موشهای تهران نروژی هستند
جمعیت موش‌ها در تهران تحت کنترل قرار گرفته، اما کیفیت پایین سم‌های داخلی، کم‌توجهی شهروندان به مدیریت پسماند و نبود گربه‌های شکارچی، چالش‌های اصلی این مبارزه هستند.
داوود گودرزی، مدیر کنترل جانوران مضر شهری سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران ، از فعالیت گسترده و شبانه‌روزی نیروهای مبارزه با حیوانات موذی در سطح شهر خبر داد. او گفت: «در حال حاضر ۲۱۸ نیروی فعال در ۲۲ منطقه تهران، در قالب قرارداد تجمیعی با معاونت خدمات شهری، به‌صورت شیفتی مشغول فعالیت هستند. هر شیفت شامل یک تکنسین و یک کارگر می‌شود که متناسب با مساحت منطقه، اقدامات مبارزه فیزیکی و شیمیایی را انجام می‌دهند.»
گودرزی با اشاره به دشواری‌های واردات سموم به دلیل تحریم ها افزود: «در حال حاضر تنها دو شرکت داخلی تولیدکننده سم داریم. یکی از آنها با استفاده از تجهیزات به‌جامانده از یک شرکت اسپانیایی، سمی تولید می‌کند. این را باید اذعان کرد که کیفیت سم‌های تولیدی داخل با 10 سال پیش اصلا قابل‌مقایسه نیست؛ لذا در راستای جلوگیری از مقاومت جانوران به سم ها، هر سه ماه یک بار، از سموم جدید استفاده را تغییر می‌دهیم.»
وی گفت: «زمانی که آمار شکایات در مورد حیوانات موذی در سامانه ۱۳۷ بالا می‌رود، فوراً مورد مؤاخذه قرار می‌گیریم، اما وقتی این آمار کاهش می‌یابد، کسی توجهی نمی‌کند. هدف ما ریشه‌کنی کامل نیست، چراکه در هیچ‌جای دنیا این اتفاق نیفتاده، بلکه کنترل جمعیت موش‌هاست و طبق آمار موجود، موفق به کاهش چشمگیر این جمعیت شده‌ایم. امروز دیگر مانند گذشته نیست که موش‌ها در هر کوچه و خیابانی به چشم بیایند.»
به گفته گودرزی، ناحیه ۶ منطقه ۴ و ناحیه ۳ منطقه ۵ بیشترین گزارش‌های مربوط به حضور موشهای موذی را دارند. او توضیح داد: «موشهای فاضلابی که امروز با آنها مواجه‌ایم، بومی ایران نیستند. این گونه که به نام 'رت نروژی' شناخته می‌شود، نخستین‌بار از طریق بار کشتی وارد ایران شد و برای نخستین بار در خیابان لاله‌زار دیده شد. بزرگی و وزن این جانور برای مردم آن زمان غیرقابل باور بود.»
مدیر کنترل جانوران مضر شهری همچنین نسبت به استفاده بی‌رویه از سموم هشدار داد و گفت: «ریختن بیش از حد سم در معابر به‌ویژه در سیستم فاضلاب، می‌تواند منجر به آلودگی منابع آب زیرزمینی شود که خیانتی آشکار به سلامت عمومی است. از سوی دیگر، شهروندان نیز باید همکاری بیشتری داشته باشند؛ چرا که پسماند غذا منبع تغذیه مستقیم برای موش‌هاست و رهاسازی آنها در معابر، به افزایش جمعیت این جانوران کمک می‌کند.»
او در پایان با بیان اینکه در شرایط مناسب، یک جفت موش نر و ماده می‌توانند در کمتر از یک سال تا یک میلیون زاد و ولد داشته باشند، گفت: «نباید فراموش کرد که گربه‌ها نیز دیگر مانند گذشته تمایلی به شکار موش ندارند، زیرا غذای آماده‌ای که مردم برایشان فراهم می‌کنند، نیاز به شکار را از بین برده است. این موضوع نیز خود به معضلی جدی در کنترل جمعیت موش‌ها تبدیل شده است.»