حق ناشنوایان را پایمال نکنیم

به گزارش شبکه شرق، ناشنوایان و کم شنوایان نسبت به عدم توجه صدا و سیما به مطالبات به حق و قانونی شان در تولیدات رسانه ای و حتی سریالهای پر تکرار تلویزیونی از جمله شبکه آی فیلم اعتراض دارند.

آنها می خواهند به ماده 21 قانون حمایت از افراد دارای معلولیت که در زمینه ضرورت اعمال زیر نویس برنامه های تلویزیونی برای استفاده افراد کم شنوا و ناشنوا تاکید دارد، عمل شده و از اینکه صدا و سیما و مدیران سریال های نمایش خانگی نسبت به حقوق ناشنوایان دغدغه مند نیستند، انتقاد دارند.

بی توجهی به معلولیت ناشنوایان

«رادین اورومی»، مدیر خدمات توانبخشی موسسه حمایت از افراد با افت شنوایی (محاش) در گفت و گو با خبرنگار شرق می گوید: «وقتی در مورد افراد دارای معلولیت صحبت می شود ابتدا به معلولیت جسمی-حرکتی، نابینایی و در نهایت معلولیت های دیگر اشاره شده و معلولیت ناشنوایی از معلولیت های پنهانی است که مسایل و مشکلاتشان به چشم نیامده در نتیجه نسبت به نیازهایشان نیز بی توجهی می شود.

در حالیکه اگر یک ناشنوا یا کم شنوا باطری سمعکش تمام شده و یا همراهش نباشد، زندگی و ارتباطش با دیگران مختل می شود یا به دلیل قطع بودن عصب شنوایی اگر سیم کاشت حلزون در افراد دچار مشکل یا قطعی شود، فرد به صورت کامل ناشنوا خواهد بود.»

دغدغه ای برای ناشنوایان نیست

به عنوان نمونه ای مهم، در حال حاضر متروی تهران با علایم ملموسی برای نابینایان مناسب سازی و دسترس پذیر شده است که البته در این زمینه هنوز جای کار زیاد بوده و ضعف هایی وجود دارد اما یک ناشنوا برای اطلاع از ایستگاه ها هیچ راهنما یا امکانی برای دسترسی ندارد.

بارها پیش آمده است که ناشنایان مسیر را اشتباه رفتند و یا از مقصد اصلی جا ماندند. حق طبیعی افراد ناشنوا برای استفاده از امکانات بسیاری نادیده گرفته شده و هیچ دغدغه مندی وجود ندارد که حتی از خودش سوال کند که ناشنوا و کم شنوا باید با این ضعف در خدمت رسانی چگونه زندگی کند.

ناشنوایان و مطالبه حق قانونی

مطابق با تاکید قانون سالهای سال است که نسبت به فعال شدن زیر نویس برنامه های تلویزیونی برای استفاده افراد کم شنوا و ناشنوا مطالبه گری شده است. اما هرگز به درخواست و نیاز ناشنوایان توجهی نشده است. در حالیکه ناشنوایان حق قانونی خود را می خواهند و انتظار بالاتری ندارند. رسانه ملی وظیفه دارد که تولیداتش را برای اقلیت ها و افراد دارای معلولیت مناسب سازی کند در حالیکه هیچ ناشنوایی امکان استفاده از تلویزیون برایش فراهم نیست.

از مطالبه گری دست نمی کشیم

مدیر خدمات توانبخشی موسسه حمایت از افراد با افت شنوایی (محاش) می گوید: «ناشنوایان نمی توانند نسبت به حقوق از دست رفته شان بی تفاوت بمانند. باید صدایمان را به مجریان قانون برسانیم و آنقدر مطالبه گری کنیم تا گام به گام به خواسته هایمان نزدیک شویم. یک ناشنوا هم نمی تواند بشنود و هم نمی تواند صحبت کند. او با معلولیت های پنهانی دست و پنجه نرم می کند در حالیکه مشکلات و چالش های روز افزونش دیده نشده و یا جدی گرفته نمی شود.»

ناشنوایان ایرانی بی بهره از امکانات ساده

در کشورهای دیگر کنترل تلویزیون به دکمه ای مجهز است که در صورت انتخاب ، تمام برنامه ها را به صورت زیر نویس نمایش می دهد و برای افراد با نیازهای ویژه مناسب سازی شده است و یا فرد ناشنوا و کم شنوا در سینما عینک مخصوصی دارد که فیلم را به صورت زیر نویس نمایش می دهد. تکنولوژی پیشرفت کرده اما ناشنوایان در ایران همچنان از امکانات طبیعی و ساده محروم هستند.

گرانی سمعک و کاشت حلزون

دغدغه های ناشنوایان آنقدر زیاد و ریشه ای است که پرداختن به هر کدام از آنها زمانبر بوده و به اتحاد و همراهی جمعی انجمن ها و فعالان این حوزه نیازمند است. گرانی هزینه های جراحی کاشت حلزون،سمعک، خدمات گفتار درمانی و توانبخشی همه از مطالبات اصلی ناشنوایان است که سالها در مورد آنها حق خواهی کردیم و گام به گام برای مطالبه گری تلاش می کنیم اما فعال کردن زیر نویس های تلویزیونی کمترین و ساده ترین حق است که برای رسانه ملی هزینه خاصی هم ندارد.

سریالی با 10 بار پخش تکراری هم زیر نویس ندارد

شبکه آی فیلم تمام سریال های تلویزیونی را با تکرار نشان می دهد، به عنوان نمونه سریالی مثل مختارنامه و سریال های دیگر را بیش از 10 بار تکرار کرده اما حتی یکبار با زیرنویس پخش نکرده است تا ناشنوایان هم بفهمند که فلان سریال چه محتوایی دارد.

فعال شدن زیر نویس در برنامه ها باعث می شود تا به دایره لغات، ارتباطات و دانستنی های افراد ناشنوا افزوده شود. حتی مدیران سریال های نمایش خانگی هم چنین امکانی برای ناشنوایان فراهم نمی کنند. در حالیکه تهیه کننده ها می توانند در این حوزه برای افراد ناشوا مفید باشند.