مائده برهانی: والیبال زنان با مربیان مرد داخلی نتیجه می‌گیرد

مائده برهانی، لژیونر والیبال زنان ایران همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برد. او در حالی سودای حضور در لیگ‌های معتبر والیبال اروپایی را در سر می‌پروراند که با آمدن کرونا همه برنامه‌هایش به هم ریخت. پشت‌خط‌زن تیم ملی والیبال بانوان فصل قبل در لیگ والیبال ترکیه برای تیم سامسون بازی می‌کرد و با اتمام قراردادش و آمدن کرونا به کشور بازگشت. این بازیکن در ترکیه عملکرد شایان‌توجهی داشت و به‌عنوان دومین پشت‌خط‌زن برتر لیگ معرفی شد. برهانی که این روزها مثل سایر ورزشکاران تمریناتش را در خانه انجام می‌دهد، از برنامه‌هایش به «شرق» می‌گوید: «قرارداد من تا پایان اسفند بود. درست همان موقعی که اوج کرونا بود. خدا را شکر مشکلی برای بازی‌کردنم در تیم سامسون به وجود نیامد و همین‌که مسابقات تمام شد، به ایران آمدم. درحال‌حاضر هم تمرینات بدنسازی و هوازی را در خانه یا اماکن فضای بازی که خلوت باشد، انجام می‌دهم تا از آمادگی به دور نباشم. به‌هرحال شرایط این‌طور نمی‌ماند و احتمالا تا یکی، دو ماه دیگر مسابقات لیگ شروع می‌شود. من مشغول رایزنی با چند تیم برای فصل جدید بودم که متأسفانه کرونا همه‌چیز را به‌ هم ریخت».

مائده که لقب اولین زن لژیونر والیبال ایران را دارد، ابتدا به بلغارستان و مالدیو رفت تا اینکه به لیگ والیبال ترکیه رسید؛ لیگی که معتقد است یکی از بالاترین سطح مسابقات را در والیبال اروپا دارد.

با‌این‌حال اما او علاقه‌مند است که حضور در لیگ‌های معتبر اروپایی را هم تجربه کند: «نیم‌فصل اول که تمام شد، از دو تیم پیشنهاد داشتم اما قبول نکردم؛ چون آن موقع جایگاه پایین‌تری نسبت به تیم من داشتند و فکر می‌کردم با سامسون شانس پلی‌آف دارم. شاید بدشانسی باعث شد که آن تصمیم‌ را بگیرم و گرنه الان در پلی‌آف بودم و اتفاقات بهتری برایم رقم می‌خورد. خودم دوست دارم در صورت امکان در کشورهای اروپایی بازی کنم. هرچند لیگ ترکیه هم خیلی خوب است اما دوست دارم لیگ‌های مختلف را تجربه کنم. ولی در کل اگر پیشنهاد خوبی از ترکیه داشته باشم، بازهم همین‌جا می‌مانم. ترکیه‌ای‌ها برای لیگ‌هایشان خیلی هزینه می‌کنند. بازیکنان خوب را جذب می‌کنند. برای همین است که سطح کیفی رقابت‌هایشان بالاست و لیگ جذابی دارند. اصلا نمی‌توانی پیش‌بینی بکنی که مثلا نتیجه بازی تیم دوم جدول با تیم هشتم جدول چه می‌شود».

عضو تیم ملی والیبال بانوان درباره وضعیت تیم ملی والیبال زنان که هیچ‌وقت مربی مشخصی نداشته، توضیح می‌دهد: «ما یک تجربه کوتاه‌مدت با مربی خارجی (خانم مایدا) داشتیم که خیلی خوب بود و نتیجه‌اش را هم دیدیم. اما فدراسیون تصمیم گرفت که دیگر نباشد. اینکه ما بخواهیم از مربی خارجی استفاده کنیم، خیلی خوب است ولی یک مسئله وجود دارد و آن این است که مربیان طرازاول والیبال دنیا همه مرد هستند و دستمزدهای آنها بسیار بالاست. در این شرایط فدراسیون نمی‌تواند چنین هزینه‌‌ای را متحمل شود. من فکر می‌کنم درحال‌حاضر انتصاب مربیان مرد ایرانی بهترین تصمیم است. همان‌طورکه در گذشته از آنها استفاده می‌کردیم و همه هم راضی بودند. ما الان سه لژیونر زن داریم. این نشان می‌دهد کارهایی شده که توانسته‌ایم به اینجا برسیم. البته باید به این نکته هم اشاره کنم که هر مربی مردی هم نمی‌تواند اثرگذار باشد. بعضی از مربیان بودند که آمدند و به تیم مشاوره دادند اما بدتر به ضررمان شد و افت کردیم. فدراسیون باید یک گزینه سطح بالا را انتخاب کند و در مقابل هم به او فرصت بدهد. هر مربی حداقل یک فرصت چهارساله می‌خواهد تا خروجی کارش مشخص شود. با یکی، دو سال نمی‌توان هیچ نتیجه‌‌ای گرفت. آقایان برقی و مهرگان جزء کسانی هستند که به والیبال بانوان کمک کردند. این عزیزان در‌های جدیدی را به روی والیبال بانوان باز کردند و بازیکن‌های جوانی را به تیم ملی آوردند. مهرگان مربی بادانشی بود و علاوه بر بعد فنی از نظر روانی هم بازیکنان را به‌خوبی حمایت می‌کرد. همه او را قبول داشتیم. در مسابقات قهرمانی آسیا هم یک پله بالاتر رفتیم اما متأسفانه به‌خاطر قرارنگرفتن در رده چهارم یا سوم در مطبوعات بزرگ‌نمایی شد. از نظر ما ولی این صعود یک‌پله‌ای هم ارزش داشت. ما می‌توانیم با استفاده از این بزرگان باز هم نتیجه بگیریم و روزهای بهتری داشته باشیم».

مائده برهانی، لژیونر والیبال زنان ایران همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برد. او در حالی سودای حضور در لیگ‌های معتبر والیبال اروپایی را در سر می‌پروراند که با آمدن کرونا همه برنامه‌هایش به هم ریخت. پشت‌خط‌زن تیم ملی والیبال بانوان فصل قبل در لیگ والیبال ترکیه برای تیم سامسون بازی می‌کرد و با اتمام قراردادش و آمدن کرونا به کشور بازگشت. این بازیکن در ترکیه عملکرد شایان‌توجهی داشت و به‌عنوان دومین پشت‌خط‌زن برتر لیگ معرفی شد. برهانی که این روزها مثل سایر ورزشکاران تمریناتش را در خانه انجام می‌دهد، از برنامه‌هایش به «شرق» می‌گوید: «قرارداد من تا پایان اسفند بود. درست همان موقعی که اوج کرونا بود. خدا را شکر مشکلی برای بازی‌کردنم در تیم سامسون به وجود نیامد و همین‌که مسابقات تمام شد، به ایران آمدم. درحال‌حاضر هم تمرینات بدنسازی و هوازی را در خانه یا اماکن فضای بازی که خلوت باشد، انجام می‌دهم تا از آمادگی به دور نباشم. به‌هرحال شرایط این‌طور نمی‌ماند و احتمالا تا یکی، دو ماه دیگر مسابقات لیگ شروع می‌شود. من مشغول رایزنی با چند تیم برای فصل جدید بودم که متأسفانه کرونا همه‌چیز را به‌ هم ریخت».

مائده که لقب اولین زن لژیونر والیبال ایران را دارد، ابتدا به بلغارستان و مالدیو رفت تا اینکه به لیگ والیبال ترکیه رسید؛ لیگی که معتقد است یکی از بالاترین سطح مسابقات را در والیبال اروپا دارد.

با‌این‌حال اما او علاقه‌مند است که حضور در لیگ‌های معتبر اروپایی را هم تجربه کند: «نیم‌فصل اول که تمام شد، از دو تیم پیشنهاد داشتم اما قبول نکردم؛ چون آن موقع جایگاه پایین‌تری نسبت به تیم من داشتند و فکر می‌کردم با سامسون شانس پلی‌آف دارم. شاید بدشانسی باعث شد که آن تصمیم‌ را بگیرم و گرنه الان در پلی‌آف بودم و اتفاقات بهتری برایم رقم می‌خورد. خودم دوست دارم در صورت امکان در کشورهای اروپایی بازی کنم. هرچند لیگ ترکیه هم خیلی خوب است اما دوست دارم لیگ‌های مختلف را تجربه کنم. ولی در کل اگر پیشنهاد خوبی از ترکیه داشته باشم، بازهم همین‌جا می‌مانم. ترکیه‌ای‌ها برای لیگ‌هایشان خیلی هزینه می‌کنند. بازیکنان خوب را جذب می‌کنند. برای همین است که سطح کیفی رقابت‌هایشان بالاست و لیگ جذابی دارند. اصلا نمی‌توانی پیش‌بینی بکنی که مثلا نتیجه بازی تیم دوم جدول با تیم هشتم جدول چه می‌شود».

عضو تیم ملی والیبال بانوان درباره وضعیت تیم ملی والیبال زنان که هیچ‌وقت مربی مشخصی نداشته، توضیح می‌دهد: «ما یک تجربه کوتاه‌مدت با مربی خارجی (خانم مایدا) داشتیم که خیلی خوب بود و نتیجه‌اش را هم دیدیم. اما فدراسیون تصمیم گرفت که دیگر نباشد. اینکه ما بخواهیم از مربی خارجی استفاده کنیم، خیلی خوب است ولی یک مسئله وجود دارد و آن این است که مربیان طرازاول والیبال دنیا همه مرد هستند و دستمزدهای آنها بسیار بالاست. در این شرایط فدراسیون نمی‌تواند چنین هزینه‌‌ای را متحمل شود. من فکر می‌کنم درحال‌حاضر انتصاب مربیان مرد ایرانی بهترین تصمیم است. همان‌طورکه در گذشته از آنها استفاده می‌کردیم و همه هم راضی بودند. ما الان سه لژیونر زن داریم. این نشان می‌دهد کارهایی شده که توانسته‌ایم به اینجا برسیم. البته باید به این نکته هم اشاره کنم که هر مربی مردی هم نمی‌تواند اثرگذار باشد. بعضی از مربیان بودند که آمدند و به تیم مشاوره دادند اما بدتر به ضررمان شد و افت کردیم. فدراسیون باید یک گزینه سطح بالا را انتخاب کند و در مقابل هم به او فرصت بدهد. هر مربی حداقل یک فرصت چهارساله می‌خواهد تا خروجی کارش مشخص شود. با یکی، دو سال نمی‌توان هیچ نتیجه‌‌ای گرفت. آقایان برقی و مهرگان جزء کسانی هستند که به والیبال بانوان کمک کردند. این عزیزان در‌های جدیدی را به روی والیبال بانوان باز کردند و بازیکن‌های جوانی را به تیم ملی آوردند. مهرگان مربی بادانشی بود و علاوه بر بعد فنی از نظر روانی هم بازیکنان را به‌خوبی حمایت می‌کرد. همه او را قبول داشتیم. در مسابقات قهرمانی آسیا هم یک پله بالاتر رفتیم اما متأسفانه به‌خاطر قرارنگرفتن در رده چهارم یا سوم در مطبوعات بزرگ‌نمایی شد. از نظر ما ولی این صعود یک‌پله‌ای هم ارزش داشت. ما می‌توانیم با استفاده از این بزرگان باز هم نتیجه بگیریم و روزهای بهتری داشته باشیم».