رویکرد دولت وفاق در بزرگ‌ترین دانشگاه هنر ایران
شاید نخستین نامه‌ای که دکتر سیمایی‌صراف، وزیر علوم دولت دکتر پزشکیان، دریافت کرد، نامه‌ای بود که از سوی استادان دانشگاه هنر تهران برای او ارسال شده و طی آن اعلام شده بود که استادان دانشگاه هنر تهران بین خود یک نظرسنجی برگزار کرده و اسامی چهار نفر که بیشترین نظرات را به خود جلب کرده بودند و به‌زعم استادان مذکور توانایی ریاست آن دانشگاه را داشتند، به وزیر علوم اعلام شده بود و دکتر سیمایی‌صراف را سر یک دوراهی قرار دادند:
شرق: شاید نخستین نامه‌ای که دکتر سیمایی‌صراف، وزیر علوم دولت دکتر پزشکیان، دریافت کرد، نامه‌ای بود که از سوی استادان دانشگاه هنر تهران برای او ارسال شده و طی آن اعلام شده بود که استادان دانشگاه هنر تهران بین خود یک نظرسنجی برگزار کرده و اسامی چهار نفر که بیشترین نظرات را به خود جلب کرده بودند و به‌زعم استادان مذکور توانایی ریاست آن دانشگاه را داشتند، به وزیر علوم اعلام شده بود و دکتر سیمایی‌صراف را سر یک دوراهی قرار دادند: او می‌توانست به روش پیشینیان اقدام کرده و اعلام کند انتخاب رئیس دانشگاه از حقوق او و وزارتخانه است و از طریق کمیته‌های چندنفره و رصد افراد گوناگون اقدام کند، یا اینکه با پایبندی به شعار دولت که وفاق و پذیرش نظرات حداکثری بود، نظرسنجی استادان این دانشگاه را محترم شمرده و فردی را که مورد وثوق استادان آن دانشگاه بود به عنوان رئیس دانشگاه انتخاب کرده و منصوب کند. دکتر سیمایی‌صراف روش دوم را انتخاب کرد و برای اولین بار در تاریخ تنها دانشگاه جامع هنر ایران، سه نفر اول از افراد فهرست مذکور را به مصاحبه دعوت کرد و پس از دریافت پاسخ‌های مثبت استعلام از مراجع قانونی، دکتر سیدبهشید حسینی را که نفر اول فهرست نظرسنجی استادان و از ایثارگران و جانبازان دفاع مقدس بوده و هم‌اینک مشاور رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور است و در سوابقش خدمت در نهادهای انقلابی از جمله جهاد سازندگی درج شده و بیش از پنج سال سابقه خدمت در جبهه‌های دفاع مقدس را دارد، برگزید و به عنوان سرپرست این دانشگاه منصوب کرد. این اقدام وزیر علوم از زوایای مختلف قابل بررسی و توجه است. رویکردی که دکتر سیمایی‌صراف در پیش گرفت، از سویی یک اقدام شجاعانه و منطقی بود و از سویی می‌توانست مخاطراتی را برای وزارت علوم رقم زند. لیکن دکتر سیمایی ارزش احترام‌گذاشتن به رأی اکثریت و اعلام پذیرش اینکه اکثریت اعضای یک دانشگاه بیشتر از یک تیم دو یا سه‌نفره قادر به تشخیص توانایی‌های یک فرد برای مدیریت یک مرکز علمی را دارند، بر بروز مخاطرات ارجح دانست و به آن عمل کرد؛ اقدامی که موجی از شور‌و‌شعف و شادمانی و حس اعتبار را در دانشگاه هنر تهران رقم زد و بسیاری را که از همه مسئولان و وزارتخانه، به ویژه در انتخاب رئیس پیشین این دانشگاه دلسرد و ناراحت بودند، برانگیخت و خونی دوباره را در رگ‌های این دانشگاه به جریان انداخت. هرچند تیمی که از مدیریت این دانشگاه خلع شده بودند به این امر راضی نبودند و تلاش کردند با پرونده‌سازی برای سرپرست جدید این دانشگاه او و وزارت علوم را مورد هجمه قرار داده و وزیر را مجبور به بازپسگیری حکم خود کنند و حتی او را به مجلس فراخواندند، لیکن در مجلس مشخص شد تمامی مراجع قانونی که مسئول رسیدگی به استعلامات هستند برای انتصاب دکتر حسینی پاسخ مثبت ارائه کرده و پرونده‌سازی و هیاهوی تیم مذکور بیشتر از یک جوسازی نبوده است و دکتر سیمایی‌صراف بر انتخاب خود و فرایند طی‌شده از نظرسنجی تا انتصاب نهایی تأکید کرد و راه جدیدی را تحت عنوان «وفاق از طریق اعتماد به نظر اکثریت اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها» گشود که آن را می‌توان «بلوغ مدیریتی» وزارت علوم دانست و به آن احترام گذاشت؛ چرا‌که این رویکرد می‌تواند یکصد‌هزار عضو هیئت‌علمی دانشگاه‌های ایران را به عنوان رکن تأثیرگذار در مدیریت محل خدمت خود، مسئولیت و اعتبار بخشد و همین رویکرد قطعا در کارآمدی و نشاط اعضای هیئت‌علمی تأثیرگذار خواهد بود. هرچند این رویکرد عواقب ناخوشایندی را می‌تواند برای وزارت علوم و رؤسایی که طی این فرایند انتخاب می‌شوند ایجاد کند. به عنوان مثال در دانشگاه هنر عده‌ای حاضر به پذیرش فرایند طی‌شده نبوده و تلاش کرده‌اند از طرق مختلف از جمله رسانه‌ها و دو نفر از نمایندگان مجلس برای دکتر حسینی پرونده‌سازی کرده و از طریق تحریک احساسات عمومی بر وزارت علوم و شورای‌عالی انقلاب فرهنگی فشار وارد کنند تا یا حکم او بازپسگیری شود، یا اینکه در شورای‌عالی انقلاب فرهنگی تأیید نشود و همین امر موجب خشم اکثریت اعضای هیئت‌علمی دانشگاه شده. به‌گونه‌ای که آنان در نامه‌ای از دکتر سیمایی‌صراف بابت انتخاب دکتر حسینی و احترام به نظرسنجی خودشان قدردانی کرده‌اند و در پس این نامه به صورت غیرمستقیم در‌برابر پرونده‌سازان جبهه‌گیری کرده‌اند و تلاش می‌کنند از آرا و نظر خود صیانت کنند و مسیری را که به همت خودشان و تأیید وزیر علوم گشوده‌اند، همچنان باز نگه داشته و بلوغ مدیریتی ایجاد‌شده را از گزند در امان نگه دارند. گفتنی است در اثر رویدادهای تلخی که در زمان ریاست رئیس پیشین این دانشگاه، دکتر حسنایی، در دانشگاه هنر تهران رخ داده بود و اعضای هیئت‌علمی و کارکنان این دانشگاه را به شکایت واداشته بود، دولت قبل تیمی را برای بازرسی به دانشگاه هنر اعزام و در نتیجه پرونده‌‌ای تشکیل شد که دولت قبل نیز تصمیم به عزل دکتر حسنایی گرفت و حتی جانشین او نیز مشخص شد. لیکن سقوط هلیکوپتر و شهادت رئیس‌جمهور محترم و ممنوعیت عزل‌و‌نصب‌های جدید موجب شد دکتر حسنایی و تیم مدیریتی‌اش تا ۲۰ روز قبل بر سر کار باشند؛ اما سطح نارضایتی به‌گونه‌ای بود که اعضای هیئت‌علمی این دانشگاه علی‌رغم حضور رئیس پیشین در رأس کار، اقدام به نظرسنجی و انتخاب رئیس برای خود کردند.
