اعتصاب زنان در زمستان سرد

خبرگزاری بی‌بی‌سی در گفت‌وگو با چند فعال کارگری از اعتصابات زنان شاغل در عرصه صنعت و تولید در آستانه زمستان خبر می‌دهد.

فرانسیس اوگریدی، دبیر کل TUC گفت: «موج اعتصابات زمستانی از سوی نسلی از زنان که می‌گویند دیگر بس است، افزایش خواهد یافت؛ چرا‌که مشاغل مهم آنها نادیده گرفته می‌شود».

اوگریدی یک دهه به‌عنوان اولین چهره زن این اتحادیه فعالیت می‌کرد که چند روز پیش ناچار به کناره‌گیری شد. او گفت که هزاران زن فعال در خط مقدم همه‌گیری اکنون به وزیران هشدار می‌دهند که ما را دست‌کم نگیرید.

میک لینچ، دیگر رئیس اتحادیه، در ماه‌های اخیر به‌عنوان یک چهره شناخته‌شده در عرصه اقدامات صنعتی شناخته شده است. او از کسانی بود که اعتصابات در راه‌آهن را برنامه‌ریزی کرد. اکنون ناآرامی‌ها در بسیاری از بخش‌های دولتی گسترش یافته است؛ جاهایی که حداقل یک دهه بسیاری از کارکنان با کاهش دستمزد مواجه بوده‌اند.

اوگریدی می‌گوید: «همان‌طورکه می‌دانیم، برخی از برگه‌هایی که به صندوق ریخته شده، برای پیشرفت و بهبود وضعیت در آموزش، بهداشت و خدمات ملکی بوده است. در همین شغل‌ها زنان در خط مقدم هستند و خواستار بهتر‌شدن اوضاع هستند». این فعال کارگری به حضور دبیران کل زن در رأس چندین اتحادیه اشاره می‌کند که برخی از آنان اعتصابات را آغاز کرده‌اند.

اوگریدی دولت ریشی سوناک را متهم کرده است که «به زنان که در محل کارشان با عشق کار می‌کنند، توجه زیادی نمی‌شود. هر کارمند سازمان بهداشت را که ملاقات می‌کنم، از پرستار تا نظافتچی و پزشک، برخورد حرفه‌ای دارند؛ اما زنان نمی‌توانند در این شرایط بی‌توجهی زندگی کنند. ما زنان قبض‌هایی برای پرداخت داریم. ما زنان بچه‌هایی داریم که باید بزرگ کنیم. ما زنان باید برای کاری که انجام می‌دهیم، پاداش عادلانه دریافت کنیم».

زنان تقریبا 90 درصد پرستاران و ماماهای ثبت‌نام‌شده و سه‌چهارم معلمان را تشکیل می‌دهند. 60 درصد از اعضای اتحادیه خدمات عمومی و بازرگانی که اعتصاب کرده‌اند، زنان هستند.

اوگریدی در آکسفورد، در خانواده‌ای که اکثر اعضای آن در اتحادیه‌های کارگری عضو بوده‌اند، بزرگ شده است. پدرش مباشر و برادرش معدنچی بود که در اعتصاب 1984-1985 حضور داشته است. او با یادآوری آن روزها، گفت که در فکر این بوده است که چگونه به بهترین نحو اطمینان داده شود که زنان از سوی سندیکاها حمایت مورد نیاز را دریافت می‌کنند. او گفت: «من فکر می‌کنم که بیشتر حمایت‌ها به طور تاریخی از مردان می‌شود. در طول اعتصاب معدنچیان، زنان حامیان واقعا بسیار مهمی برای همبستگی عملی و حفظ روحیه بوده‌اند. متحیرم که چه زمانی می‌توانیم حمایت و همبستگی مردان را از کارهای سازمان‌دهی‌شده زنان ببینیم. با افزایش آخرین موج اعتصابات، فرصتی برای مردان و همچنین زنان پیش آمده است تا همبستگی خود را با این کارگران نشان دهند».

بیش از یک میلیون کارگر فضاهای صنعتی و پرستاران و معلمان در هفته‌های آینده اعتصاب خواهند کرد. وزیران، از‌ جمله وزیر حمل‌ونقل مانند «مارک هارپر»، تأکید کرده‌اند که افزایش دستمزد مطابق با تورم در بخش دولتی «غیرقابل قبول» است. به دلیل واضح و روشن «نداشتن بودجه»؛ اما کارگران مخالف‌اند و معتقدند این یک دلیل واهی است. یکی از فعالان کارگری به بی‌بی‌سی گفته است: «وقتی می‌بینید چه اتفاقی برای سودهای سهام، برای دستمزدهای بالا و... می‌افتد، آشکارا درمی‌یابید که این دلیل مزخرف است. سؤال این است که چرا راه‌حل‌هایی مثل افزایش مالیات بر شرکت‌های ثروتمند و بزرگ را انتخاب نمی‌کنند؟».

همچنین اوگریدی خشمگینانه به بی‌بی‌سی گفت: «مردم در لبه پرتگاه هستند. بگذارید یک مثال کوچک و روزمره بزنم: کارگرانی که دستمزدهای کم دریافت می‌کنند، فرزندان خود را با کفش‌های سوراخ به مدرسه می‌فرستند؛ آن‌هم افرادی که ساعت‌های طولانی کار می‌کنند».

حزب کارگر انگلیس توافق‌نامه‌های «پرداخت منصفانه» را پیشنهاد داده است که شامل بخش‌هایی از‌ جمله مراقبت‌های اجتماعی و حقوق از روز اول کار است.