کشف ۴۰۰۰ قطعه‌ از یک نقاشی دیواری

ویلای رومی (Barberes Sud) در کنار جاده‌ای قرار دارد که در گذشته شهر آلون (Allon)، نام باستانی وییاخویوسا امروزی را به مناطق اطراف، که اکنون مارینا بایخا (Marina Baixa) نامیده می‌شود، متصل می‌کرد.

کاوش‌های اخیری که انجام شده‌اند، اطلاعاتی درباره طرح معماری این مجموعه مجلل ارائه کرده‌اند.

مساحت این ویلا بیش از ۹۰۰ متر مربع بوده و شامل یک حیاط مرکزی، فضایی صنعتی و باغی روباز با ایوان‌هایی محصورشده با ستون‌های بزرگ و اتاق‌های وسیع در اطراف آن بوده است.

در همین بخش باغ بود که باستان‌شناسان تکه‌های نقاشی‌های دیواری را کشف کردند. دیوارهایی که زمانی با گِل ساخته شده بودند، در دوره‌ای فرو ریخته‌اند و فقط پی‌های اتاق‌ها باقی مانده است.

با این حال، در یکی از اتاق‌ها، تمام بخش‌های فروریخته دیوارها هنوز در محل باقی مانده بود؛ جایی که گروه تحقیقاتی با دقت بسیار این قطعات گچ نقاشی‌شده را جدا کرده، طبقه‌بندی و ثبت کردند.

هر قطعه به‌صورت دقیق عکاسی و مستند شد تا بعدها بازسازی ترکیب اصلی، امکان‌پذیر شود.

باستان‌شناسان گفتند در حالی‌که پی‌های ساختمان به دوران امپراتور تراژان (۹۸ تا ۱۱۷ میلادی) بازمی‌گردد، نقاشی‌های دیواری در ابتدای قرن دوم میلادی خلق شده‌اند.

به گفته Vilamuseu، نهادی که مسئولیت مرمت این آثار را برعهده دارد، تحلیل‌های اولیه از بخش‌های باقی‌مانده، دیدگاهی نسبت به «تزئینات مجلل» ویلا را ارائه داده‌اند.

در آزمایشگاه مرمت، گروه تحقیقاتی موفق شده‌اند بخشی از یک پنل تزئینی را با استفاده از ۲۲ قطعه از مجموع ۸۶۶ قطعه جمع‌آوری‌شده، بازسازی کنند.

در این اثر، یک نوار گچ‌بری‌شده در بخش بالا به همراه حلقه‌هایی از گل‌های تزئینی درهم پیچیده و پرندگانی میان آن‌ها دیده می‌شود.

از دیگر کشفیات این محوطه، قطعاتی از گچ‌بری است که به سبک ستون‌های شیاردار تراشیده شده‌ و احتمالاً برای پوشش ستون‌های باغ استفاده می‌شده‌اند.

با این حال، ردپای رومی‌ها در وییاخویوسا فراتر از ویلای مذکور است.

کاوش‌های باستان‌شناسی در اطراف شهر، بقایای حمام‌های رومی متعلق به سال ۸۵ میلادی و همچنین لاشه یک کشتی تجاری از قرن اول میلادی، به نام Bou Ferrer را آشکار کرده‌اند. این کشتی حامل کوزه‌های دست‌ساز پر از سس ماهی ارزشمند و شمش‌های سربی با نمادهای امپراتوری بوده است.

مهم‌تر از همه، وییاخویوسا محل برج سن خوزه (Tower of San José) است که یک برج خاکسپاری مشرف به دریاست. این بنای یادبود بین سال‌های ۱۵۰ تا ۱۷۰ میلادی ساخته شده است و مدت‌ها گمان می‌رفت یادبودی برای یکی از ساکنان برجسته اما ناشناس شهر آلون باشد. تا اینکه در سال ۲۰۱۶، سنگ‌نوشته‌ای که در فرورفتگی بخش شمالی برج جای می‌گرفت، کشف شد که نام لوسیو ترنسیو مانچینو (Lucio Terencio Mancino) بر آن حک شده بود.