه را دریافت کرده است.
در 17خرداد سال 1384، نشان درجه یک هنری را از رئیس جمهور وقت، علی خاتمی دریافت کرد.
همچنین جشن تولد 80 سالگی علی نصیریان در هشتمین نشست صمیمانه هنرمندان، با عنوان «تولد ماه» در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد. در این مراسم از تندیس علی نصیریان رونمایی شد.
یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های نصیریان در این سال‌ها‌ی اخیر با بازی در سریال شهرزاد رقم خورد. دیدن شخصیت بزرگ آقا در سریال شهرزاد برای ما احساسی دوگانه داشت؛ احساسی همراه با علاقه و تنفر.
نصیریان یکی از متفاوت‌ترین نقش‌آفرینی‌ها را انجام داد؛ منتقدان این نظر را دارند که این شخصیت شباهت‌های زیادی به شخصیت دون ویتو کورلئونه‌ی، پدر خوانده دارد.
در زندگی نامه استاد علی نصیریان نقش‌هایی رنگانگ وجود دارد؛ از سیاه سیاه در ناخدا خورشید تا سفید سفید در بوی پیراهن یوسف.
زندگی نامه استاد علی نصیریان بیان می‌کند که چگونه می‌توان با عشق به کار و حرفه، سختی‌های مسیر را تحمل کرد
او مثال درخشانی است برای این حرف همیشگی : کار نکن...با کارت عشق کن
